ชอบตอนกล้องวงจรปิด

สถานที่ทำพิธีต้นเรื่อง วัดถ้ำโพธิสัตว์ อ หนองหินครับผม

และ ตรงตลาดที่นางเอกขี่รถสองแถวผ่านสะพาน ก็เหมือนแถวตลาดเทศบาลนะ อันนี้ไม่แน่ใจ
https://www.google.co.th/maps/@17.491053,101.7331393,3a,75y,184.6h,94.23t/data=!3m6!1e1!3m4!1sJAzDW9sSBtue9b2BuwsvHg!2e0!7i13312!8i6656

ตอนแรกก้เข้าใจว่าแบบ1 นะ
แต่พอมาอ่าน2 ก้ น่าเป็นไปได้อยู่ เผลอๆ ย่า อาจจะ เป็น ต้นตระกูลเก่า หรือ แค้นยะสันเที้ยะ แต่เดิมก้เป็นได้

จำได้ลางๆว่าตอนแรกเป็นภาษาเลยครับ ที่คนแก่ให้ทำพิธีอ่ะ
แต่ตัวละครหลักพวกลุง พวกป้า ใช้อีสานใต้ครับ เข้าใจว่าสอดคลอ้งกะเนื้อเรื่องรึป่าว
ที่ลุงกะป้าอยู่คนละจังหวัดกับร่างทรงป้าบาหยัน

ขัดใจที่เริ่มจากร่างทรงแต่ไปจบแบบซอมบี้ซะงั้น

พอดีว่าผมยังไมไ่ด้ดูครับ

อ๋ออยู่หนองหินนี่เอง ผมอยู่เชียงคาน ยินดีที่ได้รู้จักครับ

หลุดตอนผีหมาเข้าสิง แล้วไล่แดกตากล้องไม่ซื้อเลยจริงๆ ตากล้องถ้าโดนแดกขนาดนั้นยังห่วงกล้องก็แปลกๆเกินไป ไหนจะ 2 คนในบ้านที่เอาอีน้าไม่อยู่ตอนไปเปิดประตูอีก

ชอบสุดตอนซ่อนกล้องนับถอยหลังไปทีละวัน

ไม่ชอบสุดตอนต้มหมา ผมรักหมา

จุดสงสัย
-ใครตัดหัวรูปปั้น
-ป้านิ่มตอนตอกไข่เป็นสีดำ แล้วทำไมอยู่ๆถึงรู้ว่าไม่ใช่ไอ้แม็คทำ

ต้มหมาไม่ไหวจริงๆ ส่วนฉากวงจรปิด

ผมชอบฉากวงจรปิดในออฟฟิศมากกว่า

ถ้ามองภาพรวม ถือว่าเป็นการสื่อสารแนวใหม่ ที่หนังไทยยังไม่กล้าทำ ถือว่าทำออกมาได้ดีทีเดียว แต่ลึกๆแล้ว หลายคนคงจะรู้สึกเหมือนกันก็คือ มันสามารถทำให้ลึกซึ้งลงไปได้มากกว่านี้อีกหลายเท่า

สิ่งที่ผมชอบที่สุดก็คือ บทสัมภาษณ์สุดท้ายของป้านิ่ม ที่แกยอมรับทั้งน้ำตาว่า แกไม่เคยรู้สึก แกรู้สึกไม่มั่นใจเลย ว่าย่าบาหยัน มีอยู่จริงไหม…

แค่ประโยคนี้ประโยคเดียว สะท้อนมุมมองทางสังคมได้หลากหลาย
1. ตอนแรกป้านิ่มบอกว่ารู้สึกได้ว่ามี มั่นใจมาก ทำไมอยู่ๆถึงได้รู้สึกไม่มั่นใจ หรืออาจเป็นเพราะสิ่งที่ตัวเองเชื่อ นับถือ ได้ถูกลบล้างไป
2. หรือว่าย่าบาหยัน เป็นเพียงสิ่งสมมติที่คนรุ่นก่อนๆสร้างขึ้นมา เพื่อรวมจิตใจของชาวบ้านให้เป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นเพียงแค่สิ่งของ ที่ใช้ยึดเหนี่ยวจิตใจ

ตรงนี้ผมรู้สึกว่าย่าบาหยันมีจริงๆนะครับ เพียงแต่ตอนสุดท้ายป้านิ่มโดนทำให้ไขว้เขวไปเอง ทั้งจากการที่รูปปั้นย่าบาหยันโดนตัดศีรษะไป รวมไปถึงคำพูดของป้าน้อยที่บอกว่าเป็นตัวเองที่ทำให้ย่าบาหยันไปหาป้านิ่มเพราะคิดว่าป้านิ่มเป็นป้าน้อย ผมว่าตรงจุดนี้สำคัญนะเพราะมันทำให้ศรัทธาในตัวป้านิ่มสั่นคลอนว่าสุดท้ายจริงๆแล้วย่าบาหยันเลือกตัวเเองแทนที่ป้าน้อยจริงๆหรือเปล่า? ซึ่งถ้าจำไม่ผิดตรงจุดคำพูดนี้ของป้าน้อยมันมาช่วงเวลาเดียวกับที่รูปปั้นย่าบาหยันโดนตัดศีรษะไป มันเลยทำให้ศรัทธาในตัวป้านิ่มมันหายไป ทีนี้พอศรัทธาหายย่าบาหยันเองก็ไม่สามารถคุ้มครองป้านิ่มต่อไปได้อีก จึงโดนวิญญาณร้ายเอาถึงตายได้

ทั้งๆที่ถ้าป้านิ่มไม่หมดศรัทธาวิญญาณร้ายพวกนั้นก็ไม่น่าทำอะไรป้านิ่มได้ ซึ่งตรงจุดนี้ในส่วนของการหมดศรัทธาผมว่ามันไม่ค่อยเมคเซนส์เท่าไหร่เพราะป้านิ่มนั่นแหละที่น่าจะรู้ตัวเองดีที่สุดว่าย่าบาหยันมีจริงๆหรือไม่ ถึงแท้ป้าจะบอกว่าไม่เคยเห็นแต่แค่รู้สึก แต่การกะทำต่างๆของป้านิ่มที่ผ่านๆมาแม้กระทั่งที่เห็นแค่ในหนังมันไม่ใช่สิ่งที่คนปกติทั่วไปจะทำกันได้



1. คนตัดหัวรูปปั้นผมว่ามิ้งนั่นแหละ ตอนที่โดนผีเข้า เพื่อให้ป้านิ่มหมดศรัทธาเพราะคิดว่าถ้าไม่มีรูปปั้นก็ไม่มีตัวตนของย่าบาหยัน

2. เพราะป้านิ่มเอาของต่างๆที่มิ้งไปเก็บมา ทำพิธีเพื่อหาต้นตอครับ เวลาเอาไข่ไปวนตรงของชิ้นไหนถ้าตอกออกมาแล้วเป็นไข่เป็นสีดำ มันคือการบ่งบอกว่าของชิ้นนั้นคือต้นเหตุ

จุดที่ผมขัดใจที่สุดเป็นการที่เอาตัวมิ้งมาอยู่ในบ้านร่วมกันคนอื่นๆต่างหาก คือแบบ....WTF !!! คุณเอาคนที่โดนผีเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกันนี่นะ มันไม่ใช่อ่ะ โคตรจะไม่เมคเซนส์