ผิดหวังตอนจบลงไม่ค่อยสวย
สุดท้ายก็ดึงเอาความรู้สึกมาใช้เป็นตัวดำเนินเรื่องอะ

เซ็งเลย ต้นเรื่องปูมาผมนี่อย่างตื่นเต้น

เริ่มเรื่องอ่ะดี แต่พอเค้าบทดราม่าแล้วดรอปยับๆ
ไม่ได้มีความเป็นวิทยาศาตร์เลย ปูอะไรมาก็ไม่เคลียร์สักอย่าง
ยิ่งฉากท้ายๆ แม่งฟื้นมาเป็นหนังแอคชั่นเลย
แต่ชื่นชมพล็อตเรื่องใหม่ๆ ยังไง gdh ก็ยังเป็นความหวังของหนังไทยอยู่
6/10 ดูได้เรื่อยๆ

ไม่ทำให้หนังมันน่ากลัว ท้ายเรื่องมันเลยรู้สึกฝ่อ
ถ้าตอนโกรธทำให้หลอนก็น่าจะดึงอารมณ์ขึ้นมาได้
พิมพ์คุยกันง่ายเกิน ก็ไม่อินกับเรื่องแล้ว

จุดเริ่มต้นของ ริวจิตสัมผัส และเจนญาณทิพย์

หนังผีไทย โดนใจ ใกล้เคียงความจริง คงเป็นเรื่อง "ลองของ"

เริ่มเรื่องนี่น่าติดตามตามมาก กลางเรื่องดราม่าซะงั้น

ครึ่งแรก epic ครึ่งหลัง wait what?

มันไม่ใช่หนังผีน่ากลัวหรือหลอนๆอ่ะ
มันเหมือนหนังวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวกับผีเฉยๆ
ซึ่งหาจุดสรุปได้ไม่ดีเอาซะเลย สู้ปั้นสรุปทฤษฎีโม้ๆมาหน่อยยังจะดีซะกว่า

เห็นด้วยกับ จขม. ผมว่า ต่อ ธนภพ เล่นดีมาก แต่หนังดูไม่ว้าวแบบที่คิดว่าจะเอาเรื่องผี กับ วิทยาศาสตร์มายังไง? ให้ 6.5/10

คาดหวังไว้เยอะมาก แต่ผิดหวังตอนจบสุดๆเหมือนกัน ไอกล้านี่มันก็กล้าสมชื่อจริง

ครึ่งแรกโครตดี

Spoil

หนังมันมาเหี้ยตอนที่ไอซ์ยิงตัวตายนั่นแหละ ที่ปูเรื่องพลังงานผีย้ายของได้(ตอนที่จับอุณหภูมิเจอวิญญาณ) ที่ปูเรื่องแม่มาอย่างดี ที่เกริ่นถึงเรื่องน้องแพทย์ที่พบมะเร็งระยะสุดท้าย พวกนี้เอาทิ้งหมดเลยเสือกหันหน้าไปทางหนังแฟนตาซีเฉย  

เห็นด้วยกับทุกท่านครับ ช่วงครึ่งแรกสนุกมาก รู้สึกว่าเห้ย GDH ทำหนังที่กึ้งๆวิทยาศาสตร์ ไม่ใช่ผีแบบเน้น Jump scare แบบเรื่องอื่นๆ ชอบหลายๆที่นั่งคิดทฤษฎี หาตัวแปร มันดูแบบหนังวิทย์อะ

แต่ครึ่งหลังหาทางลงไม่สวยเลย แล้วนี่เป็นเรื่องที่2ของ GDH(เรื่องแรกฉลาดเกมส์โกง) แล้วนะที่ต้องขมวดปมมาจบเป็นแฮปปี้เอ็นดิ้ง สุดท้ายต้องวนมาตัวเอกสำนึกผิด สำนึกได้ แล้วก็จบแบบซึ้งๆฟิลกู๊ด

ครึ่งเรื่องหลังนี่ อิหยังวะ

เหมือนหาทางลงไม่ได้ ออกทะเลไปเลย

ผมเคยมีทฤษฏีความเชื่ออย่างหนึ่งเกี่ยวกับผี คือเคยสงสัยมาว่าทำไมเวลามีคนตายแล้วกลับมาหาในไม่กี่วัน ถึงได้ลืมไปแล้วว่าเมื่อวานก่อนตายคุยสนุกกันยังไง หรือสัปดาห์ก่อนตาย เดือนก่อนตาย ยังสนิทซี้กันดี พอตายทำไมต้องทำเหมือนลืมเรื่องเหล่านั้นไป

ก็เลยคิดหาคำตอบมาว่าโลกหลังความตาย เวลาจะต้องเดินทางช้ากว่าโลกความจริง มันเลยเป็นเหตุผลที่ทำให้ผีที่กลับมาสื่อสารกลายเป็นดูเหินห่าง ลืมความสนิท ลืมหลายๆเรื่องไป อาจจะต้องไปผ่านโปร หรือผ่านเหตุการณ์ที่ทรมานมาก่อนจะกลับมาสื่อสาร แนวๆนี้

ผมเลยคิดว่าถ้าหนังใส่เรื่องนี้เป็นซีนอธิบายหน่อยๆว่าหลังจากตายต้องผ่านเวลามายาวนานไม่เท่าโลกจริง คนดูอาจจะเข้าใจได้ที่ตัวละครกล้ามีแนวคิดที่เปลี่ยนไป ลืมเป้าหมายที่วางไว้ อะไรประมาณนี้

วิธีการตั้งสมมติฐานของสองคนมันไม่ค่อยมีอะไรที่เป็นscientificเท่าไหร่ เรื่องไม่ผ่านเกณฑ์นี่คือสมเหตุสมผลสุดแล้วเพราะว่าการทำวิจัยไม่มีน้ำหนักมากพอ