ถ้าถามผมเชียร์อาเซน่อลเพราะใคร ผมจะตอบว่าอองรี
ถ้าถามใครที่ทำให้ผมเชื่อมั่นในอาเซน่อล ผมจะตอบว่า เวนเกอร์
ถ้าถามว่าใครทำให้ผมไม่กล้าแม้แต่จะว่าเลยก็คือเวนเกอร์ สิ่งที่แกทำให้อาเซน่อลมันมากเกินจะบรรยายครับ
# โครตรักบอสครับ รอวันที่กลับมาสนามนะครับ

"บางทีผมก็สงสัยเหมือนกันนะว่าหลังจากฤดูกาลไร้พ่ายน้นมันมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง"

แฟนปืนตอนนี้กลับลำเห็นคุณค่า ตอนนั้นไล่อย่างน่าเกลียด

ถ้าเวนเกอร์ สู้กับบอร์ดซักหน่อย เราคงมีความสำเร็จเยอะกว่านี้อะ

จะว่าไงดี เหมือนแกพยายามประคองแหล่ะ แต่สุดท้ายก็ไม่ไหว

คนเราเก่งแค่ใหน สุดท้ายมันก็ต้องมีพลาดกันบ้าง

แล้วแกก็พลาดทีนึงแล้วดิ่งเลย

ผมเข้าใจทั้งสองฝ่าย

แฟนบอล ก็รอ ความสำเร็จมานานเกินไป

ส่วนฝั่งเวนเกอร์ ก็รักมากไป จนวางไม่ได้

สุดท้ายก็กลายเป็นเรื่องเศร้าแบบที่เห็น

เหมือนรักใครซักคนมากๆ พอเลิกกันไป ก็ไม่อยากจะกลับไปเจอคนนั้นอีก ไม่ใช่กลัวเจอกัน แต่กลัวความรู้สึกเก่าๆมันกลับมา

คิดถึงป๋าจังครับ

ถ้าไม่มีแวงเกอร์ผมก็ไม่รู้ว่าจะได้เชียร์อาเซน่อลหรือเปล่า

ชีวิตแกมีแต่ฟุตบอล สร้างทีมรัก ทุ่มเทสุดๆ แต่เหมือนยิ่งสร้างยิ่งห่างไกล

คือเป้าหมายแกพูดเสมอว่าจะทำให้ทีมพร้อมทุกอย่างในวันที่แกวางมือ


ถึงแม้จะได้แชมป์ หรือ FA ในปีหลังๆ แกคงคิดว่าทุกอย่างยังไม่พร้อม และแกรักสโมสรมากเลยอยากจะอยู่ช่วยให้เป็นไปตามเป้าหมาย


แต่สุดท้ายก็โดนบีบให้ออกก่อน เหมือนทุกอย่างที่ทำมาเป็นสิบๆ ปีได้พังทลายลง คงเสียใจสุดๆ

อาจจะนึกย้อนกลับไปว่าถ้าเราออกตอนที่ประสบความสำเร็จที่สุดก็คงดี ตอนนั้นทุกอย่างก็พร้อมในระดับนึงแล้ว และนั่นคือถึงเป้าหมายแล้วไม่ใช่หรือ

การใช้ชีวิตที่หายไป ก็เพื่อสโมสรมาตลอด จบแบบนี้ น่าเศร้าจริงๆ

พูดถึงเวนเกอร์เมื่อไหร่ เป็นต้องสดุดีในสิ่งที่แกทำไว้กับปืน
นึกถึงผลประโยชน์ของสโมสรมากกว่าเกียรติประวัติส่วนตัว
ถ้านักเตะที่ปั้นได้ราคา แกยอมขายหมด แล้วปั้นเด็กใหม่ วนลูปแบบนี้อยู่หลายปี เพื่อใช้หนี้สนามใหม่
ยุคที่ทีมแกพีคๆก่อนย้ายสนาม บอกตรงๆเชียร์หงส์นี่อยากเอาไม้หน้าสามไปไล่ตีขาจริงๆ
ชิ่งบอล1 2 โหดมาก ไล่หาบอลแทบไม่เจอ อองรีนี่อย่างกวน แต่มันโคตรเก่ง

แต่มีอยู่คนที่ตามด่าแกอยู่ตลอด ว่าเป็นผู้หลงไหลในความล้มเหลว คือมู(เชลซีภาคแรก)
ทั้งที่ต้นทุนการทำทีมกับสิ่งที่ทำให้สโมสร ต่างกันสุดขั้ว
ถลุงเงินเป็นว่าเล่น ซื้อตัวโหดๆทั้งทีม ปืนจะเอาอะไรไปสู้ ยังไปดูแคลนแกอีก

รับงานต่ำแหน่งใหญ่ใน fifa แล้วครับ

คงไม่ได้เป็นโค้ชแล้ว อายุขนาดนี้แล้ว

เวงเกอร์นี่เป็นคนที่ปรับบุคลิกทีมปืนใหญ่ จากยุคตีหัวเข้าบ้านมาเป็นทีมที่บุกสวยงามที่สุดในยุคครับ ผมแฟนแมนยูชื่นชมครับ



ผมว่าเขาเป็นเหยื่อของความคาดหวังแฟนบอล น่าเห็นใจ

โซลชาร์ กำลังเป็นแบบนี้

เกลียดไอกลาซิดิสชิบหาย

ผมว่าโซลชาร์แกกำลังติดกัปดัก Self-Esteem ของตัวเองอยู่ด้วยอ่ะฮะ..

คือพยายามบอกว่าตัวเอง"จะ"ประสบความสำเร็จได้แน่ๆ ขอเวลาอีกไม่นาน ไอ้ที่ล้มเหลวนี่แค่อุปสรรคเล็กๆเดี๋ยวก็พ้นถ้าทนอีกหน่อย

พอนานเข้า กลายเป็นอีโก้สูง เริ่มคิดว่าคำวิจารณ์คนภายนอกนี่มันไม่จริงหรอก ข้าเนี่ยแหละของจริงเดี๋ยวจะพิสูจน์ให้ดู

สุดท้ายจุดจบคงไม่ต่าง (อาจจะต่างจากเวนเกอร์ตรงที่ทางเวนเกอร์แกประสบความสำเร็จไปแล้ว แต่ไม่ยอมลุกจนเวลามันล่วงเลย)

ต่อให้แกตกต่ำแค่ไหนแกก็ไม่กลับมาเหยียบสนามที่ชื่อว่า Emirate Stadium หรอก

The end of a love story is always sad.