ไม่ใช่ครับ ทั้งผมและเพื่อนผม รวมถึงคนขับด้วย

มีรู้จักครับ เป็นลูกความ ผมขอไม่ลงรายละเอียดนะ

แต่อยากจะบอกว่า คนที่ฆ่าคนตายมันมีหลากหลายรูปแบบมาก ปัจจัยมันมีเยอะ ไม่ได้เลือดเย็นเสมอไปหรอก

มีทั้งโมโหจนควบคุมอารมณ์ไม่ได้ พลั้งมือฆ่าไป มีทั้งตั้งใจฆ่าเลยก็มี แต่ตอนทำไปแล้วรู้สึกผิด ทำเสร็จมือไม้สั่น(อันนี้เขาเล่าให้ฟังนะ)

สิ่งหนึ่งที่ได้จากการทำคดีพวกนี้คือเรื่องของการ "ควบคุมอารมณ์" มันสำคัญมากๆ เสี้ยววินาทีเปลี่ยนชีวิตได้จริงๆ

พ่อผม วิสามัญโจร ที่ฆ่าไอ้เลวฆ่าปาดคอคนตาบอดที่ขายลอตเตอรี่

คนที่รู้จักเป็นนักเลง และเด็กพวกผู้มีอิทธิพล ติดและขายยา ผมว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรมาก อาจจะรู้สึกผิดนะ แต่ถ้าเป็นคู่กรณี นี่ ไม่มีหรอกความสงสาร หรือจิตสำนึก เอาตายได้เอาเลย


ตอนมีเรื่องกับแก(แกมาขโมยของผมแล้ว ผมจับได้) แต่โชคดีเมียแก ห้ามเอาไว้ทัน ไม่งั้นลูกซองเต็มหน้าแน่นอน คือตอนนั้นคิดไว้แล้วว่ากูตายแน่ จ่อๆขนาดนั้น แต่ตอนหลังมานั่งเคลียร์ใจ คือเขาก็ทำไปเพราะไม่มีกินจริงๆ ไอ้ที่ขโมยไป ผมก็ได้กินกับเขาด้วย เพราะช่วงนั้น ก็แย่ๆกันหมด

แต่ข้อดีของแกคือรักเพื่อนรักฝูงมากๆ คือมีเรื่องที แกจะรีบไปช่วย จนครั้งสุดท้ายคือ รีบไปช่วยลูกน้องที่มีเรื่อง จนรถแหกโค้ง ม้ามแตกตาย

อาจจะเล่างงๆ หน่อย เพราะสนิทกับแกพอควร มีเรื่องเล่าเยอะ แต่ต้องตัดออก และได้เห็นอะไรที่แบบ ไม่เคยเห็นเยอะทั้งหลอกคนมาส่งรถแล้ว...ทิ้ง จอดรถกลางสี่แยกแล้วลงไปบวกกะอีกตี้คนเดียว ฯลฯ ใจผมมันก็อยากจะห้ามแก บอกแกว่าอย่าทำ แต่เชื่อผมเถอะ ไม่มีใครกล้าห้ามหรอก

ตอนผมอยู่ในคุก ผมได้เห็นอะไรหลายๆอย่าง คือ ไม่มีคนที่ดำมืดสนิทจริงๆ ด้านสว่างมันก็มี แต่เพียงแค่จะหยิบมุมไหนมาดูแค่นั้นแหล่ะ

พ่อ ลุง น้า ครับ ตำรวจ ปปส. สายสืบ เกือบ 200 ได้ ค่านิยมสมัยก่อนด้วยการจับกุมส่วนใหญ่ยิงต่อสู้ทั้งนั้นครับ

สมัยเรียนปี2ปี3เพื่อนคนนึงต่างคณะแต่พักหอในด้วยกัน มันติดหนี้พนันบอลเพื่อนต่างคณะอีกคน คืออยู่คนละคณะกันหมด พี่แกแบ็คใหญ่กันทั้งคู่ละ พอโดนทวงหนักๆก็ลวงไปแทงทิ้งไว้ในคูระบายน้ำแถวมหาลัยต่างจังหวัด ตำรวจจับได้ก็วิ่งเต้นกันวุ่นเลยครับทั้งฝั่งเจ้าตัวและฝั่งคนตาย ผมเรียนจบมาทำงานที่กรุงเทพได้2ปี เดินสวนกับมันที่สะพานลอยในกรุงเทพ ผมนี้เข้าใจคำว่าบ้านป่าเมืองเถื่อนเลยครับ แล้วก็หดหู่เหมือนมีคนตายเปล่า

รู้จักกับพวกลูกนักการเมืองท้องถิ่น + มือปืน อดีตมือปืนพอสมควรครับ ที่เคยฆ่า หรือสั่งฆ่านะ

ถ้าพวกลูก หรือนักการเมือง คนปกติหาเช้ากินค่ำ เค้าจะไม่ค่อยยุ่งครับ จะเก็บกันก็ตอนขัดผลประโยชน์แบบถึงขั้นทำกินไม่ได้จริงๆ

พวกนี้ก็ปกติดี แต่เวลาโมโหจะโมโหร้าย ส่วนใหญ่เวลาปกติก็แบบเราๆนี่แหละครับ

คำคม คติประจำใจเยอะ แต่จะไม่ค่อยสู้พวกเรื่องงานสุจริต มันลำบาก ได้เงินยากกว่า เวลาล้มเหลวก็จะท้อง่าย

หลายคนนิสัยดีนะ แต่เค้าเลือกทางเดินชีวิตผิดจริงๆ สำหรับผมชีวิตที่สงบคือชีวิตที่ดีที่สุด


*** เพิ่มเติม เพิ่งนึกขึ้นได้ พี่เค้าเคยบอกผมว่า ชีวิตเค้าทำกินสุจริตไม่ขึ้น เพราะเคยทำบาปหนักฆ่าคนตายมาเยอะ ผมว่าเหตุผลนี้โคตรจะคิดเข้าข้างตัวเองเลย แต่ก็สงสารแกนะ ที่แกคิดไม่ได้ เคยชวนแกมาทำงานของที่บ้านผมแล้ว ทำได้สองสามเดือนก็ออก ไปทำพวกหวย ทำบอล ทำงานเทาๆเหมือนเดิม

ชีวิตท่านน่าสนใจเลยครับ อยากตามอ่านมากๆครับ