6 นัดติดคาบ้าน จริงๆพวกเขาก็อยากล้อ แต่มันล้อได้ไม่สุด

เพราะทีมตัวเองเสือกพักตัวหลักแล้วไปแพ้คาบ้าน 2-4 นี้แหละ 555+  

จบฤดูกาลซะที เป็นฤดูกาลที่บ้าบอมาก

วิบัติมันเริ่มทำให้ใจแกว่งนัดเจอ เอฟเวอตัน นัดนั้นเล่นกันโหดเหมือนสงครามกลางเมือง พิ๊กฟอร์ดเสียบไม่ดูตาม้าตาเรือ ชิชาริโต้โชว์ถ่อย กรรมการโคตรมั่วอีก

นักเตะเจ็บรัว ๆ ไม่เว้นแม้แต่ลูกพี่ใหญ่ในแผงหลังอย่างVVD จนสุดท้ายต้องมาพึ่งเด็กเยาวชน กับสำรองลำดับสุดท้ายที่เกือบจะย้ายออก มาเป็นคู่เซนเตอร์

แพ้ยับกับแอสตันวิลล่า แล้วก็มาคาบ้าน6นัดรวด จนอันดับร่วงไม่คิดว่าจะได้ไปยูโรป้าด้วยซ้ำ

แต่ช่วงโค้งสุดท้าย ลิเวอร์พูลเริ่มตั้งตัวได้ น้องแนทแจ้งเกิดเป็นนิวคาราเกอร์ คาบัคยืมมาพอใช้การได้ ฟาบิญโญ่กลับสู่ตำแหน่งถนัด ติอาโก้ตีนฉายแสงpass master โจต้าเล่นเกินคุ้ม

ที่สำคัญคือ อลิสซอน โหม่งประตูชัยนัดนั้น คือจุดเปลี่ยน

จากที่ผมและแฟนหงส์หลายคนกำลังจะปิดทีวี พอเจอลูกนั้นเข้า ถึงกับดีใจจนพูดภาษาคนไม่ออก ตาแข็งไปทำงานตอนเช้าเลย

และที่จะไม่พูดถึงไม่ได้ ถือเป็นนัดที่อำลาซีดุม นักเตะแกนหลักที่อยู่กับลิเวอร์พูลยุคใหม่มาตั้งแต่ต้น

เสียดายที่ดุมไม่ได้อยู่จนถึงแขวนที่นี่ เชื่อว่าสภาพร่างกายเล่นจนถึง34ก็ยังไหว แต่ถ้าเป็นการตัดสินใจของเขา เราก็ไม่ว่ากัน และจะขออวยพรให้เขาโชคดี ขอบคุณมาก ๆ ที่เต็มที่กับสโมสรมาตลอด

ที่สำคัญ ขอบคุณเพื่อน ๆ เดอะค๊อปทุกคนที่มาช่วยกันเชียร์ตั้งแต่เริ่มฤดูกาลนี้ด้วยครับ เราล้มๆลุกๆ ตะเกียกตะกายมาเป็นระยะทางยาวนานมาก ก็ทั้งชมทั้งด่าทีมด้วยกันนั่นแหล่ะ แต่สุดท้ายก็มาจบที่3ได้ไป UCL ได้แบบงง ๆ ก็หวังว่า ฤดูกาลหน้า เราจะได้ร่วมลุ้นไปด้วยกันอีกนะครับ 5555
#YNWA  

ริชาร์ลิสัน รึป่าวครับ