ไม่ใช่เด็กกรุงเทพเลยไม่ได้ไปบ่อยๆนะ แต่โตมากับหนังสือพิมพ์สตาร์ซ็อกเกอร์เลย อ่านแทบทุกวัน อ่านทุกคอลัมน์เลย ผูกพันธ์กับค่ายนี้มากๆ

สะสม เก็บเงินค่าขนมซื้อหนังสือสตาร์ซ๊อคเกอร์ รายสัปดาห์ สะสมพวกรูปในเล่ม ตั้งแต่ ป.4 จน ม.6 ปิดเทอมกลับบ้าน แม่ชั่งกิโลขายหมด ช๊อคเลย

คิดถึงยุคก่อน ทำบัตรตลอดชีพเคลือบพลาสติกแข็ง

เสื้อบอลเมื่อก่อนแพงมาก ไม่ได้หาซื้อได้ง่ายๆเหมือนตอนนี้ เราก็ได้แค่มองด้วยตา จับๆไปมาผ่านราวแขวนมีพลาสติกคลุมทับอีกที จำได้เพื่อนใส่เสื้อ Blackburn อย่างเท่ ยุคเชียร์เรอร์ เราก็อยากมีมั่งแต่ได้แค่ดู

เมื่อก่อนไปบ่อยมากสาขาเซ็นปิ่น ต้องซื้อหนังสือลิเวอร์พูลสะสมไว้ ยุคมาร์ค ไรท์ Spice Boy

มีสะสมการ์ดนักบอลด้วยรวมถึงบาส ตอนนี้หายหมดแล้ว

คิดถึงจังยุค 90'

ผมแปลกใจมากกว่าที่ร้านอยู่มาได้ไงจนถึงวันนี้
ไปซีคอนเดินผ่านทีไร ไม่เคยมีคนในร้านนอกจากพนักงาน
แถมภายในร้านก็ไม่ได้ตกแต่งภายในอะไรใหม่เลย สังเกตุในรูปซิ โปสเตอร์นักบอลยุคเก่าแปะจนซีดอะ

ชั้นวางขายซีดีรวมประตูฤดูกาลนั้นทีมต่างๆอยู่มาตั้งแต่ สมัยผมยังเคยไปซื้อสมัยมัธยมต้น จนตอนนี้ไม่ต้องรอพวกนี้เปิดดูไฮไลท์ได้เลยหลังบอลจบ คิดว่านานไหมละ

แต่ก็แอบเสียดายเหมือนกัน เคยแวะไปร้านบ่อยๆก็ช่วงบอลโลก2010 ไปเทรดการ์ดpanini

ที่จริงร้านน่าจะปรับปรุงเป็นคาเฟ่ฟุตบอลก็น่าจะอยู่ได้ต่อนะ คนชอบฟุตบอลคงแวะไปนั่งบ้างแหละ

ปรับตัวไม่ทัน ก็ต้องถอยไป

โตมากับ สตาร์ ซอคเก้อร์จริง ๆ เมื่อก่อน ที่บ้านลำปาง
ต้องรอทุกวันอังคาร เพื่อลงฉบับใหม่ ซื้อเผื่อหารูปนักเตะ เอาไปติดห้อง
พลางอ่านคอลัมน์ท้ายเล่มไปด้วย