ออกตัวก่อนนะครับ ผมเป็นคนนึงที่ไม่ได้ชอบดื่มเหล้า แต่ก็มีออกไปสังสรรค์กับเพื่อนบ้างตามโอกาส และเนื่องจากไม่ชอบดื่ม จึงไม่เคยเมาหัวราน้ำจนขาดสติ อย่างมากก็กรึ่มๆ มึนๆ ใครจะเซ้าซี้ให้ดื่มต่อผมหยุดแค่นั้น พอคือพอ

ไม่นานมานี้ก็ไปดื่มกับเพือนร้านประจำปกติ ดื่มไปสักพักได้ยินเสียงดังโวยวายจากโต๊ะข้างๆ ตะโกนชี้นิ้วใส่เพื่อนคนนึงในกลุ่มเค้า ประมาณว่า เฮ้ย! ทำไมเอ็งกินแค่นี้ กระจอกจริงๆ ทีหลังไม่ต้องมานะ ไปรอขับรถโน่นไป!

หลายโต๊ะรวมถึงโต๊ะผมก็มองอย่างรำคาญ แต่ก็ไม่มีใครเถียงอะไร ไม่อยากมีเรื่อง เพื่อนโต๊ะเค้าคนอื่นๆยังดีออกมาขอโทษ แล้วพยายามบอกว่า ปกติคนที่เมาก็เป็นคนดี ไม่ได้มีนิสัยแบบนี้

ผมก็ได้แต่คิดในใจ ไอ้พวกเมาแล้วเรื้อนนี่มันที่สุดของความกระจอกจริงๆ ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น การเมาสุดเหวี่ยงผมเข้าใจได้ เพราะคนมากินดื่มก็ต้องการมาปลดปล่อย แต่ไม่ได้เป็นข้ออ้างให้ไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น พอทำผิดก็บอกแค่ว่าเพราะผมเมา เป็นตัวอย่างของพวกที่ไร้ความรับผิดชอบแบบสุดๆ


เลยอยากถามว่าสำหรับเพื่อนๆสายดริงค์ทั้งหลาย มีกำหนดมาตรฐานขั้นต่ำมั้ยครับว่าดื่มได้มากสุดแค่ไหน และถ้ารู้ตัวว่าวันนี้หยุดดื่มไม่ได้แน่ๆ มีวิธีเตรียมรับมือกับเหตุการณ์ที่จะตามมายังไง

ผมเมาแล้วแอลกอฮอลลงไข่ ถ้ามีสาวคือจะพาไปห้องอย่างเดียว

เมาแค่ไหนผมก็ไม่เคยเรื้อน อาการแบบนี้มันเป็นตัวตนเขาที่เวลาเมามันไม่มีอะไรมากั่น มันก็ออกมาแค่นั้นเอง

เคยเจอเพื่อนคนนึงปกติก็เรียบร้อยดูดี พอเมาปุ๊บความคิดลบๆ คำพูดร้ายๆมาเต็ม ถึงจะรู้ว่าเมา แต่มันก็รู้สึกไม่ชอบอยู่ดี

ผมเลยครับ เมาแล้วเรื้อน ขยะเปียกชัดๆ เพราะงั้นผมเลยเมาอยู่ห้องคนเดียวตลอด

แต่ถ้าใครชวนผมไปเอาก็รับความเสี่ยงเอาเองแล้วกัน

สุดยอดครับ แบบท่านคือมีความรับผิดชอบครับ คือรู้ตัวห้ามตัวเองก่อนเลย

ผมเมาแล้วแอลกอฮอลลงไข่ ถ้ามีสาวคือจะพาไปห้องอย่างเดียว

เมาแล้วหลับ
เมาแล้วอ้วก แล้วกินนั่งคุยกับเพื่อนได้ต่อ

มีแค่ 2 อย่างสำหรับผม ไม่เคยเรื้อน

อันนี้ไม่แปลก ผมเข้าใจ

มีแต่เมาแล้วแอลลงไข่ อยากไปหาน้องที่คาราโอเกะตลอด

เตรียมถุงก๊อบแก๊บน่าจะพอ

มีอะไรอีกเยอะให้เรียนรู้

ส้นเท้ารักษาได้นะโรคนี้ บางคนเลิกไปร้านเหล้าเลยก็มี

เมาแล้วเรื้อน มีเจออยู่เรื่อย กลุ่มผมเมาแล้วบ้าบอมาก สนุกสนานกับเจ้าของร้านแทบทุกร้าน แต่ต้องไม่รบกวนโต๊ะอื่นนะ ส่วนมากจะบ้าๆตอนร้านปิดแล้ว 555