เห็นหลายๆช่อง ช่วงไพร์มไทม์(ละครหลังข่าว)
ชอบเอาละครเก่ามาฉายซ้ำ แต่ทำไมยังขายโฆษณาได้อยู่เรื่อยๆ
ทั้งๆที่ช่องนั้นไแทบจะไม่ได้ลงทุนอะไรเพิ่มเลย
แถมคนดูยุคปัจจุบันส่วนใหญ่จะดูย้อนหลังผ่านมือถือ ที่จะไม่เห็นโฆษณาเหล่านั้นที่นายทุนเสียเงินซื้อโฆษณาในทีวี

เท่าที่เคยรู้มาจากฝ่ายจัดซื้อช่องๆนึง ตามต่างจังหวัดอาจจะยังมีคนดูทีวีอยู่เยอะ ทางช่องก็ได้ค่าโฆษณาในแต่ละช่วง แต่ละวันโฆษณาตัวนึงจะต้องออนกี่ครั้ง ช่วงละกี่วินาที กี่บาทก็แล้วแต่ที่เขาทำสัญญากัน

ยังมีกลุ่มคนที่ไม่ชอบดูผ่านมือถือหรือไม่ใช้การดูแบบนั้นครับ

อย่างแม่ผม ดูในทีวีตลอด บางทีช่วงเวลากลางคืน การนั่งดูทีวีพร้อมหน้ากัน มันก็เป็นกิจกรรมของครอบครัวครับ พร้อมหน้าพร้อมตา

เท่าที่ทราบละครช่อง 3 มีผู้จัดที่ต้องซื้อเวลาของช่องมาฉายนะครับ

จะบอกว่าไม่ได้ลงทุนไม่ได้หรอกครับ เขามีค่าใช้จ่ายเช่าซื้อเวลาของช่อง

เขาจะโฆษณามาช่วยหรือกำไรก็ไม่แปลกนี่ครับ งงกับคำถาม

คือกำลังจะบอกว่าสินค้าไม่ฉลาดใช่ไหมครับ? ผมว่าไม่เห็นเกี่ยว สินค้าเขาต้องการให้คนเห็นมากที่สุด

เขาก็ซื้อโฆษณาไงครับ เพื่อให้คนเห็น

ละครเก่าการันตีเรตติ้งได้มากกว่าละครใหม่ครับ อันนี้ดูตามแนวโน้มเรตติ้งเลยนะ หลายแบรนด์ยินดีจ่ายให้มากกว่าละครใหม่แน่นอน
แต่จริง ๆ ช่วงไพร์มไทม์ ปกติเป็นละครใหม่ ก็จะมีแต่ช่วงโควิดเนี่ยแหละครับที่ถ่ายไม่ได้ เพราะมีนโยบายถ่ายไปออกไป หรือ ออกกองไม่ได้บ้าง บางช่องก็เลยเอาอันเก่ามาออก หรือทุบไหดอง

จขกท. น่าจะหมายความว่า การที่ช่องพวกนี้เอาละครเก่ามาฉาย อาจจะทำให้คนที่เคยดูละครพวกนี้แล้วไม่มาดูซ้ำ ส่งผลให้เกิดยอดคนดูน้อยลง แล้วทำไมโฆษณายังเข้าเยอะ

ในความคิดเห็นผมมองว่าเจ้าของสินค้าต้องการโฆษณาเพื่อให้คนเข้าถึงผลิตภัณฑ์มากที่สุด แม้ช่องพวกนี้จะเอาละครมาฉายซ้ำ คนดูอาจจะน้อยลงก็จริง แต่ก็ยังมีปริมาณมากพอที่จะลงทุนซื้อโฆษณาอยู่ครับ

อีกอย่างราคาค่าโฆษณาอาจจะลดลงจากแต่ก่อนด้วยหรือเปล่า

ตอนขายโฆษณาให้ลูกค้าหลายๆคน
บางรายเค้าไม่ได้สนใจครับว่าละครใหม่หรือเก่า เค้าสนเรตติ้งง่ามันคุ้มกับเป้า media ของเค้าหรือเปล่า

พวกนี้เวลาที่ฉายอาจจะเป็นราคาแอร์ไทม์ที่ถูก แล้วยังมีคนดูเค้าก็ยังซื้อ

หรืออีกทีคือ คนดูที่เป็นแม่บ้าน ก็อาจจะยังตรงกลุ่มเป้าหมาย เค้าก็ซื้อครับ

มันเป็นหลายๆ criteria รวมๆกันครับ

เหตุผลหลักที่เอาละครเก่ามาลงช่วงไพรท์ไทม์ เพราะ ช่วงโควิด แต่ละช่องไม่ได้ถ่ายละครใหม่ ๆ เพราะกองถ่ายจำนวนคนมันก็เยอะ ติดเรื่องมาตรการโควิด

แต่วิกฤตก็เป็นโอกาสนะ กลายเป็นว่า พอเอาละครเก่า ๆ มาฉายซ้ำ คนดูยังชอบ

โฆษณาก็เข้า โฆษณาเขาไม่เกี่ยวว่าเนื้อหาละครจะเก่าหรือใหม่
ถ้าเรตติ้งยังดี โฆษณาก็เข้าแค่นั้นเอง


ตอนนี้มาตรการโควิดผ่อนคลายเยอะเลย บางช่องก็เริ่มนำละครใหม่ ๆ มาลงจอได้ เพราะถ่ายทำเสร็จ

แต่จะเห็นว่า ละครใหม่บางเรื่อง กลับมีเรตติ้งน้อยกว่าละครเก่า

ผมว่าช่องทีวีของไทย น่าจะเจอวิธีทำเงินอีกรูปแบบหนึ่งแล้วนะครับ

คหสต.

ถ้าคนดูยังชอบ ก็ไม่มีปัญหาอะไร

ตอบในฐานะเคยทำงานอยู่ช่องน้อยสี มา เกือบ 4ปีนะครับ ทีวียังไงๆ ก็ไม่มีวันตายครับ

มันจึงขายโฆษณาได้อยู่เรื่อยๆ แล้วก็เป็นรายได้หลักของช่องมาตลอดครับ

แต่ตอนนี้ก็จะเริ่มกระจายไปที่การส่งออกขายคอนเท้นไปต่างประเทศ การขายลิขสิทธิ์

รวมถึงการจัดการดาราที่ทางช่องจะเข้ามาจัดการเองไม่ผ่านผู้จัดการ เพื่อความคล่องตัวในทุกๆด้าน

คน Gen 45+ ขึ้นไปต่างจังหวัด เขาเปิด TV ดูนะ

ไม่ใช่ liftstlye แบบชาวเรานะ

มันยังมีคนเปิดทีวีดูอยู่ครับ เอาง่าย ๆ ก็ตามพวกร้านอาหารร้านตัดผม ร้านเสริมสวย ร้านพวกนี้คือจะลำบากมากถ้าต้องใช้มือถือดูไปและบริการลูกค้าไป เลยเปิดทีวีค้างไว้ให้ตัวเองดูและลูกค้าได้ดูรอผ่อนคลายเลยง่ายกว่า

เท่าที่ผมได้ยินมาคือ ละครรีรันจะคิดค่าโฆษณาอีกเรทนึงครับ

ถ้าเป็นรายการที่ไม่ใช่ของช่องจะต้องซื้อเวลาครับ

แต่ละครของช่องเองเลย ไม่ต้องซื้อครับ

การทำละครช่องจะให้ทุนมาสร้างก้อนนึง

ผู้จัดก็ฟีลรับเหมาครับ ทำในงบ ถ้าเหลือก็เข้าตัว

แล้วช่องจะพิจารณาอีกทีว่า ละครที่ผู้จัดทำจะลงช่วงเวลาไหน

เพื่อนๆรุ่นผมหลายคน ชอบคิดว่า ละครไทยขายไม่ได้แล้ว เลิกดูละครไทยมา 10 ปีแล้ว

ผมบอกเลย ยังขายได้ ฉายซ้ำก็ขายได้ คนดูอาจจะน้อยลงกว่าแต่ก่อน แต่ก็ยังมีอยู่ไม่น้อย

ฟรีทีวีคือสื่อที่เข้าถึงง่ายกว่าสื่อออนไลน์ กดสวิซเปิด แล้วก็กดช่อง ก็ได้ดูแล้ว

หลายๆที่ ถึงจะไม่มีใครดูทีวีก็ตาม แต่ก็เปิดทิ้งไว้ เช่น ร้านอาหาร ร้านขายของ บริการต่างๆ สถานที่ราชการต่างๆ

อีกมุมคือระบบอุปถัมป์ครับ
ผมซื้อโฆษณาพี่ ตอนผมมีข่าวฉาวพี่อย่าขยี้นะ แต่ตอนมีข่าวดีโหมให้หน่อย

ปสก.ตรงจากการเคยทำสื่อกับผู้จัดรายนึง