โค้ชอดีตนักฟุตบอลกับโค้ชที่ไม่ได้เป็นนักฟุตบอล(ระดับสูง) คิดว่าแบบใหนได้เปรียบเสียวเปรียบมากกว่ากันครับและคิดว่าต่างกันใหมครับ โค้ชที่ไม่เคยเป็นนักเตะระดับสูงก็เช่น
โบอาส เฮียมู ซาคคี่ ซาร์รี่ กับที่เคยเป็นนักบอลระดับสูงก็เช่น อันเช่ ซีดาน แลมป์
รูนีย์ โซลชา เจอร์ราด
ซึ่งผมว่าโค้ชที่เคยเป็นนักฟุตบอลมีความคลุกคลีกับการซ้อมการวางแผนมาตั้งแต่เป็นนักเตะมากกว่า ตัวอย่างเช่นรูนีย์ โซลชา นี่อยู่กับยอดโค้ชอย่างเฟอร์กี้
คงต้องเรียนรู้อะไรมั่งละเซทชั่นการซ้อมการวางกรวยการดูแลตัวเอง หรือเหลี่ยมนักบอล(เช่นการเเอบเที่ยวหรือการดูว่านักเตะพฤติกรรมแบบนี้จะคุมแบบใหน)
หรือเรื่องในห้องเเต่งตัว เช่นซีดาน ที่อยู่กับมาดริดยุคกาลาติกอสที่ห้องแต่งตัววุ่นวายที่สุดในโลกที่นึงเพราะสตาร์เยอะ อีโก้สูง พอมาเป็นโค้ชน่าจะเอาประสบการณ์สมัยเป็นนักเตะมาปรับใช้ได้มั่ง

ส่วนคนที่มาจากคนที่ไม่เป็นนักเตะระดับสูงผมว่าจะได้เปรียบมุมมองใหม่ๆ เหมือนเรามองจากนอกเกมส์จะเห็นจุดที่คนในเกมส์ไม่เห็นแต่จะด้อยเรื่องประสบการณ์บางอย่างที่พวกรักเตะมี เหมือนผมจำได้(ถ้าจำไม่ผิด)ว่ามีใครสักคนด่ามูว่า คุณไม่เคยเป็นนักเตะระดับท็อปจะไปรู้อะไร ถ้าผิดขออภัย ผมเลยอยากถามชาวSSว่า โค้ชอดีตนักฟุตบอลกับโค้ชที่ไม่ได้เป็นนักฟุตบอล มีจุดใหนที่ได้เปรียบเสียเปรียบกันและ คิดว่าแบบใหนดีกว่ากันครับ

มันไม่มีใครอยากโดนถอนหงอกหรอกครับ ยิ่งเก่งในการเป็นนักเตะ ยิ่งจะต้องโฟกัสในงานหลักสำคัญในการวางแผนทีมซะเป็นส่วนใหญ่ เรื่องนอกสนามต้องให้ฝ่ายอื่นดูแล

ยอดนักเตะก็ไม่ได้แปลว่าจะต้องเป็นยอดโค้ช กลับกันยอดโค้ชก็ไม่ได้แปลว่าต้องเป็นยอดนักเตะมาก่อน แต่พวกเขาเหล่านี้ก็ไม่ได้ทำงานตัวคนเดียว เขามีมือขวามีทีมงานคอยแบ่งแย่งสัดส่วนกันไป มันเป็นเรื่องปกติครับ เกมบุก เกมรับ เซทพีท ประตู ฟิตเนส

อย่างซีดานงี้นั่งทำงานในฝ่ายบริหารมาก่อน แล้วมาจับงานคุมเยาวชน ก่อนจะมาเป็นมือขวาอันเช ซึ่งเรียนรู้มาทั้งหมดในสโมสรเรียกว่าไม่มีอะไรที่ไม่รู้ แถมการฝึกสอนก็สอนได้หมดเพราะตัวเองก็เป็นโครตนักเตะแห่งยุคเหมือนกัน มีหรือนักเตะจะไม่เชื่อฟัง

อย่างมูก็เริ่มจากการเป็นประตูในลีก 2 ซึ่งผลงานก็ไม่ได้มีอะไรดีเลย แต่ก็ถือว่าอัจฉริยะมากๆ เลยเอาดีทางด้านเรียนแล้วก็มาเป็นล่ามและโค้ช

อย่างเป๊ปก็เป็นแกนหลักของบาร์ซ่าเหมือนกัน แถมได้วิชาจากครัฟฟ์มาเต็มๆด้วย อันนี้พอจะเรียกว่ายอดนักเตะและยอดโค้ชได้

ส่วนการที่จะประสบความสำเร็จนั้นประสบการณ์ย่อมสำคัญ เพราะแต่ละคนก็มีไอเดียเป็นของตัวเอง ถ้าจะเริ่มจากการเป็นนักเตะแล้วเป็นโค้ชทันทีส่วนมากจะพังไม่เป็นท่าเพราะชั่วโมงบินน้อยเกินไป


อย่างอันนี้ของ ชาบี ไปเก็บเวลที่ลีกอื่น แถมได้ปรัชญาจากครัฟฟ์มาด้วย

จ่ามูฯนี่ครูพักลักจำเลยนะ จากเป็นล่ามให้บ๊อบบี้ ร็อบสันที่บาร์ซ่า กลายเป็นยอดโค้ชได้

ซาร์รี่นี่เอาจริงๆเริ่มจากทำงานธนาคารด้วยซ้ำ