คิดว่าคนเก่งในเรื่องหรือสายอาชีพต่างๆหรือคนมีพรสวรรค์สมมุติว่าอยู่ผิดที่จะ ฉายแสงขึ้นมาได้ใหมครับ อย่างเก่งคณิตมากๆแต่ดันอยู่ชนบทสุดๆอะไรแบบนี้จะ หรือตัวอย่างเช่นเก่งในการร้องเพลงหรือกีฬามากๆไม่ก็เก่งพวกวิทย์มากๆแต่ทำอาชีพที่พอหากินไปวันๆเพราะบ้านจนอะไรเทือกนี้ จะสามารถเข้าร่องเข้ารอยจนใช้ความสามารถได้สูงสุดใหมครับ หรือพวกนึงเก่งแต่ขี้เกียจเรียกว่าพรสวรรค์มีแต่ถ้าตั้งใจก็ไปได้ใกล แต่ไม่เอาอะไรใช้ชีวิตปู้ยี่ปู้ยำ เวลาผ่านไปจะกลับเข้าร่องเข้ารอยได้ใหมครับพรสวรค์จะตกใหม อารมภ์แบบนักบอลเติบโตผิดทีม หรือพวกวินัยหย่อนยานแบบบาโลเตลี่ คาชซาโน่อะไรเทือกนี้ในสายอาชีพอื่น

ความเก่งต้องมาพร้อมกับโอกาสและจังหวะครับ ถูกที่ถูกเวลา

เสียดายความสามารถคนพวกนี้มาก บอกตรงๆคนแบบที่คุณว่ามีอยู่ประปรายพอสมควร เค้าควรได้โอกาสที่ดีกว่านี้

คิดว่าคนเก่งในเรื่องหรือสายอาชีพต่างๆหรือคนมีพรสวรรค์สมมุติว่าอยู่ผิดที่จะ ฉายแสงขึ้นมาได้ใหมครับ

คิดว่าได้และไม่ได้ครับ
ได้ เช่น แบบสมมุติคนคนนั้นเก่งมากจริงๆ สุดท้ายก็ต้องมีชื่อเสียง

ไม่ได้ สภาพแวดล้อมแบบอยู่ไกลจากผู้คน ไม่สามารถเข้าถึงได้จริงๆ แบบเกาะร้าง เกาหลีเหนือ อะไรแบบนี้ครับ

คนเก่งต้อลมีวาสนาด้วยครับ ไม่เชื่อนี่ผมเถียง เพราะเก่งแล้วไม่มีคนเชื่อ ไม่ประโยนช์เลยครับ

ผมมีเพื่อนสมัยเรียนที่เก่งใช้ได้เลยอยู่คนนึง โปรเจคจบเค้าอลังการกว่าผมเยอะ

... แต่พ่อแม่เค้าอายุมาก เค้าเลยเลือกไปเส้นทางสายรัฐ ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปว่าการไปทำงานให้จบวัน สิ้นเดือนรับเงินเดือน มีสวัสดิการไว้ดูแลพ่อแม่

เก่งผิดที่ ขยันที่ไม่ถูกที่ ก็ไม่โตหรอก

เก่งอย่างเดียวมันไม่พอมันต้องวาสนาโอกาสไปพร้อมกันด้วย

ความเก่งก็มีหลายเลเวลนะครับ

บางคนเก่งสุดในบ้าน
บางคนเก่งสุดในหมู่บ้าน
บางคนเก่งสุดในตำบล อำเภอ จังหวัด ไล่ไปเรื่อยๆ

ประเด็นสำคัญคือ ที่บอกว่าเก่ง เก่งระดับไหน
ถ้าระดับประเทศจริงๆในยุคที่แล้วอาจจะเกิดยาก
แต่ถ้าในยุคนี้ยังไงก็มีโอกาสฉายแสงไม่ยากหรอกครับ

ที่เห็นคนเก่งๆแล้วหายไปคือส่วนใหญ่เก่งในระดับเล็กๆ พอย้ายขึ้นไปเจอระดับที่สูงขึ้นก็สู้ไม่ไหว
เคยเห็นคนที่แบบโดดเด่นมากๆใน รร นึง แต่พอย้ายไป รร ที่ใหญ่ๆ แล้วกลายเป็นกลางๆหรือหางแถวมั้ยครับ

ผมเคยเจอคนเก่งๆมาเยอะ คนเก่งจริงๆเค้าแค่พูดไม่กี่ประโยคก็โคตรว้าวแล้ว
พวก C Level บริษัทดังๆ หรือพวก Startup เจ๋งๆอะครับ
หรือพวกนักบอลทีมชาติ คือเตะบอลพลาสติกใน รร ยังโคตรว้าว ดูรู้เลยว่าเหนือคนอื่นในสนามไปหลายขุม
ไปเล่นที่ไหน ใครเห็นก็ว้าวครับ แต่นักกีฬา ความเก่งก็มาพร้อมชื่อเสียง หลงระเริงไปก็พังมาเยอะแล้ว

1 คนเก่งหรือคนที่มีความรู้ เอาให้แน่นะครับ คนมีความรู้ คนเก่ง คนดี ไม่เหมือนกัน คนที่ได้ที่1ในรุ่น มาปกครองประเทศยังไม่เอาไหนเลย คนทั่วไปชอบมองว่าคนมีความรู้คือเก่ง คนที่ทำอะไรสำเร็จคือเก่ง แต่หลังบ้านปัญหามากมายก็มี
2 เอาอะไรชี้วัดคนเก่ง เงิน อำนาจ ความสำเร็จ ความสุข แต่ละคนมีความต้องการไม่เหมือนกัน หรือแม้แต่ไม่มีความต้องการเลยก็มี
3 คนอื่นชี้วัด หรือเขาชี้วัดตัวเอง คนอื่นอาจตัดสินว่าเขาล้มเหลว แต่ถ้าตัวเขาเองมีความสุขตามอัถภาพคือสำเร็จ ไม่ต้องไปตะเกียกตะกาย

อาจจะไม่ถูกบริบทเสียทีเดียว แต่ผมฟันธงว่าจริงครับ

ผมเคยเป็นพนักงานที่เรียกว่า star/talent ตั้งแต่เริ่มทำงาน ได้โอกาสไปทำงานเมืองนอกตั้งแต่ 25 เพราะบริษัทส่งไป (เป็น 1 ในพนักงานที่เด็กที่สุดที่ได้ไปอยู่ทีมนี้ แล้วก็เด็กที่สุดที่ได้แพคเกจ global mobility)

แต่แล้วด้วยความพลิกผันของชีวิต ต้องทำมาทำธุรกิจส่วนขยายของที่บ้าน ที่ผมใช้เวลาอยู่ 5 ปีแล้วไม่เคยมีอะไรที่รู้สึกว่าตัวเองประสบความสำเร็จเลย ทุกอย่างกระท่อนกระแท่น มีปัญหา ฯลฯ จนช่วงนั้นมีปัญหาทั้งความไว้ใจจากที่บ้าน มีปัญหาทางสุขภาพจิต จนเราคิดว่าเราเป็นคนไร้ความสามารถไปเลยครับ

จนผมเอาตัวเองออกมาจากตรงนั้นได้ กลับมาเริ่มทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศใหม่ ซึ่งทุกวันนี้ก็เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จแล้วครับ ทั้งๆที่ใช้เวลาแค่ 3 ปีหลังจากที่เลิกทำงานส่วนตัวด้วยซ้ำ

นี่แหล่ะครับ อยู่ผิดที่ ทำผิดงาน มันก็ไม่ไปไหนจริงๆครับ

ชีวิตมีหลายปัจจัยหลายองค์ประกอบ บางทีก็เลือกไม่ได้

หรือบางทีก็เลือกผิด เพราะงั้น ใช้ชีวิตให้มีความสุขดีกว่า

จะเก่งจะกากก็หาความสุขให้ตัวเองเรื่อยๆ ส่วนตัวผมค่อนข้างกาก

ความเก่งที่ว่านี้ ปฏิเสธไม่ได้ว่าเงินก็เป็นองค์ประกอบเช่นกัน บวกกับโชคชะตา จังหวะชีวิต

ได้

แต่ต้องเก่งพอจะฉายแสงทะลุออกมาได้นะ ขึ้นอยู่กับสภาพนั้นมันกลบคุณมิดไหม?

คุณคิดว่าไอสไตน์ถ้าเกิดในไทยจะรับเงินเดือนนักวิจัยจบใหม่ 14 k แถมการเติบโตถูกบดบังด้วยระบบอาวุโสในมหาลัยมั้ยล่ะครับ