นี่ไม่ใช่กระทู้แก้ปัญหา มันตอกย้ำชัดๆ

กระทู้คนอกหักค้าบ

ถ้ารักมากๆก็เป็นปีเลยนะกว่าจะมูฟได้

ต้องมีคนใหม่อะถึงจะทำใจได้เร็วหน่อย

ปีครึ่ง นับแต่วันที่เขาทิ้งไปมีใหม่ ถึงวันที่เขาแต่งงานกัน

วันที่เขาแต่งงานกัน ความรุ้สึกผมเหมือนปลดล็อคทุกอย่าง

ผมปีนิดๆ ณ ช่วงเวลานั้น โคตรเจ็บ เจ็บเข้าไปในใจ เจ็บแบบสุดๆ เข้าใจคำว่าน้ำตาลูกผู้ชายเลยครับ

ถ้าคนล่าสุดผมคุยกันมานานแล้ว ว่ามันไปต่อไม่ไหว แนวคิดเริ่มต่างกันชัดเจน

พอเค้าบอกเลิกจริงจัง และเก็บของออกไปหมด วันแรกเคว้งนะ

แต่วันต่อมาผมก็ไปไล่จีบคนในไอจีที่เคยกดไลค์กันไปมา ลืมสนิทเลยครับ

ไม่มีคำว่าเหงา

แต่คนก่อนหน้านั้นคือเลิกกันเพราะเหตุจำเป็นแบบกระทันหัน ก็เลยแซ่ดหนักอยู่พักนึง เลิกงานไปทองหล่อตลอดด

แต่ก็ได้แฟนคนล่าสุดมาแบบกระทันหันเหมือนกัน(ONS) เลยเสียใจไม่ได้นานเท่าไหร่

2 ปีครับ นอนร้องให้

ปีนึงกำลังดี

ระหว่างที่อยู่ว่าง ๆ ให้เวลากับตัวเองและเพื่อนฝูงเยอะ ๆ แล้วความทรงจำใหม่ ๆ ที่ไม่มีแฟนเก่ามันจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

คือไอ้ที่เพิ่มมาใหม่ก็ไม่ได้หมายความว่าไปเขียนทับเรื่องแฟนเก่านะ มันก็ยังอยู่แหล่ะ แต่มันจะช่วยให้เรารู้ว่าชีวิตยังมีอะไรให้เรียนรู้ ให้ก้าวไปอีกหลายอย่าง แล้วความสำคัญของเรื่องเก่า ๆ มันจะลดลงเอง

ผมเคยเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมา7ปี ผ่านปีแรกไปได้อย่างทุกลักทุเล แต่พอพ้นปีแรกไปนี่แหล่ะ ปล่อยวางได้เฉยเลย พอนึกเรื่องเก่า ๆ ขึ้นมาแล้ว ก็ไม่ได้เศร้าเจียนตายอย่างตอนแรก

ประสบการณ์ผมแฟนเก่าคบมา10ปี ใช้เวลา 3 วันในการเลิกร้องไห้ ใช้เวลา 4 เดือนเพื่อมูฟออนและเดินหน้าต่อ
แต่กว่าจะถึงจุดที่ลองมองย้อนอดีตกลับไปแล้วพบว่ามันเคยสวยงามก็ใช้เวลา 2-3 ปี ครับ

คบเกือบ4ปี เลิกมา2ปีแล้ว
ไม่เคยลืมเลย มีแค่บางช่วงที่ยุ่งๆเลยไม่ได้คิดอะไร แต่เวลาทำอะไร ไปไหนที่เคยไปด้วยกัน ในใจน้ำตามันท่วมตลอด ดาวสุดๆ ไม่ใช่ไม่รัก แต่ไม่อยากฝืนให้เหนื่อยกันทั้งเค้าและเรา เลิกกันก็ไม่ได้มีโอกาสร่ำลากันด้วยดี ลึกๆอยากเจอเค้าอีกสักครั้ง แต่ไม่เจอก็อาจจะดีกว่า

เค้าบอกใช้เวลาเท่าๆกับเวลาที่เราคบอ่ะครับ

ณ ตอนนี้ ถ้าเลิก ชมเดียวก็ลั่ลลา