เอาจริงๆเรื่องหย่ากันนี่ควรมองเป็นเรื่องปกติได้ละนะ ผมว่าที่บอกอดทนไม่หย่าเพราะสงสารลูก แต่ทะเลาะกันให้ลูกดูทุกวันแบบนี้ผมสงสารลูกมากกว่าอีก

คนสมัยนี้ให้คุณค่ากับความรู้สึกตัวเองมากกว่าจะยอมมานั่งทนอมทุกข์

หรือจะมาผูกมัดตัวเองกับความคาดหวัง(ด้านศีลธรรมกากๆ)ของสังคมไปจนวันตายครับ

คตินิยมของคนรุ่นปู่ย่าตายายขึ้นไปคือสมัยก่อนคนที่เลิกกับสามีหรือภรรยาตัวเองนี่

สังคมให้ราคาว่าคนคนนั้นเป็นคนมีราคี โดยเฉพาะเพศหญิง คำว่าแม่ม่าย ตกพุ่มม่าย

ม่ายผัวตาย ม่ายผัวทิ้งเป็นคำที่พ่อแม่ฝ่ายชายจะไม่ยอมรับและไม่ยอมให้ลูกชายตัวเองไปแต่งงานด้วยเลย

แต่โลกยุคปัจจุบันมันหมุนมาถึงยุคมนุษยนิยม 4.0 แล้ว ทั้งเรื่องความเท่าเทียมทางเพศหรือพลังของผู้หญิง

ทุกคนมีสิทธิ์เลือกที่ดีกว่าให้ตัวเองทั้งนั้น คู่ชีวิตส่วนใหญ่ที่เลิกกันปัญหามันมีมากกว่าแค่ความสัมพันธ์ของคนสองคนนะ

เรียกได้ว่าสมัยนี้ทุกๆเรื่องตั้งแต่ปัญหาเล็กๆไปยันปัญหาใหญ่ๆ เป็นสาเหตุให้คนเลิกรากันได้ตลอดเวลาแหละ

ชีวิตคู่ในยุคโลกทุนนิยมและระบบตลาด ทุกอย่างในชีวิตเป็นเงินเป็นทองไปหมด ความลำบากกระเบียดกระเสียน

ทางการเงินทำให้คนเลิกกันได้ง่ายที่สุดแล้ว ต่อให้ไม่ได้ทำลายความสัมพันธ์ของชีวิตคู่โดยทางตรง ผมว่ามันก็

กัดกร่อนทำลายทางอ้อมแหละวะ เค้าถึงบอกคนสมัยนี้ยอมทำทุกอย่างได้เพื่อเงินจริงๆ

Money is a terrible master but an excellent servant.

เข้่ากันไม่ได้ ทะเลาะกันบ่อย ปัจจัยครอบครัวเข้ามายุ่งเกี่ยว แม่เมีย แม่ผัว ลามไปยันการเลี้ยงลูก เรื่องหน้าที่การงาน เงินทอง อาจจะมีอื่นๆอีกเยอะ

มันก็มีหลายสาเหตุนะ แล้วแต่คน แต่มีลูกแล้วสงสารลูกเลยต้องทน

มีความเป็นไปได้ครับ คู่น้องผมเนี่ย ผู้หญิงเอาจริงๆชอบเป็นแม่ยกเปย์เด็ก ชอบเด็กกว่าว่างั้น สุดท้ายฝืนไม่ไหว

ถ้ามือที่สามนี่พ่อผมเลย ตัณหาเสียคนตอนแก่ จะ 60 อยู่แล้วมีชู้ซะงั้น ไม่ใช่ผู้หญิงเข้ามาหานะ ไปหาเอง ทั้งที่อยู่กันมา 40 ปีไม่เคยมีเรื่องพวกนี้ ไม่เคยทะเลาะกันใหญ่โต ปัญหารื่องเงินหรืออื่นๆ ก็ไม่มี อยู่ดีๆ มีชู้แล้วหนีไปอยู่กับชู้ซะงั้น แม่ผมเตรียมฟ้องหย่าแล้ว

อย่างคู่ผม แต่งงานอยู่ด้วยกันมา ไม่มีลูก เลิกกันเพราะอยู่ไปนานๆ มันเข้ากันไม่ได้ ความคิด ทัศนคติ การเติบโต มันต่างกัน เลยทำให้ไปกันไม่ได้ ไม่มีมือที่สาม sex มีส่วนด้วยสำหรับของผมนะ

ผมว่าสำคัญคือมันอยูด้วยกันแล้วไม่มีความสุขน่ะ บางทีก็ต้องทนอยู่เพื่อลูกนะ

อยากรู้เหมือนกัน


ส่วนตัวผมแต่งงานละนะ


ถ้าเอาที่คิดได้ก็ เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ฝั่งนึงมองว่าสำคัญ อีกฝั่งนึงมองข้าม แต่มันก็แค่เสี้ยวความคิดที่น้อยใจ พอทบทวนแล้วมันไม่คุ้มหรอกที่จะจากกันไป


เซ็กที่ดีก็มีส่วนช่วยดึงดูดคนทั้งสองไว้

เรื่องเงินก็สำคัญนะครับ บางครั้งที่ไม่จำเป็จบอกมันต้อบมี สิ้นเดือนมาบ่นรายจ่ายเยอะ
Sex อีกประเด็นนึง พอมีลูกเดือนละครั้ง สามเดือนครั้ง ทนไม่ไหวต้องออกไปซื้อกิน

เรื่องมือที่-3 น่าจะมาจากปัญหาของคู่รักเองก่อนนะ
แบบsex จืดจาง ไม่ทำการบ้านความสุขที่เคยมีหายไป ก็อยากลองใหม่ไปซื้อกิน พอเริ่มสักครั้งแล้วก็ติดใจจนเป็นปัญหาครอบครัว ผช.มันเงี่ยงได้ตลอดอายุเท่าไหนก็เงี่ยงได้ ผญ.ไม่รู้นะถึงเท่าไหร่ เป็นข่าวไอ้แก่ตัญหากลับก็มีบ่อยๆ

บ้างก็ไปหาคนปรับทุกข์แล้วคนรับฟังดันเป็นเพศตรงข้ามก็ไปคิดว่าเขาเข้าใจกว่าคู่เรา ทั้งที่ตัวเองไม่เคยคุยเปิดใจกับคู่ตัวเองแบบนี้เลย


ปัญหาทัศนคติ เงินทอง ที่อยู่อาศัย ความขยันขี้เกียจเรื่องอื่นๆ ก็มีผลหมดนะแรกๆ ยอมทนหวังจะเปลี่ยนหลังๆ ก็ไม่ไหวไปดีกว่า