ครั้งนึงผมเคยไปเที่ยวหมู่เกาะสิมิลัน ช่วงก่อน covid19 ผู้คนมากมาย ทั้งแขก ไทย จีน ฝรั่ง แน่นเกาะ
วันนั้นบังเอิญผมปวดขี้ขึ้นมาแบบกระทันหันครับ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ผมรีบเดินดิ่งไปห้องน้ำ
เวลานั้นราวๆ เที่ยงเศษได้ครับ ข้าศึกบุกประชิดหน้าด่าน ชนิดที่เรียกว่า กดดันหนักมาก
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นครับ ห้องน้ำที่เรียงแถวยาวประมาณ 6 - 7 ห้องได้ ถ้าจำไม่ผิด
ห้องแรก ระเบิดท่วมล้นสูงขึ้นยอดแหลมเลยครับ เดินขมิบต่อไปห้องถัดไปด้วยความผิดหวังและเสียใจ
คุณพระ!!! ห้องถัดไปก็เหมือนกันครับ เขร้!!! ผมอุทาน อะไรกันวะเนี่ย เมิงแดกอะไรกันเข้าไป สีไม่เหมือนที่เราคุ้นเคย
ทุกห้องที่เดินผ่าน เหมือนกันหมด เป็นไปได้ยังไงกัน ทำไมไม่รักษาความสะอาดส่วนรวมเลย หดหู่มาก เริ่มท้อ...
แต่ด้วยความดีและบุญที่สั่งสมมาบ้าง ห้องสุดท้ายครับ สะอาดเอี่ยม มือทาบอก.... รอดแล้ว รีบพุ่งเข้าไปอย่างไว
หันขวับ จะปิดประตู อ้าวเห้ย!!! ไม่มีประตูนี่หว่า แต่นาทีนั้น ตายเป็นตายครับ ผมบรรจงนั่งลงอย่างผ่อนคลาย ...
ภาวนาอย่าให้มีใครเดินผ่านมาเลย คิดยังไม่ทันเสร็จ มีฝรั่งเดินหน้าตาบูดเบี้ยวพุ่งมาที่ห้องน้ำของผม
พอเธอเห็นผม ถึงกับอึ้ง OH MY GOD FUCKKKKK... แล้วเธอก็วิ่งหายเข้าไปในพงหญ้าเลยครับ
สรุปวันนั้น ทั้งฝรั่ง จีน แขก ไทย ผมได้ต้อนรับทุกชาติเลยครับ ผมยังจำไม่ลืมเลือน คิดถึง สิมิลัน
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
