เอาของผมเป็นแต่ละที่ก็ไม่เหมือนกัน
1 ทำได้ 2 ปีเพื่อนๆ ออกกันหลายคน อยากลองเข้าไปทำ กทม ลองเปลี่ยนสายงาน เลยออกได้ที่ใหม่เงินเดือนพอๆกัน
2. ที่สองทำ 5 ปี กทม เงินขึ้นดี ตำแหน่งขึ้นดี ก้าวหน้า แต่อยากกลับไป ตจว. ใกล้บ้าน ออกไปเงินลดพอสมควร
3. ทำได้ 4 เดือน ทำงานวันเสาร์ด้วย ไม่ไหว แต่ได้อยู่บ้าน ออกเพราะ มีอีกที่โทรมาเสนอให้เงินมากกว่าด้วย
4. ที่ 4 ok บริษัทใหญ่ ใกล้บ้านพอสมควร ทำได้ 2 ปี อยากได้ความรู้สายงานควบคู่กัน ย้ายอีก เงินพอๆเดิม
5. นายเปนต่างชาติดีได้ฝึกภาษา แต่ระบบงานไม่ค่อยดี ตำแหน่งผมดูแลควบๆ ไม่ชัดเจน และ สภาพแวดล้อมในโรงงานไม่ค่อยโอเค เลยออก ทำได้ประมาณ 1 ปี
ุ6. เงินเดือนมากกว่าเดิมนิดหน่อย ทำงาน 5 วัน โดยรวมดี อยู่จังหวัดติดๆ กับพ่อแม่ ตอนนี้โดยรวมยังดียังไม่คิดย้าย

แต่ละช่วงเวลา แต่ละที่มีเหตุผลในการย้ายที่แตกต่างกันไปครับประมาณนี้

รวยเหลือกินเหลือใช้แบบไม่มีเหตุผล

อยากออกแต่มีหนี้บ้าน3ล้าน -*-

น้ำท่วมปี54 ลาออกกลับมาช่วยกิจการที่บ้าน

ครับ

ออกแล้วครับ เสียสุขจิตนอนหลับไม่เต็มอิ่มสักวัน เอาเงินเก็บทั้งหมดที่ทำมาเสี่ยงทำธุรกิจส่วนตัว ตอนนี้ก็ยังแย่เพราะโควิดอยู่ แนะนำให้ออกหลังโควิดครับ

อาจจะพักสักเดือนครับ แต่ระหว่างนั้นก็หางานหรืออะไรที่สนใจทำครับ

ตอนออกล่าสุดก็ใช้อารมณ์ลาออกล้วนๆ ที่ใหม่ยังหาไม่ได้ มั่นใจว่าอีกที่เค้าจะรับ เพราะคุยๆ กันไว้แล้ว

ตอนนั้นช่วงโควิดพอดี ที่เล็งไว้กลายเป็นว่าเค้าไม่รับใครเลย

เครียดเลยดิ แต่ดีที่มีอีกที่รับ ได้พักเดือนนึงตามที่ตั้งใจไว้ และได้งานแบบเสียวๆ

งานใหม่ดีกว่าเดิมเยอะ สบายใจ งานเก่านี่วันหยุดยังเครียดเมื่อคิดถึงว่าจะได้ไปทำงาน

ผมออกมาเพราะว่า ผมอยากให้อิสระทางความคิดกับตัวเองครับ ให้ตัวเองได้วางแผนและลงมือทำ แบกรับความเสี่ยงและเรียนรู้ที่จะพัฒนาขึ้นไปสู่เป้าหมายความต้องการที่ตัวเองวางไว้ครับ

เพราะงานบริษัทมีกรอบทั้งด้านงบประมาณ สินค้า และเวลา ที่จำกัดความคิดของผมไว้อยู่ครับ

อยากลองมาทำนอกกรอบ มาเสี่ยงแบบที่ตัวเองต้องการดูครับ

หัวหน้ากับเพื่อนรวมงานครับ

หัวหน้ากับเพื่อนร่วมงานครับ

ผมเพิ่งลาออกจากงานมา 5 เดือนครับ สาเหตุดังนี้

1. พ่อป่วยหนักต้องมีคนรับส่งไปหาหมอ เดือนนึงตกเกือบ 10 วัน (ไม่มีที่ไหนให้ลาหยุดแน่ๆ)
2. จากข้อ 1 ผมเรียนโท พอดี พอเจอภาระงาน และที่บ้านมาประดัง เลยเอาไม่อยู่
3. ก่อนถึงโควิด จนช่วงโควิด ทำงานวันละ 12 ชม. บางวันอัดงานถึงตี 3-4 จากนั้นตื่นมาเข้างานต่อช่วง 9 โมง (ต่อให้ work from home ก็เอาไม่อยู่) ช่วงนั้นสภาพร่างกาย จิตใจย่ำแย่มากครับ

อย่างไรก็ตามสาเหตุที่ทำให้ผมออกมาได้ คือ
1. พ่อแม่มีเงินบำนาญครับ อย่างน้อยค่ากินผมก็เสียน้อย และพ่อเข้า รพ. เบิกได้ส่วนใหญ่เลยครับ
2. ยังไม่แต่งงาน ยังไม่มีลูกครับ
3. อยู่บ้าน พ่อแม่ รถผ่อนหมดแล้ว หนี้สินอื่นๆ ไม่มีครับ เคลียร์หมดก่อนออกจากงานแล้ว
4. มีเงินเก็บ แบบเย็นจริงๆ ประมาณ 3 แสน เอามาใช้หมุนในช่วงนี้ครับ


ช่วงนี้ผมก็ขายของออนไลน์ผ่านเว็บส้มกับน้ำเงิน ครับ รายได้ไม่ได้มากอะไร ตัดราคากันยับเลย
แค่พอมีเงินหมุนอยู่บ้างครับ

แล้วก็อาศัยเงินปันผลจากหุ้นครับ ไม่ได้มากประมาณ 2,000 บาท ต่อเดือน พอเป็นค่าสาธารณูปโภคครับ


อยากฝากถึงผู้ที่เริ่มทำงาน หรือยัง 20 ต้นๆ ครับ ว่า อย่าตามใจตัวเองมากเกินไป เก็บเงินไว้บ้างครับ
เราไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยๆ เริ่มต้น 10% ของเงินเดือนก่อนก็ยังดีครับ ถ้าไหวก็ค่อยๆ เพิ่ม
ถึงเวลาวิกฤตเราจะพออยู่ได้ในขณะนึงครับ แล้วเราจะไม่ panic มาก เนื่องจากเราพอมีทุนสำรองอยู่บ้างครับ

ตอนออกจากงานที่ทำมาที่แรกหลังเรียนจบ เหตุผลเพราะอยากนอน อยากดูหนัง ไม่อยากทำงาน แค่นั้นเลย ก็นอนดูหนังเต็มๆ เดือนนึง หลังจากนั้นโคตรเบื่อชีวิตที่ไม่มีงานทำเลยไปสมัครงานที่ใหม่ จนตอนนี้ทำมาได้ 5-6 ปีละ สรุปลาออกเพราะความอินดี้ของตัวเองล้วนๆ ตอนที่จะออกเค้าบอกว่ากำลังพิจรณาเลื่อนตำแหน่งให้ผมพอดี แต่ผมก็ปฎิเสธไปอยู่ดี เพราะตั้งใจไว้แล้วว่าจะลาออก

ผมทำที่บริษัทแรกมา 6 ปีครึ่ง ลาออกเพราะเบื่อ กทม.

บริษัทที่สองทำได้ 8 เดือนหน่อยๆ ลาออกเพราะไม่ได้หยุดวันอาทิตย์ครับ (บริษัทนั้นผมได้หยุดวันอังคาร แล้วพอทำงานเจอลูกค้าในวันอาทิตย์บ่ายๆเย็นๆแล้วแม่งเหวอครับ)

บริษัทที่สามทำได้ 4 เดือนครับ (ไม่ผ่านโปรเพราะมีงัดกับ manager เรื่องงาน)

บริษัทที่สี่ทำได้เกือบๆ 2 ปีครับ ออกเพราะหมดสัญญา บริษัทประมูลงานไม่ได้

ละก็หยุดไป 3-4 เดือนครับ

ปัจจุบันทำบริษัทจีนครับ ทำมาเดือนกว่าๆละ เป็น special project ครับ

สุขภาพจิตพัง ชีวิตพังไปพร้อมสุขภาพจิต toxic ในสังคมออฟฟิศมันเลวร้ายสุดๆ

ออกแม่งเลย ผมไม่รองานใหม่ ตอนนี้ก้ยังไม่มีงาน กลับมาพักชีวิตที่บ้าน แล้วค่อยออกไปบู้ใหม่

ตอนที่พร้อมกว่านี้