วันนี้มีโอกาสได้ฟังคลิปนี้และได้ย้อนกลับไปมองเพื่อนๆของผม กลุ่มรอบๆข้าง และดูย้อนลึกลงไปถึงสิ่งทุกๆคนในอาชีพนี้ออกมาเรียกร้อง มันสะท้อนให้เห็นถึงความหดหู่ของคนกลุ่มนี้มากครับ

วันนี้ไม่ใช่แค่รัฐบาลที่เมินพวกเขา แต่รวมถึงสังคมที่ตราหน้าพวกเข้าและทำเหมือนพวกเขาไม่มีตัวตน

ใช่ครับ นั้นคือกลุ่มคนกลางคืน ทั้งนักดนตรี ทั้งเด็กเสิร์ฟ และเจ้าของกิจการ

กว่าปีครึ่งแล้วครับ ที่คนกลุ่มนี้ไร้การเยียวยา และต้องหาทางออกด้วยตัวเอง สังคมโทษพวกเขาเป็นจำเลยที่ก่อให้เกิดโรคระบาด เป็นอาชีพที่น่ารังเกียจ เป็นกลุ่มคนที่ไม่น่าให้ความเห็นใจ ทำเหมือนพวกเขาไม่มีตัวตน


พวกเขาต้องเจอกับสถานการ์ณที่หนักหนาเหลือเกิน ปรับตัวจนท้อ จนฆ่าตัวตายไปแล้วหลายคน พวกเขาต้องปรับตัวแค่ไหนถึงจะสาแก่ใจรัฐบาลก็กลุ่มคนที่กล่าวหาพวกเขากันครับ

กว่าจะมีวันนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะครับ กว่าเขาจะจัดการแสดง กว่าจะเล่นดนตรีเก่ง กว่าจะทำร้านที่มีคุณภาพ และเต็มไปด้วยความฝันที่พวกเขานั้นอยากจะเป็นในแบบที่เขาต้องการ พวกเขาผิดอะไรทำไมถึงไม่มีใครสนใจคนกลุ่มนี้เลย

ลองเสียสละเวลาฟังคลิป 6 นาทีนี้ดูครับ บางทีพวกเราอาจจะเป็นส่วนนึงที่ช่วยเหลือพวกเขาได้ครับ

มันลืมหมดอะ ถ้าไม่ใช่โคตรเหง้าพวกมันอะ

มันไม่สมควรมีใครถูกเมินด้วยซ้ำครับ

เพียงแต่บ้านเรา คนมันเข้าระบบน้อยมากๆ ไม่ถึง 50% ถ้าจะเอาข้อมูลในระบบมาแจกเยียวยา ภ้าเค้าดึงมาเฉพาะคนยื่นภาษี ยังไงมันก็เยี่ยวยาได้ไม่ครบ

เห็นด้วยครับ ข้อมูลส่วนนี้ผมว่าโคตรน้อยเลย แต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าทำยังไงให้เข้ามาอยู่ในระบบ 100%

ผมมองว่าสามารถทำเข้าระบบได้นะ แต่เวลาปรกติ ไม่ค่อยมีใครอยากเข้าระบบกันหลอก เพราะบางคนรายได้เยอะมากนะ ไหนจะถาษีจะอะไรอีก แบบที่ท่านบนบอกผมมองว่ายากมากที่จะให้เป็นระบบได้แบบ 100% อะ

ล่าสุดใช้วิธีเกณฑ์เข้า ม40 ครับ ถ้าช่วงวิกฤตยังเอาคนพวกนี้เข้าระบบไม่ได้ ช่วงปกติก็คงเป็นไปไม่ได้เลย

ทำได้นะผมว่าให้คนอยู่ในระบบ ต้องทำให้คนเสียภาษีรู้สึกว่าเสียไปแล้วคุ้มค่า อย่างเช่น หลายประเทศเขามีระบบบำนาญ คนที่เสียภาษีเป็นผู้ที่รับใช้ชาติทุกคนไม่จำกัดเฉพาะข้าราชการ คนจึงไม่อยากหนีภาษีภาษีเพราะภาษีที่หักไปในวันนี้คือเงินบำนาญในวันหน้า หันมาดูของไทยเสียไปแล้วได้อะไรกลับมา ที่แต่สิ่งก่อสร้างใหญ่โตกับเงินเดือนข้าราชการ พอเสียภาษีแล้วคุ้มค่าคนก็จะหนีภาษีน้อยลง เข้าระบบมากขึ้น การหนีภาษีเป็นการลดทอนเงินบำนาญของตัวเองในอนาคต คนหนีคนน้อยลงเยอะ

ร้านอาหาร ผับ บาร์ เป็นอะไรที่เหมือนมันเกลียดมากนะ ตอนสั่งปิดก่อนเปิดทีหลังไม่มีเยียวยา

ไม่รู้มันแค้นอะไรอาชีพกลุ่มนี้

ผมไม่เคยลืมนะ

ส่วนพวกเฮียเขา คงแบ่งเป็นอาชีพทหาร กับพวกอื่นๆ

อีกระบบ นอกจากภาษีรายได้ คือประกันสังคม
ไอ่นี่ ผมว่าโคตรห่วย ตอนเวลาเก็บตังโคตรง่าย หักเค้าทันที
แต่ถึงเวลาจำเป็นต้องใช้เงินส่วนนี้ ต้องรอ นะจ๊ะ

หดหู่ชิหาย ประเทศที่ไม่สนับสนุนให้คนมีความฝัน

ผมเป็นนักดนตรีกลางคืนนะครับ ผมมองทางที่จะเข้าระบบมันยากมากเลย อย่างแรกเลย เรารับเงินเป็นรายวัน โดนแคนเซิลงานกันง่ายๆ บางร้านhereจัด ร้านเปิดใหม่ให้ไปเล่นทีสองทีไม่มีลูกค้า มันแคนเซิลงานเราเลย มีวงมาออดิชั่นแทน ค่าตัวน้อยกว่า ก็โดนแคนได้ เล่นมาเป็นปี เล่นพลาดทีเดียว โดนแคนก็มี แบบนี้ร้านไหนจะเซ็นรองรับให้เราเป็นนักดนตรีประจำเพื่อยื่นสวัสดิการหละครับ

ถ้าจะเข้าระบบได้ผมมองว่าถ้ามีสมาคมนักดนตรีหรือกฎหมายให้ร้านต้องเซ็นสัญญาจ้างกับวงที่รับมาเข้าร้านเลย ขั้นต่ำ เดือนนึง สามเดือนอะไรว่าไปครับ เป็นการเริ่มต้นของสวัสดิการนักดนตรีเลยครับ จะได้ยื่นภาษีอะไรกันได้ด้วย

ผับ บาร์ บางส่วนหลีกเลี่ยงกันด้วยการจดทะเบียนเป็นกิจการร้านอาหาร ทำอะไรเทาๆกันซะมาก เป็นไงล่ะ

มันไม่ได้ลืมหรอก
แต่มันไม่ได้สนใจใครเลย
นอกจาก…กับพวกของมัน