เวลาที่ผลการแข่งขันไม่เป็นดั่งใจ สิ่งแรกที่แฟนบอลจะโจมตีคือแผนการเล่นของโค้ช ซึ่งมักจะนำไปสู่การปลดโค้ชโดยสมาคมและหาคนใหม่เข้ามา วนลูปอยู่ไม่ต่ำกว่า 30 ปีแล้ว จะว่าไปก็คงตั้งแต่ปีเตอร์ วิธก็ว่าได้


แต่มันถึงเวลาที่แฟนบอลจะเรียกร้องอะไรที่แตกต่างออกไปแล้วล่ะ ถ้าเปรียบว่าทีมชาติคือธุรกิจร้านอาหาร นักฟุตบอลคือวัตถุดิบประกอบอาหาร โค้ชคือเชฟ

ที่ผ่านมาเราเรียกร้องว่าอยากเป็นอาหารหรู ไฟน์ไดนิ่ง (ไปฟุตบอลโลก) เลยเปลี่ยนเชฟเรื่อยๆพอทำอาหารไม่ได้หรูดังใจหวัง แต่ปัญหาคือเราเอาแต่ใช้วัตถุดิบที่ แม้ว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ดีกว่าร้านอื่น (ทีมชาติอื่น)

แปลว่าต่อให้คุณเอาหมึกแดง หรือกอร์ดอน แรมซี่ หรือ จิโร่ (โค้ชไทย ฝรั่ง ญี่ปุ่น) ความอร่อยมันจะมีขีดจำกัดของมันอยู่ที่คุณภาพของวัตถุดิบ คืออาจจะอร่อยได้ระดับนึง แต่ไม่ถึงอาหารหรู แต่ถ้าเอาเชฟมาผิดประเภท อาจจะไม่อร่อยด้วยซ้ำ เหมือนจะทำสเต็กหรูแต่ใช้ได้แต่เนื้อไทย กรณีแบบราเยวัชเป็นต้น


ปัญหาคือเราไม่จำแนกประเภทนักเตะของเราออกมาเป็นแต่ละประเภทๆ เลยไม่ได้ดูว่าขาดนักเตะประเภทไหนบ้าง แล้วจะพัฒนานักเตะประเภทนั้นอย่างไร

เช่น

กองหน้า
- Target Man
- False 9
- Fox in the box

กองหลัง
- Build Up
- Destroyer

ฯลฯ ถ้าแยกออกมาแล้วมาดูว่ามีนักเตะคนไหนอยู่ในประเภทใดบ้าง แปปเดียวก็จะดูออกว่านักเตะกลุ่มไหนที่ไทยมีเยอะ และกลุ่มไหนที่ขาดและยังต้องพัฒนา

อย่างชัดๆเลย ไทยไม่ขาด กองกลางสไตล์ Creative Playmaker มีเยอะมาก ก็ต้องดันต่อจนส่งออกไปลีคต่างประเทศให้ได้

ที่แทบจะไม่มีเลยคือกองหน้าสไตล์ Target Man ในขณะที่กองหลังสาย Destroyer ก็ยังตัวเล็กเกินไปเมื่อเทียบกับกองหน้าระดับทวีป

ซึ่งสมาคมต้องวางแผนจับมือกับสโมสรต่างๆพัฒนานักเตะในแต่ละตำแหน่ง ในแต่ละประเภท ซึ่งมันควรจะเป็น Thailand Way แต่ไปไหนแล้วไม่รู้ หรือใน Thailand Way มีแต่น้ำหรือเปล่าก็ไม่รู้ ทั้งๆที่มันเป็นประเด็นที่จะต้องร่วมมือกันกับสโมสรและโรงเรียนกีฬาประจำจังหวัดทั้งหลาย

อันนี้คือแผนระยะยาวที่อยากจะเห็น

ปลดโค้ชปลดเชฟเป็นแผนระยะสั้น แต่ถ้าไม่ปรับปรุงวัตถุดิบมาช่วยเชฟ จะไปอาหารหรูมิชิลินสตาร์ก็คงได้แต่ฝันต่อไป

คุยแต่เรื่องแทคติก แต่ถ้าไม่ดูว่าเราขาดนักเตะประเภทใดบ้างก็ประสบความสำเร็จไม่ได้หรอก และดูจะขาดหลายประเภทด้วยนะ

ตอนนี้เชฟเรากำลังปรุงรสชาติที่กลมกล่อม

พอกินบ่อยๆมันก็เบื่อ อยากให้เชฟเอาให้สุดสักทาง

จะเผ็ดก็เผ็ดไปเลย (อยากเห็นนักเตะไทยมันวิ่งไล่เพรส)

แต่ที่แน่ๆ อาหารที่ถูกปากนักเตะไทยที่สุดคือ อาหารอีสาน



การันตีด้วยภาพ

ขาดเบียร์เย็นๆสักขวด หื้มๆๆ

ไอ้เรื่องการ build up style นักเตะนี่ผมจะบอกเลยว่ามันคล้ายๆหมากรุก ในยุโรปอ่ะนะ มันจะมีแผนที่เปลี่ยน dynamic ทุกๆหลายปี จากนั้นโค๊ชแต่ละชาติจะ build นักเตะมาด้วยแนวทางที่ต่างกัน เพื่อมาแก้ทางกัน

อย่างตอนที่มูเอา box to box มาแก้ทาง 4-4-2 สเปนก็เอา total football มาเสริมอีกที แล้วล่าสุดคือเยอรมันก็เอา 3-5-2 มาแก้ทางสเปน พวกนี้ build กันสนุกจนรูปแบบเกมเปลี่ยนไป

ถามว่าไทยจะ build ได้ไหม ผมว่าตอนนี้เน้น core และส่วนสูงให้ได้ก่อนน่าจะดีกว่า physical เราเวลาไปเล่นระดับเอเชียมันไปไม่ได้จริงๆ แล้วก็ระบบกับการซ้อมที่ต้องไปในทิศทางที่เข้มข้นมากขึ้น ตามเทรนด์การฝึกของโลกให้ทันมากขึ้น ส่วน build up style น่ะมันมีทุกคนอยู่ละ เหมือนแกะสลักแหละหินทุกก้อนมีแกนอยู่ จะแกะออกมายังไงให้สวยก็ต้องพึ่งแกนนั้น

ว่ากันตามทีมที่เจอเเหละ ถ้าเจอเทีย1เทีย2เอเชีย ก็ตามนั้น
แต่ถ้าเจอทีมอาเซี่ยนคงคิดแบบนั้นไม่ได้อ่ะ

เห็นเมื่อวานตกใจ กินแบบนี้ได้ด้วยหรอ

นักเตะเราคุณภาพสู้อินโด ไม่ได้หรอ

ตอนซิโก้มีใครมาช่วยยังงี้บ้างอ่ะ อันนั้นอ่ะ นักเตะสู้ไม่ไหวจริง มีแต่อายกันเป็นแถบ

ระบบการเล่นของสโมสรในไทยลีกมีผลมาก ลองดูดิมีแต่เล่นไดเร็กตีหัวเข้าบ้าน นำแล้วรับรอโต้ เล่นช้าดึงเวลา เหมือนกันแทบทุกทีม มันเอาชนะได้เพราะมีตัวต่างชาติคอยค้ำ กับทีมชาติผมมองว่ายุคนิชิโนะ เราเล่นไม่ต่างจากไทยลีกเลย ซึ่งถามว่ามันดีไหม ดีนะ แต่ความสามารถนักเตะมันต้องได้ด้วย ถ้าลองแล้วมันยังไม่ถึง ยังเล่นไม่ได้ ในบางนัดมันก็ต้องช่วยกันไล่ ช่วนกันเพรส ปรับสปีดบอล ลองเคลื่อนที่เยอะๆบ้าง ไม่ใช่กะดันใช้ระบบเดียวจนนิ่ง ผมว่าไปยากอะทรงนี้ ผมแฟนบอลไลเซ่นคีย์บอร์ดนะ ไม่ได้ลึกมาก ก็แค่พูดตามที่เห็น

ดูเเค่เฉพาะนัดอินโดผมว่านิชิโนะพลาดเรื่องวิธีการเล่น การเลือกตัวผู้เล่นนัดนั้นสู้โค้ชเกาหลีอินโดไม่ได้ คือมันจริงหล่ะที่คุณภาพนักเตะเรายังไม่เก่งมากทำให้เลือกเทคติคที่หลากหลายไม่ได้ ซึ่งผมพิมพ์บ่อยไม่รู้จะบ่อยยังไงละว่านักเตะไทยถูกมองว่าเก่งเกินจริงมากเกินไป เเต่กับอินโดเราไม่มีทางด้อยกว่าเเน่ๆ เเต่ก็อย่างที่เห็นโดนบุกฝั่งนั้นยังกับบอลทีมชาติเจอบอลนักเรียน มองยังไงก็เทคติคมีปัญหา เเล้วกว่าจะเอาคู่หูขวางนรกฝั่งซ้ายออกได้เล่นเป็นชั่วโมง

เเนวทางเเบบท่านว่ามันก็ควรจะเป็นเเบบนั้นหล่ะครับเห็นมีเเล้วหนิไทยเเลนเวย์อะไรอะ(เเต่ยังไม่เห็นผล 555) เเล้วทีนี้มันก็จะไปเจออีกปัญหาคือถ้าจะปั้นนักเตะก็ต้องมีทีมให้ลงเล่นอย่างสม่ำเสมอเเละเเนวทางการเล่นไปทางเดียวกัน(เเละต้องไม่ใช่บอกว่าต้องเป็น 433 เท่านั้นอะไรเเบบนี้ด้วย เพราะฟุตบอลมันต้องปรับวิธีเล่นไปเรื่อยๆ) ปัญหาเกิดเเล้วทีนี้นักเตะไทยในตำแหน่งที่ขาดมันไม่เก่งเท่าต่างชาติอะดิ เเล้วสโมสรมันคือเอกชนไงเขาก็ต้องมองผลประโยชน์ตัวเองด้วย ใครมันจะมาเข็นนักเตะที่ยังไม่รู้จะเก่งหรือป่าวเป็น 2 3 ปี ตกชั้นมาเงินหายหมด

ปัญหาตรงนี้มันก็น่าจะถูกเเก้ได้จากเเนวทางปัจุบันที่ต้องพัฒนาโค้ชให้มันมีคุณภาพออกมาเยอะๆ ไปสร้างนักบอลเด็กที่มีวิธีคิด พื้นฐานการเล่นที่ถูกต้องให้มากๆ เเล้วทีนี้เราก็จะมีโอกาสเจอคนที่เก่งมากขึ้น วัตถุดิบคุณภาพตามมาตรฐานเยอะขึ้นมันต้องมีอย่างชนาธิป ธีรธร ธีรศิลป์มากขึ้นสิ (ยังไม่ต้องพูดจะเจอเก่งขนาดพวกเด็กโตระบบยุโรปนะ ให้ได้เเบบนั้นคงหวังยาก )

ซึ่งมันก็เริ่มทำเเล้วกับบอลไทย ทำมาซักระยะนึงเเล้วด้วย ผลจากรุ่นเเรกๆระบบใหม่ก็ออกมาให้ใช้กันบ้างเเล้ว ตรงนี้ต้องบอกเลยนะว่าผมไม่ได้ยึดติดเลยว่าจะต้องขั้วไหนเป็นสมาคม ขอให้ระบบที่กำลังทำอยู่นี้มันคงอยู่ได้ ซักวันฝันเป็นจริงได้เเน่ๆครับ

มู้บอลไทยทีไรพิมพ์ยาวตลอดปรกติผมพิมพ์เเต่ 555

ถูกต้องครับ
ต้นทุนทางอาหารเราคุณภาพมีแค่นี้จะเสกอะไรไปเกินวัตถุดิบมันแทบเป็นไปไม่ได้
ต้องมองย้อนกลับไปที่ต้นทาง การฝึกที่สโมสรต้นสังกัดมันดีพอหรือยัง ถูกหลักหรือเปล่า เด็กมีวินัยเพิ่มขีดจำกัดทางร่างกายตัวเองหรือไม่ เรารูปร่างเล็กเทียบฝรั่งไม่ได้ก็จริงแต่มันสร้างกันได้ แบบธนวัฒน์แบบซนฮึงมิน พวกนี่คือฝรั่งหน้าเอเชียเฉยๆ ทำไมเค้าทำได้ ทำไมความรู้ในลีคบ้านเรามันไม่พอที่จะปั้นร่างกายให้เหมือนที่ยุโรปที่เจลีคทำได้อย่างเจ อุ้มไปแค่เจลีคกลับมาร่างกายยังดูดีกว่าตัวไทยลีคทุกตัว
คือผมมองว่าบ้านเราถ้าอยากไปไกลกว่านี้

สำหรับบอลยุคใหม่ร่างกายฟิสิคัล ความฟิตต้องมาก่อน เรื่องทักษะ มันฝึกเหมือนกันทั่วโลกอยู่แล้ว ส่วนนอกเหนือจากนี้ผมว่ามันมีโนวฮาวอะไรบางอย่างที่พวก ฝรั่ง พวกญี่ปุ่นเกาหลีมีแต่ที่บ้านเราไม่มีในระบบการฝึกซ้อมที่จะเทรนให้นักบอลพัฒนาศักยภาพตัวเองขึ้นมาได้

แล้วก็อีกอย่างผมเบื่อมากกับคำบ่นแฟนบอลประเภทแบบ แค่อาเซียนยังชนะไม่ได้จะไปทำไรกินซึ่งชุดความคิดนี้ฝังหัวเรามานแล้วปัจจุบันมันไม่ใช่แล้ว เพื่อนบ้านเค้าก็อยากถีบตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน มันจะไม่มีใครเป็นหมูให้เชือดง่ายๆอีกแล้ว ฟุตบอลในยุคใหม่มันวัดกันที่ความผิดพลาดน้อยที่สุด และใครฉกฉวยจังหวะคู่แข่งพลาดได้คมกว่าจะเป็นผู้ชนะ

เอาจริงๆบ้านเรากำลังอยู่ในขั้นตอนผลิตชาวสวนอยู่เลยมั้ง 5555
เรามีเชฟที่ดี แต่วัตถุดิบดีๆเรายังมีจำกัด และไม่ได้หาทดแทนได้ง่ายๆ เพราะชาวสวนดีๆเรายังไม่เยอะพอที่จะผลิตวัตถุดิบ
กว่าจะอบรมชาวสวน กว่าจะรอผลผลิต อีกนานพอสมควรอ่ะ
ขนาดทีมไทยลีกบ่มเพาะมาตั้งนานยังไปไม่ถึงไหนใน ACL เลย

ผมว่าบอลเด็กอ่ะไม่ควรสนใจเรื่องแทคติกมากเกินไป

ผมว่าไทยต้องทำศูนย์ฝึกแบบ clairefontaine อะ ที่สมาคมดูแล และทุ่มทุนพัฒนานักเตะได้เต็มที่

ปัญหาคือตอนนี้เรื่องเงินๆทองๆ เชิงธุรกิจของสโมสรมันยังไม่ได้มีอิสรภาพกันขนาดที่จะปั้นนักเตะเพื่อชาติ หรือระบบเยาวชนแข็งแรงพอที่สามารถปั้นนักเตะขายได้เรื่อยๆ มันเลยเกิดเคสแบบบุรีรัมย์ไม่ยอมปล่อยนักเตะ หรือเมืองทองส่งนักเตะออกจนทีมเกือบล้ม ละนักเตะที่ได้มันไม่หลากหลาย เพราะบางตำแหน่งแบบเซ็นเตอร์ตัวใหญ่ หรือกองหน้า ลงทุนกับนักเตะต่างชาติคุ้มกว่ามากๆๆ

นอกจากนี้ เพราะเศรษฐกิจที่บัดซบตอนนี้ ทำให้หลายๆ ทีมไม่ลงทุนกับอคาเดมี่ หรือปิดตัวไปเลย อนาคตระยะสั้นแบบ 5-10 ปี เราก็ไม่มั่นใจว่าจะได้นักเตะที่มีคุณภาพขนาดไหน จะเป็นแบบร่างกายตามมีตามเกิด ความเข้าใจแทคติกตามมีตามเกิดหรือเปล่า บางที การทำศูนย์ฝึกที่สมาคมดูแลเองเลย ปั้นเด็ก แล้วพออายุ 17-18 ก็ส่งต่อให้ระบบอาชีพไปใช้ต่อน่าจะดีกว่าในระยะยาว

ถ้าจำไม่ผิด ธนวัฒน์ เหมือนจะเคยฝึกกับ clairefontaine ด้วย แต่นี่ผมไม่ชัวมากๆเลยนะ อาจจะผิดก็ได้ 55555

ผมว่าตรงนี้แหละปัญหา คือสโมสรเอานักเตะต่างชาติมาเล่นในตำแหน่งที่คนไทยหาไม่ได้ โดยเฉพาะหน้าเป้าและเซ็นเตอร์

ทุกคนจ้องจะนำเข้าสองตำแหน่งนี้แต่ไม่มีใครคิดจะปั้นสองตำแหน่งนี้หรือหาแนวทางที่ไม่ต้องใช้ หน้าเป้ากับเซ็นเตอร์ตัวใหญ่

พอรวมตัวทีมชาติก็ของขาดอย่างที่เห็น