กทม นี่สวรรค์ของคนชั้นกลาง-เกือบล่างของชาติตะวันตกเลยครับ มีทุกสิ่งให้เลือกสรร ในราคาถูก ในขณะที่คนในประเทศส่วนใหญ่แค่หาให้พอใช้ในแต่ละวันก็สุดแล้ว

จริงๆ เราสามารถเลือกผ่อน 5 ถึง 10 ปีได้นะครับ
แต่ก็นั่นแหละ ค่าครองชีพบ้านเรามันผ่อนไม่ไหว

ส่วนตัวถ้าผ่อนไหว ผมก็ยังเลือกผ่อน 30 ปีนะ
ดอกเบี้ยบ้านเป็นสินเชื่อที่ถูกโคตรๆ แล้ว แถมระยะเวลานาน
เอาเงินไปลงทุนให้งอกเงยได้มากกว่าดอกเบี้ย

ถ้าอยากเทียบให้เห็นภาพ คือ ต้องไปตั้งรกรากใหม่ แบบไม่ใช้มรดกจากที่บ้าน

ถ้าคุณจบแค่ ม.ปลาย ต่อให้ไปใช้แรงงานในประเทศพัฒนาแล้ว

คุณก็สามารถเช่าห้อง มีเงินเก็บ ค่อยๆ ไต่เต้าและหาโอกาสได้

ต่อให้ไม่ได้เป็นเศรษฐี แต่ก็มีสวัสดิการที่ดี คุณภาพชีวิตที่ดีกว่า

กลับกัน ลองนึกถึงคนต่างจังหวัด หนีมาหางานในกทม. สิ

ทำงานจนแก่ตาย เผลอๆ อาจยังไม่ได้ใช้เงินเลย

ผมว่าค่าเดินทางแพงจริงๆนั่นล่ะ ไอ้ที่ถูกคุณภาพก็ห่างไกลลิบอีก กี่รัฐบาลก็ไม่เคยแก้เลย หลายสิ่งหลายอย่างผมเข้าใจนะว่าการเก็บภาษีเพื่อพัฒนาประเทศ แต่ดูเงินภาษีที่หายไปจากอะไรนั่นสิ มันทำให้ประเทศดีขึ้นไหม ภาษีมีแต่จะเพิ่ม แต่คุณภาพชีวิตเท่าเดิมหรือแย่ลง สวัสดิการที่คนทำงานทั้งชีวิตพึงได้ ไปจ่ายให้คนที่ไม่ทำอะไรวันๆรอแต่เงินอุดหนุนจากรัฐทุกเดือน

ผมขอแค่ค่าเดินทางกับค่าอาหารปัจจัยพื้นฐานให้มันถูกแล้วคุณภาพดีๆหน่อย

ไม่ใช่รถเมล์ห่วยๆ การจราจรเ-ี้ยๆแบบนี้ มันบีบให้คนต้องมีรถ พอมีรถก็เป็นภาระอีกแถมไม่เกิดมูลค่าเพิ่มมีแต่จะลด เกิดฝุ่นpm2.5 ยิ่งทำลายคุณภาพชีวิตลงไปอีก

น้ำประปาก็ด้วยทำให้มันกินได้ซะทีเหอะทุกวันนี้เสียค่าน้ำดื่มไปเท่าไหร่

อาหารก็คุมราคากับคุณภาพบ้างไม่ใช่ให้ขึ้นตามใจ ผลักภาระมาให้ผู้บริโภคแบบนี้

ถ้าเป็นไปได้ก็ขอพื้นที่สาธารณะให้พักผ่อนหย่อนใจ ไม่เอาห้างแล้ว จะได้มีคุณภาพชีวิตดีๆ

ทำฟุตบาธถนนให้มันดีๆน่าเดิน พอคนเดินถนนเยอะๆร้านติดถนนก็อยู่ได้ เกิดภาพสวยงาม เศรษฐกิจชุมชนก็เดิน เงินสะพัด แบบต่างประเทศ ไม่ใช่อะไรๆก็ห้าง ผมไม่เห็นภูมิใจห้างไทยเลย มันบ่งบอกว่าถนนฟุตบาธบ้านเรามันล้มเหลว

ก็บอกแล้วว่ามีนเงินเดือนควรจะ 1 แสน ส่วนใครคิดจะมีลูก

หรือพ่อแม่ไม่วางแผนการเงินไม่มีเงินเกษียนก็ควรจะ 2 แสน

ไม่งั้นก็โสดดีกว่า ลำบากทั้งเราและลูกและพ่อแม่

มันโคตรจะเหลื่อมล้ำเลยแหละครับ ประเทศนี้

ที่ๆ บ่นๆกันเรื่องรถแพงเนี่ย ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลเพราะภาษีหรือปกป้องอุตสาหกรรมอะไรก็ตาม

สุดท้ายแล้วสภาพความเป็นอยู่มันก็บีบให้ผู้คนต้องมีรถเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น

เพราะการคมนาคมมันไม่ทั่วถึง ไม่สะดวก แถมราคาเมื่อเทียบกับค่าครองชีพราคาก็โคตรแพง ไม่ว่าจะแท็กซี่ บนดิน ใต้ดิน บ้าบออะไรก็ตาม แล้วก็ไม่ต้องพูดถึงรถเมล์นะ เพราะถึงจะถูกแต่ก็ไม่ได้ทั้งเรื่องความปลอดภัยและก็รับประกันเรื่องเวลาอะไรไม่ได้เลย

และทั้งหมดทั้งมวลมันก็มีแค่ในเมืองหลวงนะ ความเจริญมันกระจุกตัวอยู่แค่ที่ๆ เดียว ถ้ากวาดตามองไปจังหวัดอื่นๆ ก็ไม่มีอะไรอย่างนี้เลย ขนาดบ้านเกิดของผมอย่างเชียงใหม่ที่เป็นจังหวัดท่องเที่ยว แทนทีจะมีระบบคมนาคมขนส่งที่นีแต่กลับมีแต่มาเฟียรถแดงที่จะคิดค่าเดินทางเท่าไหร่ก็คิดไม่ได้มีมาตรฐานอะไรเลย

แถมราคาน้ำมันที่เป็นปัจจัยที่สำคัญในการใช้ชีวิตรัฐยังควบคุมให้ราคามันเข้าถึงทุกคนไม่ได้เลย

จริงๆหลักๆก็ค่าแรงบ้านเรามันถูกแหละ

อย่างทางยุโรป อเมริกา วัตถุดิบทำอาหารเค้าไม่ได้แพงกว่าเรามากนะ

แต่พอมาเป็นอาหารเรียบร้อยแล้วนี่แพงขึ้นมหาศาล

ซึ่งส่วนต่างตรงนี้คือค่าแรงนี่แหละ

แต่เอาตรงๆสมมติให้ผมเป็นนายกตอนนี้ก็ไม่รู้จะแก้ยังไงก่อนนะ

อย่างภาษีหลายๆอย่างเก็บได้น้อยด้วยอ่ะอย่างภาษีเงินได้

หลายคนอยากได้แต่สวัสดิการณ์ดีๆ แต่ไม่อยากจ่ายภาษีกัน

เบียร์ไทยแม่งแพงชิบหาย ไปเที่ยวที่อื่นถูกยังกะน้ำเปล่า

เราจะเป็นต้องเทียบกับลาวจริงดิ ทั้งๆที่ไทยเจริญกว่าเยอะนะ

ค่าน้ำมันนี่ยากจริง ราคาน้ำมันโลกด้วย
เรื่องภาษีน้ำมัน ต้องออกพรบ แก้เลยมั้ง เป็นงี้มากี่ปีละไม่รู้

เอาง่ายๆ ค่าแรงขั้นต่ำ เทียบกับค่าครองชีพ
เมกา ทำงานใน Mc ชม.ละ 7.25 - 15 USD
บ้านเรา ชม.ละ 40 กว่าบาท ตีให้เลย 1.5 USD
ทั้งๆ ที่ราคา Mc ก็แพงกว่าบ้านเราไม่ถึง 2 เท่า

อยากไปอยู่อเมริกาจัง

ตอนอยู่ยุโรป
อยากออกไปข้างนอกตลอดโคตรมีความสุข หลายๆคนไม่ใช้รถเลยเดินเอา ระบบขนส่งดีมาก
พอกลับมาไทยไม่อยากออกไปไหนเลย มองไปทางไหนก็แย่ไปหมด

เราต้องพัฒนาเป็นสิ่งที่ ประเทศไทยเราจะมี ไม่ใช่เป็นประเทศที่เอื้อต่อนายทุน คนมีเงิน
ไทยต้องเป็นประเทศที่ผลิตสินค้าที่เฉพาะไทยมี หาคนแข่งยาก ถึงประเทศอื่นๆจะทำได้แต่ก็ต้องรออีกหลายๆปี จะทำให้สินค้าชนิดนี้ไทยผูกขาดได้ ราคาก็จะแพง สิ่งที่ตามมาค่าจ้างแพง รายได้พนักงานก็จะสูง

เพิ่มค่าแรง ยังไงค่าสินค้าก็ต้องขึ้นตามไปอีกนะ นายจ้างจ่ายค่าแรงแพง พอต่ายไม่ไหวก็กลายเป็นลดคน ลดลูกจ้าง คนก็จะตกงานเพิ่มรึป่าว