พักหลัง..ผมไม่ค่อยได้มีโอกาสได้รับชมการแข่งขันฟุตบอลเหมือนเมื่อก่อน

แต่ยังจำถึงภาพประทับใจได้ว่ามี เดนนิส เบิร์กแคมป์ เป็นนักฟุตบอลในดวงใจมาโดยตลอด

เวลาเตะฟุตบอลจะต้องลอกเลียนลีลา แทนตัวเองเป็นเบิร์กแคมป์และเลือกที่จะพยายามยืนตำแหน่งให้ใกล้เคียงกับเบิร์กแคมป์อยู่เสมอ

แต่พอได้มีโอกาสมานั่งดูบอลในยุคปัจจุบันบางนัด ต้องยอมรับว่าแทบจะนั่งดูให้จบเกมส์ไม่ได้ ซึ่งก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร

แต่เท่าที่สังเกตุเห็นเหมือนตำแหน่งของเบิร์กแคมป์จะหายไป แอบรู้สึกตกใจและใจหาย

ถ้าเป็นอย่างนั้น ถือว่าเป็นโชคดีของเบิร์กแคมป์จริงๆ ที่เค้าได้เกิดมาในยุคของเขา

เพราะทุกทักษะของเขามันเหมาะกับตำแหน่งนั้นอย่างที่สุด ซึ่งอาจเป็นได้ว่าถ้าเขาดกิดในนยุคนี้ก็คงมีวิธีปรับตัวให้เข้ากับยุคอยู่ดี

แต่ต้องยอมรับว่าเขาเหมาะกับตำแหน่งนั้นจริงๆ

เดนนิส เบิร์กแคมป์

ผมก็ชอบแกมาก เบอร์เสื้อ วิธีเล่น โคตรพยายาม แต่ทัชไม่เท่า ได้ยิงไม่ชิปก็งัด รู้สึกเหมือนก็องโต้มากกว่าเฉย

ฟุตบอลยุคนี้ ความสนุกมันเปลี่ยนไป จะว่าสนุกน้อยลงก็พอได้ ศาสตร์และวิธีเล่นมันทันกันหมด แพ้ชนะกันด้วยรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ

ถ้าเบิร์กแคมป์ยังเล่นอยู่ในยุคนี้ ก็คงยังเก่งแหละ อัจฉริยะระดับนั้นยังไงก็หาวิธีเล่นได้ แต่สไตล์แบบนี้นับวันยิ่งหายาก

นักเตะในดวงใจผมเหมือนกันครับ

ลูกยิงอาร์เจนในฟร้องซ์98
กับลูกยิงนิวคาสเซิลคือขั้นสุด

เป็นนักเตะ ในดวงใจผม เช่นกัน ...



กับลีลาแบบนี้ ที่น่าตราตรึงใจ สุด ๆ ครับ

สายคลาสสิค กับตำแหน่งคลาสสิค
คันโตน่า เดล บักโจ้ โซล่า หน้าต่ำ

ไม่ใช่เด็กปืน แต่เบิร์กแคมป์คือนักเตะปืนที่ชอบที่สุด

ทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย ตอนเล่นเกม FIFA 98 พี่แกพลังสูงสุดในพรีเมียร์ลีกเลย

สัญลักษณ์สโมสรอาร์เซนอล

เบิกแคมป์ลีลาคล้ายซีดานนุ่มนวมเชิงสูงดูมีคลาสมากๆเพียงแค่เล่นคนละตำแหน่ง

ถ้าเล่นตอนนี้อาจต้องเล่นในระบบ Flase9 จริงๆสายคลาสสิกเล่นยากจริงบอลสมัยนี้ เน้นเพลสกันเยอะมาก ทุกคนต้องเล่นเกมรับเป็น