ตอนป.ตรีมีครั้งนึงที่เสียดายมาก สวยระดับดาวคณะได้แต่เจ้าตัวเค้าเงียบๆหน่อย

มาใกล้กันได้ก็ตอนงานคู่ที่โดนอาจารย์จับยัดมาให้ สาวเค้าก็โทรมาคุยกับเราทุกเย็น ไอ้เราก็เนิร์ดนึกว่าคุยงานจริงๆเลยไม่ได้คิดไร

ผ่านไปปีนึงโดนเพื่อนเค้าด่าว่า เค้ากล้าจีบขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีก แล้วเพิ่งรู้ว่าปกติเค้าไม่ค่อยกล้าคุยกับผู้ชายเท่าไหร่

ให้เพื่อนผญ.มาคุยกับเราก่อน ว่าเขาชอบนะนู้นนี่ พอเดินผ่านก็ทำตัวให้รู้ว่าชอบอ่ะ
นึกละเสียดาย

เคยทั้งรู้และไม่รู้ครับ 55

อย่างแฟนคนปัจจุบันเจอจากที่ทำงานเก่าเป็นรุ่นน้องครับ อันนี้เข้ามาชัดเจนลุยเปิดเผยมาก

แต่คบกันแบบเงียบๆ ที่ทำงานไม่รู้

แต่พอผมลาออกจากที่ทำงานเก่า แฟนเล่าให้ฟังว่า คนนู้นคนนี้เล็งพี่เพียบ อ่อยซะขนาดนี้ไม่รู้ตัวหรอ

ไอ่เราก้นึกว่าอัธยาศัยดีเฉยๆ5555

เจอกันวงไพ่ เค้ามาชวนคุยทักทายก่อนพอได้คุยกัน
ถึงได้รู้ว่าเจอเคยเดินสวนกันในมหาลัย 2 ครั้ง เค้าจำได้เลยทักครับ

ที่เคยโดนก็ชวนกินนั่นนี่ ชวนคุยทั้งวัน ไม่บอกก็รู้อะเพราะมันชัดมากๆ

แต่เสียดาย เธอชอบมาๆหายๆ เลยไม่ผ่านเกณฑ์

ช่วงนั้นยังไม่เข้าด้านมืดด้วย ถ้าเข้าแล้วอาจจะพลาดไปแล้วก็ได้

สมัยเรียนอยู่คือค่อนข้างบื้อ ไม่ทันเรื่องแบบนี้เลย เลยคิดว่ามีทั้งที่รู้ตัว และไม่รู้ตัวอีกเพียบ

ที่จำได้แม่นคือช่วงปี 1 เข้ามหาลัยไป มันก็จะมีระบบโต๊ะคณะ เราก็ได้ทำความรู้จักกันผิวเผิน

แต่ไม่ได้สนิทอะไรกับใครมากเป็นพิเศษ อยู่ดีๆวันเปิดเทอม มีเพื่อน ผญ จากโต๊ะเดียวกัน

โทรมาถามว่าเรียนห้องไหนอ่ะ เราเซ็คเดียวกัน แล้วก็มานั่งข้างๆ ละบอกว่าดีจัง ตอนแรกคิดว่าจะไม่มีใครรู้จักในเซ็คนี้ละ

นางเป็น ผญ สวยนะ แบบลูกครึ่งไทยจีน และค่อนข้างป๊อปในหมู่ นศ ด้วยกัน

ในขณะที่ผมเป็นเหมือนแค่เด็กมัธยมที่เปลี่ยนที่มาเรียนในมหาลัย ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราว เรียนบ้างเล่นบ้าง และผมไปกลับบ้าน ส่วนนางอยู่หอสลับไปกลับบ้าน เลยไม่ได้มีโอกาสใกล้ชิดกันเท่าไหร่

แต่เรียนไปเรื่อยๆ มันก็กลายเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน หยอกกันไป กวนตีนกันไปกันมา เวลาผมกลับบ้าน บางทีนางก็กลับด้วยกันอยู่บ่อยๆ เหมือนว่าเพื่อนกัน เดินทางด้วยกันอุ่นใจกว่าไรงี้

บางทีบนรถตู้เวลากลับบ้าน นางก็เอนมาซบไหล่บ้างตอนหลับ เราก็คงคิดว่า เออ เพื่อนคงง่วงแหละ ปล่อยให้นอนไปงั้นแหละ และไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง เลยใช้ชีวิตต่อในฐานะเพื่อนกลุ่มเดียวกันไปได้เทอมนึง นางก็มีแฟน

เราก็ไม่ได้คิดไร อ่อ คนนี้ที่เห็นจีบนางอยู่ตั้งแต่เทอม 1 แล้วหนิ คงจีบติดแล้วแหละ

สรุป เพื่อนในกลุ่มมาด่าผม ไอ้เวง เพื่อนคนนี้มาจีบผมตั้งนาน ไปๆมาๆ อีท่าไหน แม่งไปเป็นแฟนกะคนอื่นวะ

ผมตอบไป อ่าวนั่นเรียกจีบหรอ ไม่เห็นรู้ตัว เพื่อนยิ่งด่าหนักใหญ่ แหม ไอ้โง่ ไอ้บื้อ ไอ้พ่อพระเอกซีรี่ เจ็บจัดๆ

มารู้ทีหลังมันก็แอบเสียดายเหมือนกันนะ เพราะเพื่อนคนนั้นก็น่ารักมากจริงๆ นิสัยดี อัธยาสัยดี เป็นที่รักใคร่ของทั้งคณะ ผมก็เคยแอบคิดนะ ว่านางคิดอะไรป่าว แต่พอเห็นนางเป็นคนเฟรนลี่ เลยคิดว่าคงไม่มีไรหรอก แค่เขาเฟรนลี่กะเราเฉยๆ

อยากลองพกสมองตอนนี้กลับไปสมัยนั้นเหมือนกันนะ ว่าผมจะตัดสินใจอะไร ผลลัพท์จะแตกต่างไปจากตอนนั้นมั้ย

สมัยอยู่ ม.ปลาย ไปทำกิจกรรมอะไรสักอย่างของจังหวัด แล้วมีหลายโรงเรียนมาร่วมทำกิจกรรม

ที่นี้กลุ่มของโรงเรียนผมมันอยู่ใกล้กับกลุ่มผู้หญิงอีกโรงเรียน แล้วกลุ่มเพื่อนผมเนี้ยมันกวนตีนอยู่เป็นทุนเดิมชอบพูดหยอกล้อ

ไอผมก็เป็นคนเงียบๆได้แต่หัวเราะ สักพักเพื่อนผมมันสกิดบอกมีสาวแอบมองอยู่ ผมก็หันไปมองไม่คิดไรมาก
พอทำกิจกรรมจบ เธอให้เพื่อนของเธอมาขอเบอร์ผม เป็นครั้งแรกที่สาวมาขอเบอร์ แบบนี้เรียกว่าจีบไหม

มีหลายคน หลายสไตล์อยู่นะ เล่าตั้งแต่ม.ปลายใสๆ

เขียนบอกรักใส่โน๊ตกระดาษเอาไว้ในลิ้นชัก ไว้หน้ามอไซค์

ส่งข้อความหวานๆบอกรักทาง Pager

เข้ามาตีสนิท มานั่งข้างๆตลอด

ขอไปไหนมาไหนด้วย ขอให้ไปส่งที่นั่นที่นี่

มาบอกรักแบบโต้งๆเลย ละก็ซื้อขนมซื้อของกินมาให้

ฝากเพื่อนมาบอกรัก

แอบมองอยู่ห่างๆ แต่ให้เพื่อนมาดิว

มาบอกสารภาพรักหลังจากไม่เจอกันนานว่าแอบชอบแต่ไม่กล้าบอก

อ่อยแบบตรงๆ ชอบมาเบียด นั่งพิง ยืนพิง นั่งมองหน้าแบบให้รู้ว่ากุจะเอานะ

เจอในผับครั้งแรก คุยกันไม่กี่คำล้วงกางเกงผมเลย น่าจะเมา

เรียนพิเศษอยู่ เอาเท้ามาลูบเท้าผมหลายรอบละก็มองหน้าผมไปด้วย

นั่งกินเบียร์อยู่ตรงบาร์ อยู่ดีๆมาขอนั่งด้วยละขอจีบเลย

**มีทั้งตกลงแบบคบยาว แบบกิ๊ก แบบวันไนท์ กับไม่ได้คบนะ

ผมมีเรื่องนึงที่ยังงงจนถึงทุกวันนี้ คือตอนนั้นผมต้องติดต่อโปรเจ็กต์งานกับหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง ซึ่งผมจำไม่ได้แล้วว่าไปเอาคอนแทกต์อะไรมายังไง รู้แต่ว่าให้ติดต่อประสานงานกับผู้หญิงคนนี้ สมมุติชื่อ เอ แล้วกัน ผมก็มีการโทรคุยอยู่ประมาณ 3-4 ครั้งในช่วงสองสัปดาห์ ซึ่งผมไม่ได้จีบอะไรเลยนะ ไม่มีการพูดเล่นด้วย เพราะโปรเจ็กต์มันจริงจัง แถมเป็นคนที่ผมไม่รู้จัก ใครมันจะไปกล้าเล่น

แต่พอดี คุณเอเนี่ยเค้าบอกมาว่านัดคุยกันเลยดีกว่า ผมก็ไปถามนาย นายก็บอกว่ามึงเลี้ยงข้าวเที่ยงเค้าเลย คุยงานมาให้จบล่ะ ผมก็ตอบตกลง นัดกันที่ห้างแห่งหนึ่ง

ทีนี้ ตัวผมน่ะแต่งงานแล้ว สวมแหวนแต่งงานตามปกติ วันนั้นไปถึงปุ๊บ เจอคุณเอ ก็อึ้งนิดหน่อย คือผิดจากที่ผมคาดไว้ เพราะแต่งตัวมาโชว์เนื้อหนังนิดนึง ผมก็นึกว่าจะมาแบบราชการเรียบร้อย แต่ก็ทานข้าวเที่ยงไป คุยงานไป ซึ่งก็เหมือนจะไปได้โอเค คืบหน้าไประดับหนึ่ง พอทานเสร็จ ผมก็เช็คบิล จ่ายเงิน ก็คิดว่าจะแยกตัวกลับไปทำงาน ปรากฏว่าคุณเธอไม่ยอมปล่อยผมไปง่ายๆ ขอทานกาแฟล้างปาก ก็เอ้า ไปต่อร้านกาแฟ ทีนี้คุณเอนี่เล่าแต่เรื่องส่วนตัว และย้ำมาหลายรอบมากว่าไม่มีแฟนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คือต่อให้โง่ยังไงก็ต้องเก็ตแล้วละ

กินกาแฟเสร็จ ผมกำลังจะขอตัว เธอก็งัดไม้เด็ด บอกว่ากำลังจะซื้อทีวีเครื่องใหม่ อยากให้ผมไปช่วยดูให้หน่อย เอาจริงๆ คือตอนนี้ผมอารมณ์รำคาญแล้วละครับ แต่ก็กลัวเสียงาน ก็เลยไปช่วยดูให้ แต่ผมก็แกล้งออกตัวไปด้วยว่าผมมีประชุมตอนบ่ายสาม ยังไงอาจจะดูได้ไม่นาน คุณเอก็ยิ้มดีใจใหญ่ ไปเดินแผนกเครื่องใช้ไฟฟ้ากัน เวลาเดินก็จะควงแขนผมด้วยไรงี้ ผมก็เกร็งสุดแล้ว ทำไงให้ไม่น่าเกลียดวะ 5555 จนมีจังหวะนึง เธอเหมือนจะจับมือผมเดิน แต่มาจับมือซ้าย ก็เลยโดนแหวนแต่งงานผม เห็นว่าเธอเหลือบไปมองอยู่ แล้วจากนั้น ผมก็ขอตัวกลับออฟฟิศจนได้

หลังจากนั้น คุณเอก็แจ้งนายผมว่า ขอเปลี่ยนตัวคนติดต่องานนี้ นายผมก็เลยเรียกไปถามว่า มึงไปทำอะไรเค้าวะเนี่ย ผมก็เลยเล่าให้ฟัง นายผมก็เลยไม่ได้ตำหนิอะไร ก็เปลี่ยนคนติดต่อไปให้ตามคำขอ ซึ่งไอ้คนไปแทนก็เป็นลูกน้องผู้หญิงของผมนี่แหละ แถมพอมันคุยกับเค้าเยอะๆ มันเลยมาบอกผมทีหลังว่า คุณเอเนี่ยเค้าโกรธผมมากที่ไม่ยอมบอกก่อนว่าแต่งงานแล้ว ผมก็งงดิ คือติดต่อคุยงานกัน ทำไมต้องบอกด้วยวะว่าแต่งงานแล้ว ลูกน้องผมมันก็ขำ ตลกดี โชคยังดีที่โปรเจ็กต์ไม่ล่ม ไม่งั้นผมโดนนายด่าแน่

เล่าเฉพาะม.ปลายนะ เคยนั่งกันตอนว่างก่อนคาบเรียนในห้อง มีผม เพื่อนผช1 ผญ2 อยู่ๆ มันก็เรียกผม พอหันหน้าไป แล้วมันบอกชอบ แล้วหัวเราะด้วย ตอนนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร แบบงงๆ ไม่รู้มันพูดเล่นหรือจริง พอเดดแอร์แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุยเลย แต่บางคนที่เข้ามาจีบ มันก็เหมือนเล่นๆ หาเรื่องชวนปวดหัวในตอนอยู่ที่โรงเรียน ไม่ก็ทัก msn มา เฟดตัวเองออกก็ง่ายนิดเดียว แค่ไม่ตอบ

ชัดสุดก็ตอนปัจฉิม มันจะมีของชำร่วยที่ไว้แจกเพื่อนกัน ตอนกลับมาก็เอาใส่กล่องกระดาษไม่เคยเปิดดูแต่ละชิ้นที่ได้มาเลยจนมหาลัย มี 3คนในห้องโครงการ กับคนนึงเด็กห้องควีน ในซองพลาสติกเล็กๆ มันจะมีของกระจุกกระจิก ไม่ก็รูปถ่าย เบอร์โทร อีเมล หรือเฟส ไว้ข้างหลัง แล้วมีกระดาษเล็กๆ พับมาด้วย เขียนข้อความไว้ในนั้น มีคนนึงก็วาดรูปกำแพง ชื่อเล่นเขา กับชื่อเล่นผมอยู่คนละฝั่งกำแพง

ตลอดม.ปลาย คือผมมีแฟนต่างโรงเรียนที่มีแต่เพื่อนสนิทที่รู้ กับช่วงอกหักจนขึ้นมหาลัย ตอนนั้นเลยไม่คิดคบใคร แล้วเล่นเกมทั้งปีทั้งชาติอ่ะช่วงนั้น ไม่ได้สนใจใครในโรงเรียน กับมีเรื่องซุบซิบในโรงเรียนเกี่ยวกับผมกับเพื่อนผญ คฑากรกีฬาสี ที่ผมเพิ่งมารู้ตอนมหาลัยหลังจากโทรคุยกับเพื่อนร่วมห้องม.ปลาย ผญ แต่มันอยู่อีกมหาลัยนึงนะ เรียกว่าปลดล็อคความรู้สึกไม่ชอบบรรยากาศตอนม.ปลายเลย

เพิ่งเคยพิมพ์คำว่า คฑากร ครั้งแรกเลย

สมัยเรียนมหาลัยปี 1 ตอนเข้าคณะใหม่ๆ โดนเกณฑ์ไปขึ้นแสตนร้องเพลงเชียร์ครับ ก็มีรุ่นพี่ปี 2 ที่คุมแสตนเชียร์ 3-4 คน หนึ่งในนั้นผมสะดุดตาอยู่ หน้าคมๆดุๆ ก็แอบชอบๆแกมาตลอดนะ พยายามทำตัวทะเล้นๆให้เด่น จนผ่านไป 2-3 เดือนมี SMS ส่งมาเรียกให้ไปแสตนเร็วๆอย่าสาย ก็แอบเดาๆได้แหละใครส่งมาก็เลยจีบกันผ่าน SMS ระยะนึง สุดท้ายก็ได้ไปเที่ยวกัน คุยกันและเป็นแฟนคนแรกของผมครับ

พี่เค้าบอกว่าชอบผมตั้งแต่แรกเห็นแล้ว แต่หาวิธีคุยกับผมอยู่ สุดท้ายไปได้เบอร์โทรผมมาจากพี่รหัส (แก๊งเดียวกัน) เลยหยอดๆผมทาง SMS คบกันได้ 2 ปีกว่าๆก็เลิกกันไป ตอนนี้พี่เค้าแต่งงานมีครอบครัวลูก 2 คนละ ก็ถือเป็นรักแรกที่ประทับใจไม่รู้ลืมนะ

อย่างชอบครับ โคตร Feel Good เลย
โดยเฉพาะหนีออกจากประเทศไทย