ตรงไหนบ้างครับ จะได้แก้

อะไรที่มันค้างคา มันฝังใจอยู่ละครับ

เหมือนดูซีรีย์ไป 1-2ตอนอะ

ถ้าได้คบเป็นแฟนจริงๆ เผลอๆตอนนี้ท่านลืมชื่อนกไปละ

ชอบครับ เอาเรื่องของตัวเองมาเขียนถ่ายทอดได้น่าสนใจเลย
อ่านแล้วเพลินตาม มาเขียนให้อ่านบ่อยๆนะครับ

เวลาชอบสาว มันเขินสึสๆที่จะบอกเค้าก็จริงนะ ผมก็ไม่ใช่พวกหล่อเท่เรียนเก่งอะไร ไม่มั่นใจในตัวเองสักนิด แต่ผมกลัวจะจากกันก่อนไม่ได้ทำอะไรเลยนี่แหละ เลยใจกล้าหน้าด้านไปจีบเค้า ถึงหลายๆครั้งแม่มจะทำไรเด๋อๆเยอะไปหมดก็เถอะ5555 แต่มันจะได้รู้ผลไปเลย แห้วก็ให้หน้าแหกจบๆไปเลย ไม่คาใจ

อ.โยดา ภูมิใจในตัวท่าน ใจแกร่งดุจเกลียวคลื่น

ประทับใจครับ

ได้ยินชื่อเพลง เมื่อมีเธอ ของ blue dock แล้วคิดถึงตัวเองสมัยวัยรุ่นๆเลย

เพื่อนเอาซีดีไปยืมฟังแล้วทำ หาย แสส

เรื่องผม จริงๆก็กึ่ง Friend Zone เหมือนกัน

เป็นได้แค่เพื่อน ไม่ข้ามเส้นไปได้ ถึงจะมีโอกาส


เรื่องมีอยู่ว่า มันเป็นรักแรกพบ ที่ผมเจอตั้งแต่ ม.1
แต่ตอน ม.1 อยู่คนละห้องกัน จนได้มาอยู่ห้องเดียวกันตอน ม.2 จนถึง ม.6
เพื่อนทุกคนรู้ ว่าผมชอบคนๆนี้ แต่ก็มีหลายๆเหตุการณ์ที่คลาดกันไปตลอด
ผมก็มีแฟนของผมไปเรื่อยอ่ะนะ ไม่ได้แบบว่าเฝ้ารอคนๆเดียวตลอด ก็คือเป็นเพื่อนกันไป

จน ม.ปลายได้มาอยู่กลุ่มเดียวกัน สนิทกัน เหมือนเค้าก็เริ่มเปิดใจนะ
เริ่มได้คุยๆกันนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ลงเอยกัน ลงท้ายก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
(เพราะมีเพื่อนคนนึงของเค้า ชอบผม และเค้าเกรงใจ ไม่อยากทำร้ายจิตใจเพื่อน)

สุดท้ายก็แยกย้ายกันไป เรียนมหาลัย (แต่ก็มีติดต่อ คุยกันบ้าง ตามประสาเพื่อนกลุ่มเดียวกัน)
จนปี 2 ผมก็มีแฟน (เมียผมปัจจุบัน) แต่ในระหว่างนั้น พอช่วง ปี 3 ปี 4 เหมือนมีอะไรบางอย่าง
ทำให้เราได้กลับมาคุยกันมากขึ้น เธอเริ่มเปิดใจมากขึ้น จนโอเค เธอบอกว่าชอบผม
(ผมในตอนนั้น รู้สึกเหมือน ผู้หญิงที่เราใฝ่ฝันมากตั้งแต่ ม.1 ที่เป็นเหมือนรักแรกพบ
ชอบเราเหมือนกันแล้ว มันยิ่งกว่าฝันอีกนะ เลยต้องทำตามใจตัวเอง ตามน้ำไป)

แต่สุดท้ายก็เข้าใจว่า ยังไงก็คงเป็นไปไม่ได้ เลยยุติความสัมพันธ์ ไม่ข้ามเส้น ขอหยุดคุยกับเค้า
เพราะแฟนผมดีมากๆ ผมไม่ควรทำอะไรที่ไม่ดีเป็นการตอบแทนความรักที่ผมได้รับ

ก็เลยหยุดทุกอย่าง ทุกวันนี้เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ซึ่งผมดีใจนะ ที่ผมไม่สานต่อ และเลือกแฟนผม
จนทุกวันนี้แต่งงานแล้ว ก็มีความสุขดี ไม่ได้มีอะไรคาใจอีกต่อไป

ส่วนเธอคนนั้นก็แต่งงาน มีครอบครัวที่มีความสุข มีลูกที่น่ารัก


ทุกอย่างมันสอนให้รู้ว่า คนบางคนเกิดมาให้รัก ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน ในเพลงน่ะ มันจริงมากๆ

คนบางคนเกิดมาเพื่อคบกันแบบเพื่อนที่ดีจริงๆ โชคชะตาไม่นำพาให้ลงเอยกันแบบคู่รัก

ได้แต่เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีในลิ้นชักเก่าๆ

ผมถามหน่อยดิ มออะไรเหนอรั้วติดกัน

ซึ้งกินใจมากครับ

สวนดุสิต สวนสุนัน

ผมก็มี ปสก. Friend Zone เหมือนกันน แต่ผมสลับด้านกับท่าน

สมัยก่อนเล่น MSN ก็จะหาเพื่อนคุยไปเรื่อยๆอ่ะ โดยเฉพาะสาว รร ข้างๆ กัน ตอนนั้นผมอยู่ลำปาง
ก็ชอบขอเมลสาว รร ข้างๆกันจากเพื่อนมาคุย ประมาณว่าจีบแหล่ะ หลายคนมากๆ 55

แต่มีคนนึงที่เราคุยด้วย สมมติว่าชื่อ ต ละกันซึ่งเราสบายใจที่เราคุยกับเขาเป็นเพื่อนมากกว่าอ่ะ เลยไม่คิดจะจีบ ต เลย
พอคุยเข้าๆก็สบายใจมากขึ้น เริ่มคุยโทรศัพท์กันบ่อยขึ้นๆ จนผมไปจีบสาวอีกคนนึงซึ่งบังเอิญเป็นเพื่อนของ ต

ต. ก็หายๆไปมั่ง จนตกลงเป็นแฟนกับเพื่อน ต. จากนั้น ต. ก็ชอบทัก MSN มาแซวอยู่เป็นประจำ

จนวันนึงอ่ะ ต. โทรหาผมเสียงนิ่งๆ เราก็แปลกใจ ต. ก็ถามแค่ว่า อยู่กับแฟนหรือเปล่า เราก็ตอบว่าไม่ได้อยู่ จากนั้น ต. ก็ไม่พูดอะไร เราเริ่มรู้สึกถึงความแปลกนั้น จากนั้นแฟนผมก็มาบอกว่า แฟนเก่าเขากลับมา

เราก็เสียใจมากเลย แฟนคนแรกด้วย โทรไปเล่าร้องไห้ให้ ต. ฟัง โดย ต. บอกว่าที่โทรหาวันนั้นก็เพราะว่าเห็นแฟนเรา ไปเที่ยวถนนคนเดินกับผู้ชาย ก็เลยโทรมาหา

จากนั้น ผม กับ ต. ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม เป็นเพื่อนซี้กันเหมือนเดิม คุยกันตลอด แว้บมาหาผมที่ รร บ้างบางที จนวันนึง ต. ก็ชวนคุยเรื่องแอบหลงรักเพื่อน อะไรงี้ น้ำเสียงซีเรียสมาก จนเราเริ่มเครียดไปด้วย พอคุยๆไปแล้วรู้สึกเหมือน ต. จะชอบเราแบบมากๆ ถามผมว่า ถ้ามีเพื่อนสนิทมาสารภาพรักจะทำยังไง เราก็ไม่อยากเสียเพื่อนไป ก็เลยตอบประมาณว่า ก็คงไม่แหล่ะ เป็นเพื่อนกันดีแล้ว อะไรประมาณนี้อ่ะ

จากนั้น ต. ก็เริ่มร้องไห้ แล้วก็วางสายไปเลย เราก็แอบๆคุยสาวอื่นๆไปบ้างเหมือนกันตอนนั้น ต. ก็หายไป ไม่ค่อยโทรหา ไม่ค่อยทัก MSN เหมือนเดิม

จนแยกย้ายไปเรียนมหาลัยกันก็ไม่ค่อยเจอกัน เจอกันในเฟสบ้างบางที ก็ถามสารทุกข์สุขดิบตลอด เพิ่งเห็น ต. อัพรูปเมื่อวาน วันนี้มาเจอกระทู้นี้เลยคิดถึง ต. เลย คิดถึงเพื่อนที่คุยกันได้ทุกเรื่องสมัยนั้น

ปล. ยาวหน่อยครับ แต่คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาก็ยิ้มได้อยู่นะ