ไม่ใช่แม่จริงๆครับแม่เลี้ยง ไม่ได้สนิดกัน เป็นแม่เลี้ยงตอนอายุ15 ผมออกไปเรียนต่อหาเงินเรียนเองตอนอายุ18ครับ สู้มาหมดที่กลับมาเพราะอยากให้พ่อเห็นว่าลูกชายคนสุดท้อง ของพ่อมาดูแล ดีกว่าส่งเงินมาให้ตอนนี้ผมอ่อนแอจริงๆ ขอบคุณที่แนะนำครับ พรุ่งนี้ผมจะไปทำเรื่องย้าย คุยกับหัวหน้าละ ขอบคุณมากๆครับ

เวรกกรรมที่มาในรูปแบบของพ่อ

เข้าใจและเห็นใจมากเลยคับ ผมก็เคยมีเหตุการณ์แบบนี้ พ่อผมกินเหล้า ขี้เหล้ามาตั้งแต่ผมเล็กจนถึงผมเข้ามหาลัย พ่อกินเหล้าเมาเละเทะกลับบ้านก็มาทะเลาะกันกับแม่ตอนเด็กๆผมจะเจอเหตุการณ์แบบนี้มาตลอด ตอนเด็กเห็นพ่อคนอื่นเขาไม่กินเหล้า แล้วเขามาเล่นกับลูกผมนี่น้ำตาไหลเลย ทำไมพ่อเราไม่เป็นแบบนี้ มีเหตุการณืที่ผมคิดว่าพ่อคงเลิกกินเหล้าก็คือพ่อเมาเหล้า แล้วขับรถลงถนน เจ็บหนักแขนหัก แล้วทุกคนในบ้านก็ขอร้องให้หยุด พ่อก็ทำได้สักพักแล้วก็กลับมากินเหมือนเดิมอีก ก็ได้แต่ทำใจ ใครห้ามก็ไม่ฟัง แต่จู่ๆพ่อก็เลิกเอง ทั้งเหล้าทั้งบุหรี่ และไม่กลับไปเเตะอีกเลยมาเป็นสิบๆปีแล้ว ตอนนี้อายุ 70 กว่าปี สุขภาพแข็งแรงดี ไม่มีใครเข้าใจเลยว่าทำไมพ่อเลิกได้ ถามพ่อ พ่อก็แค่บอกว่า อยากเลิกเฉยๆ แค่นั้นเอง กลายเป็นว่าผมมีปมคือเกลียดเหล้า เกลียดเบียร์ฝังใจมากแต่เด็กเลย
เป็นกำลังใจให้คับ ผมว่าสิ่งที่อยู่ในใจของพ่อนั่นละคับที่ต้องคลายปมออกมา และเอาชนะให้ได้ เอาชนะใจให้ได้ทุกอย่างจะดีคับ หายโกรธกันก็ค่อยๆคุยกันได้คับ อย่าไปทำให้เกิดปมต่อเนื่องในใจเราคับ อย่างน้อยๆ เกิดมาเรามีพ่อแค่คนเดียวคับ ทำให้ดีที่สุดคับ ท้ายสุดชีวิตเราก็มีแค่นี้ละคับ ทำสิ่งที่ดีที่สุด แล้วเราจะไม่เสียดายหรือคิดว่ามันสายเกินไปคับ สู้ๆคับ

ไม่มีครับ เมาแล้วหาเรื่องเลยแต่พูดในบ้านนะครับ ข้างๆบ้านไรได้ยินหมด ที่ผมบอกว่าแกเก็บตัวเพราะตอนไม่เมาแกไม่กล้าไปไหน กลัวโดนทำร้าย ผมเตือนแกประจำ

เข้าใจท่านนะครับ...เรื่องครอบครัวเป็นเรื่องละเอียดอ่อน

..บางครั้งต้องถอดตรรกะออก ..บางทีก็ขมขื่นครับ.. พยายามอดกลั้นให้มากที่สุด

ถ้าเป็นเพื่อนคงบอกว่า กุให้กำลังมืง มึงเจอไรก็ตาม ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด มืงมีไรกูอยู่ข้างๆ

ท่านทำดีที่สุดแล้วครับ ผมเป็นกำลังใจเล็กๆให้ท่านนะ อดทนมามากพอแล้วก็ไม่ต้องอดทนแล้วครับ ใครไม่อยู่ในสถานการณ์แบบนั้นแล้วไม่เข้าใจเราๆก็ไม่ต้องไปเข้าใจเค้าครับว่าทำไมถึงไม่เข้าใจเรา

ถ้าอยู่จุดนั้นแล้วมันรู้สึกแย่ ก็แค่เดินถอยออกมา จะต้องทนไปถึงเมื่อไหร่ เรื่องของผมตอนนี้ก็หนักเอาเรื่องเช่นกันครับสู้ๆ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

พ่อคุณทำไม่ถูก

แต่ถ้าพ่อคุณไม่เคยใช้ความรุนแรง ผมคิดว่าคุณก็ทำไม่ถูกนะ
ถ้าพ่อคุณใช้กำลังด้วย ก็ถือว่าตอบโต้คงไม่ผิดอะไร

ผมเห็นใจนะครับ อยากดูแลพ่อ แต่เหมือนสุดท้ายมันไม่ดีอย่างที่หวัง รู้สึกชีวิตเป็นความทุกข์ แทนที่จะสุข
การที่เลือกจะออกมาไปสู่จุดใหม่ ทำสิ่งดีๆกับชีวิต ก็เป็นเรื่องดีครับ

แต่สุดท้ายก่อนออกมาเป็นผม ผมคงพูดตามตรงว่าไปเพราะอะไร อยู่แล้วไม่มีความสุข ขอโทษที่ทำเจ็บ ไว้มีโอกาสจะมาเยี่ยม ถ้ายังอยากเจอกัน แล้วก็บายๆ

อกตัญญู มันก็มีขอบเขต พ่อแม่ไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูก
แต่ลูกก็ไม่ใช่จะสร้างความลำบากให้พ่อแม่ตามอำเภอใจ

ชีวิตมันสั้น "สั้นจริงๆ" ทำอะไรที่ทำให้ทุกวันเรายิ้มได้ กินอิ่มนอนหลับ นั้นละดีที่สุด

พ่อไม่เท่าไร นายทิ้งพ่อได้ แล้วแม่นายละ ทำไง เขาก็ต้องทนกะพ่อต่อจากนายเราะ

ผมก็ผ่านมาทั้งปู่ หมดปู่ไปแล้วกำลังเจอพ่อของตัวเองที่เริ่มแก่ตัวลงแล้วจะกลายเป็นแบบปู่เข้าไปทุกที

พูดไม่ได้ เถียงไม่ได้ ถ้าเขาพูดเราต้องฟัง อ้าปากจะพูดเขาก็เบรคแล้วว่าห้ามพูดให้ฟังเขาก่อน
ตอนปู่ก็ด่า ด่าทุกคน ด่าลูกหลาน จนวันที่ปู่ท่านเสียชีวิตลง กลับกลายเป็นเราเสียใจมาก

ผมรู้นะว่าพ่อผมเป็นคนที่เก่ง แข็งแกร่ง แต่แกมักจะโทษชะตาของตัวเองที่แกลาออกจากงานประจำมาทำสิ่งที่แกรักแต่สิ่งนั้นไม่ได้ทำให้แกร่ำรวย แต่สิ่งนั้นกลับทำให้ลูกของพ่อทุกคนเรียนจบ ไม่เกเร ไม่ติดพนัน ไม่ติดยา มีกินมีใช้ กินอิ่มนอนหลับ มีแอร์เย็นๆใช้

ผมคงทำได้เพียงแค่ให้กำลังใจ กำลังใจสำคัญมากนะครับ ขอให้เจ้าของกระทู้เข้มแข็ง มีสติ ถ้าไม่ไหวให้กลับไปพักผ่อนหรือหนีไปทำอะไรก่อนก็ได้ครับ ผมรู้นะครับว่าเจ้าของกระทู้รักพ่อมาก แต่อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะครับ เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของจิตใจ อย่าให้มันย่ำแย่นะครับ รักษาสุขภาพด้วยครับ

แม่เลี้ยงครับ เลี้ยงตอนอายุ 15 ผมไปอายุ18 ที่นับถือแกเรียกแกว่าแม่เพราะแกดูแลพ่อผมมาหลายสิบปี จนผมสงสัยแกทนพ่อได้ไง แกบอกเพราะกลัวพ่อไม่มีใคร ผมเลยต้องมาอยู่ แล้วกลายเป็นผมทนไม่ไหว ขอบคุณครับ

1 คนเราเป็นพ่อลูกกัน ไม่จำเป็นต้องอยู่บ้านเดียวกันครับ อีกอย่าง ถ้าเขายังมีแรงกินเหล้า ก็แสดงว่าเรายังไม่ต้องไปอยู่ดูแลก็ได้

2 ควรจะขอโทษเขานะครับ ยังไงเขาก็พ่อเรา

3 ผมว่าคุณรักและคิดถึงบุญคุณที่พ่อเลี้ยงคุณมา คุณถึงให้เงินเขา ผมว่ามันดีนะครับ ให้เงินเท่าที่เราไม่เดือดร้อน ส่วนเขาจะไปทำไรก็เรื่องของเขา คิดแบบนี้จะได้สบายใจ

4 พ่อคุณไม่ได้เลี้ยงคุณมา วันนี้คุณกลับมาเลี้ยงเขา ลึกๆเขาคงรู้สึกผิดและรู้สึกว่าตัวเองห่วย และเขาก็ไม่มีแรงจะไปทำอะไรแล้ว มนุษย์ชอบหนีจากความจริง เหล้าก็คือทางหนีของเขา หนีจากความเจ็บปวด

5 ถ้าเป็นผม ผมจะกราบเท้า ล้างเท้าเขา ขมา แล้วบอกว่าผมรักเขา เขาอาจจะไม่ให้อภัยคุณก็ได้ แต่อย่างน้อยผมเชื่อว่าคุณจะดีขึ้น คุณจะรู้สึกรักและเคารพตัวเองมากขึ้น

... พ่อผมจะ 70 แล้ว ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ทุกครั้งที่เจอ ผมจะกอดพ่อและหอม แม้ผมจะอายุเยอะแค่ไหน ผมก็ไม่อายนะ วันนี้ผมมีลูก ผมถึงรู้ว่า ไม่ว่าเราจะอายุแค่ไหน เรายังคงเป็นเด็กน้อยคนนั้นของพ่อเสมอ...

ทุกคนมีขีดจำกัดครับ ความอดทนก็เช่นกันทฉะนั้นปัญหาที่มันสะสมมาเรื่อยๆ ยังไงสักวันก็ต้องระเบิดออกมา

หาวันพักผ่อนให้ตัวเองด้วยนะครับ

สู้สู้ครับ