ผมเคยสอบ ธกส ได้ เมื่อหลายปีก่อน
ตอนนั้นเลือกที่จะไม่ไป
เพราะคิดว่าภาพลักษณ์ไม่ดี
เงินเดือนไม่มาก
(เพราะไม่มีคนใกล้ชิดทำงาน)

ตอนนี้ มีคนรู้จักทำงานอยู่ บอกว่าโบนัส 5-6 เดือน
เงินเดือน ผจก หลักแสน
สวัสดิการอย่างหรู เบิกโรงพยาบาลรัฐได้ เบิกเอกชนได้
ตอนนี้รู้สึกเสียดายสุดๆ

เคยปฏิเสธยูนิลิเวอร์
มาสอบเข้าไปรษณีย์ ยังดีที่ติดไม่งั้นคงไม่มีงานทำ
ดันจบตอนแก่

เคยปฏิเสธโรงงานน้ำตาลชื่อดังแถวบ้านย่านชนบทตอนนั้นจบใหม่เขาให้ 24,000 แต่เลือกไม่ไปเพราะอยากไปทำงานไกลๆบ้านก่อนเพราะติดเที่ยวติดเพื่อน ถ้าถามว่าตอนนี้เสียดายไหมก็เสียดายนิดๆเพราะห่างจากบ้านไม่กี่โลคงไม่ต้องมาต้องมาวุ่นวายกับการจราจรหรือค่าเช่าห้องที่แสนแพงในแถบชานกรุง แล้วคงมีเงินเก็บเยอะกว่าตอนนี้แน่นอนมั้ง!!!

ปฏิืสธไทยซัมมิทไป แล้วเลือกมาทำกับญาติแทน เสียดายถ้าไม่ปฏิเสธคงไม่เหนื่อยแบบทุกวันนี้

เคยมีเพื่อนชวนย้ายไปบริษัทใหญ่บริษัทนึง เพื่อนบอกว่าด้วยสกิลผม เรียก 200K ทางโน้นก็คงไม่ติดอะไร แต่ผมไม่ค่อยมั่นใจว่าเราเก่งพอสำหรับเค้าจริงๆ และติด Safe Zone ของงานปัจจุบันด้วย เงินน้อยกว่าแต่ก็สบายกว่า เลยไม่ย้ายไป

เคยปฏิเสธงานตอนเริ่มงานครั้งแรกกับอีกบ.หนึ่ง ทำงานใกล้ๆกันเงินเยอะกว่า สวัสดิการดีกว่า แต่เราเลือกอีกที่เพราะเคยรับปากกับเจ้าของบ. แบบใจซื้อใจ

ทำไปซักพักสองสามปี มีอีกบ.มาจีบ เหมือนเดิมสวัสดิการอะไรทุกอย่างเงินเดือน บุคคลากรซัพพอร์ตดีกว่าหมด แต่บ.เดิมว่าขอให้อยู่ช่วยก่อนยังไม่มีคนมาแทน กับจะเพิ่มเงินเดือนให้ พอมีคนมาเพิ่ม บ.ที่ผมจะไปเขาก็ได้คนแล้ว.....-*-

เคยมี บ ใหญ่ บ นึงโทรมาแล้วบอกอยากจ้างเป็น freelance ครับให้ทำหลังเวลางานหลัก

แต่ช่วงสปริ้นนั้นผมติดงานใหญ่พอดี ผมเลยบอกเค้าไปว่า "ถ้าอีกสัก 1 เดือนยังไม่ได้คนค่อยมาคุยกันใหม่ได้ไหมครับ พอดีช่วงนี้ติดงานใหญ่"

หลังจากวางไป ผมก็มานั่งนึกได้ว่า โอกาสแบบนี้แม่งไม่น่ามีมาอีกง่ายๆ ฝืนๆหน่อยดีกว่า เลยโทรกลับไปครับ แล้วก็โดนตัดสาย

จากนั้นก็ไม่มีการติดต่อกลับมาอีกเลยครับ

เคยตอนเรื่มงานใหม่ๆ ผ่านหมดแล้ว แต่ปฏิเสธไป เพราะอยากรออีกที่มากกว่า

สรุปก็ได้อีกที่แหล่ะ แต่ข้างในไม่เวิคเลย
ที่แรกแสดงออกชัดมากว่าอยากได้ตัวเรา และงานน่าจะต่อยอดได้เยอะกว่า

หลังเรียนจบมีรุ่นพี่มาชวนทำงานด้วย บอกให้ส่งพอทมา

เราก็ไม่มั่นใจในสิ่งที่เรามีเลยว่าพอไหม

เคยตอนสมัย first jobber เสียดายโอกาสเหมือนกัน น่าจะเหี้ยมๆกว่านี้หน่อย

ปฎิเสธบริษัทที่ทำงานอยู่ปัจจุบันนี้เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เพื่ออยู่กับบริษัทเดิม ตอนนั้นบริษัทปัจจุบันเสนอเงินเท่าเดิม แลกกับการการันตีว่ามีงานทำต่อไปอีก 2 ปี แต่บริษัทเดิมเสนอการย้ายงานไป ตปท ให้ถ้าอยู่ช่วยอีก 3 เดือนจนจบโปรเจค แต่พอจบโปรเจค หัวหน้ามันจ้างเราออก แล้วไปเลือกเอาคนเมกันบ้านเดียวกับมันไปทำงานประเทศที่มันบอกว่าจะให้เราไป และก็ว่างงานอยู่ปีกว่าๆ จะกลับไปซบบริษัทที่ปฎิเสธไปก็ไม่ทัน เพราะเขารับคนใหม่ไปแล้ว ทั้งเสียใจ ทั้งแค้น อยากเอาอี้ไปปาหน้าไอ้หัวหน้าเก่ามากตอนนั้น

เคยปฏิเสธงานที่หนึ่ง เพราะไม่เอาแล้ว โดยไม่รับโทรศัพท์อละตัดสายไปหลายครั้ง (หัวหน้างานโทรมาเอง)

ยังรู้สึกผิดจนถึงทุกวันนี้

ใครผ่านอ่านมาเจอ อย่าทำแบบนี้นะครับ ไม่ดีเลย

แมนๆ รับสายแล้วพูดความจริงดีกว่า

ไม่ถึงกับเสียใจครับ สมัย first jobber เคยปฏิเสธบ.รถไฟฟ้าสัญชาติเยอรมันไปทำบ.ญีปุ่น
ตอนนี้ก็แอบเสียดายนิดๆในเรื่องของ โอกาส การเรียนรู้ ถึงผลตอบแทนที่ได้ตอนนั้นจะน้อยกว่า

ปฏิเสธ Isuzu แล้วเลือกมารับช่วงต่อกิจการที่บ้าน

ถ้าตอนนั้นไม่อินดี้อยากเป็นนายตัวเอง ชีวิตน่าจะสบายไปละ

เสียดายที่อยู่บริษัทแรกนานเกินไปครับ (ช่วงนั้นรักบริษัท ประกอบกับเงินไม่ได้แย่ Japanese car maker แห่งนึง โบนัสเยอะ)

พอมีลูกจัดสินใจหางานแบบ flexible time เพื่อจัดการเวลาได้มากขึ้น เปิดโลกเลยครับเลยรู้สึกว่าเสียดายที่อยู่นานเกินไปหน่อย ถ้าออกมาก่อนหน้านั้นสัก 5 ปีนี่สวยเลย