พอดีเมื่อกี้เด็กในออฟฟิศมันหัวโขกโต๊ะ แล้วมันนั่งนิ่งเลยนะ ตาแดกก่ำเลย แต่ไม่ร้องไห้
แล้วมันโขกใกล้ๆโต๊ะผมเลย ปกติแล้วผมเกลียดเด็กมาก แต่นี่ผมต้องไปดูอาการมันเลย โต๊ะสั่นเลยอะ

นั่งไม่ยอมลุกเลย ผมก็เดินไปถามว่าตรงไหน แตกไหม มันก็ชี้ ผมก็บอก

ถ้าเจ็บมากก็ร้องไห้ออกมาเลย อย่าไปกลั้นไว้

ที่นี่ผมโดนเบรกจากผู้ใหญ่ทั้งหลายเลย


เห้ยๆๆ ไปสอนยังงั้นได้ไง

ลูกผู้ชายห้ามร้องไห้ อึ๊บๆๆไว้นะลูก

ผมก็ย้ำน้องมันไปอีกว่า น้าร้องไห้บ่อยมากเลยนะรู้ปาว ที่นี้เด็กมันปล่อยงากออกมาเลย แปปเดียวมันก็เงียบ

ผมไม่รู้ว่าจะไปสอนมันเรื่องลูกผู้ชายกับกลั้นความรู้สึกไว้ทำไม

ข้อดี ข้อเสีย ของการร้องไห้ กับ ไม่ร้องไห้ ต่างกันอย่างไรครับ

แล้วแต่การสอนแหละครับ บางบ้านก็อยากให้เก็บ บางบ้านก็อยากให้ปล่อย

ปล่อยในหรือปล่อยนอก

ปล่อยในก็อาจจะร้องในใจ

ปล่อยนอกก็มีน้ำตา

แต่ถ้าเธอไม่รัก ก็ปล่อยเธอไป

ร้องไห้คือการปลดปล่อยครับ กลั้นไว้คือการเก็บไว้ในใจ ถ้าเป็นเรื่องเล็กๆก็ไม่ค่อยมีผลอะไรมาก แต่ถ้าเป็นเรื่องที่กระทบด้านจิตใจ ผมว่าควรร้องไห้ปลดปล่อยออกมาให้จบไปเลยครับ เก็บไว้ในใจไปก็ไม่ค่อยดี

จบสวย

ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องเดียวกับ เรื่องการโอ๋มั้ย

แต่เรื่องโอ๋นี่มีผลถึงตอนเป็นผู้ใหญ่จริงๆ

เพราะโตมาเจออุปสรรคอะไรนิดหน่อย จะแสดงความอ่อนแอ หาที่พึ่งทันที

ต่างกับเด็กที่ พ่อแม่ ช่างแมร่งโตมา คือจะสู้ชีวิตกว่า แก้ปัญหาได้เองมากกว่า

ส่วนเรื่องร้องไห้ กับให้เก็บอาการ นี่ไม่รู้ว่ามีผลยังไงบ้าง

ปล่อยนอกนี่ ถมดือ ป่าวคับ

ราดหน้าเส้นใหญ่น้ำข้น

ไอ้ตรงนี้ผมก็ไม่รู้นะ ว่ามันจะมีผลกระทบอะไรยังไง แต่ผมมาเป็นช่วงนี้ตอนโต
ผมก็เคยมีความคิดแบบนี้นี่แหละว่า เราเป็นผู้ชายเราไม่ควรร้องไห้

แต่บางทีผมก็เหงา คิดถึงเพื่อน ผมก็ร้องไห้กับเมียผมเลยนะ คือแบบ มันอัดอั้นยังไงไม่รู้ แบบชีวิตมันเศร้าอ่ะ

พ่อผมนี่หนักเลย ตอนเป็นผู้ใหญ่นี่ เรียกได้ว่าเหมือนคนไร้ความรู้สึกเลย แต่พอโตมาแล้ว เหมือนจะมีปัญหาทางจิตไปเลยนะ แกร้องไห้ง่ายมาก

ถ้าถามผมนะร้องไปดิ ร้องไปเลย ร้องให้สุด แล้วกลับมาหาเหตุผลทีหลัง ถ้าห้ามไม่ให้เค้าร้องสุดท้ายแล้วเค้าไประบายแบบอื่นอยู่ดี เกิดเพี้ยนๆ ไปทำร้ายตัวเองหรือทำร้ายคนอื่นจะทำไง โคตรไม่ชอบเลย คำสอนแบบแบ่งเพศ สุดท้ายผู้ชายแม่ก็ต้องแสดงออกแต่ความก้าวร้าวงี้หรอ

อกหักครั้งแรกนี่ผมร้องไห้กอดแม่ เหมียนหมาเลย
ทุกววันนี้เวลาดูซีรีย์ซึ้งๆ ก็ร้องเหมียนหมาเหมือนเดิม เพราะฉันนะเป็นคนอ่อนไหว

ผมถูกแม่สอนมา ลูกผู้ชายห้ามร้อง แต่ถ้าผมมีลูกผมจะให้ร้องนะ

เพื่อเป็นการปลดปล่อยและระบายความเจ็บปวด แต่ก็ต้องไม่ร้องพร่ำเพรื่อนะ

ไม่รู้เกี่ยวเปล่า ผมเคยเห็นเด็กเดินล้มตอนแรกนิ่งๆ พอแม่เข้าไปปลอบร้องโฮเลย

กับอีกคน ล้มเหมือนกัน แม่เข้าไปดูปัดๆเช็ดๆ แล้วก็ยิ้มหัวเราะ เด็กก็หัวเราะตาม จูงมือกันเดินต่อ

จะสอนว่า ร้องหรือไม่ร้องก้เลือกเอาตามโอกาสตามสิ่งแวดล้อม สุดท้ายให้ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองก้พอ

อ้อต้องรู้จักจัดการอารมณ์ตัวเองด้วย

ผมว่าคนเราต้องจัดการกับอารมณ์
ที่เค้าสอนมันก็ไม่ผิดไม่ถูก
การอยู่ร่วมกันในสังคม ภาพลักษณ์ การแสดงออกสำคัญ
ไม่ว่าจะชายจะหญิง ร้องห่มร้องไห้ในที่สาธารณะมันไม่ส่งผลดีอยู่แล้ว
จริงๆเค้าจัดการอารมณ์ไม่ได้ตั้งแต่เอาหัวไปโขกโต๊ะแล้ว

สำหรับผมต้องจัดการอารมณ์ และแสดงออกอย่างเหมาะสม
เรื่องงาน ผมว่าคนเราถ้ามืออาชีพ ทำงานดี ตั้งใจดี ไม่เห็นมีอะไรให้ต้องร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น ต่อให้ถูกกลั่นแกล้งอย่างไม่เป็นธรรมก็ตาม
แต่ในบางเรื่อง อย่างพ่อตาย แม่ป่วย มันไม่จำเป็นต้องมาเก๊กไม่ร้องไง แบบนั้นอยากร้องร้องเลย