แอบสังเกตุมาซักพักและยูเว่ พยายามจะเปิดบอลจากริมเส้น เพื่อมาลุ้นประตู แต่เหมือนจะคิดช้าทำช้า ตลอด กว่าจะเปิดได้ล็อคไปล็อคมาจนคู่แข่งยืนกางมุ้งรอในกรอบเขตโทษกันหมด.
ทีนี้จะหวะที่น่าจะมีโอกาสเปิดเข้ามาแล้วได้ลุ้นที่สุด ส่วนใหญ่น่าจะเป็นจังหวะเปิดเร็วที่ในกรอบเขตโทษยังไม่ไม่คู่ต่อสู้อยู่ ลองสังเกตลูกที่ได้จากการเปิดเร็วหลายๆครั้ง โด้ จะอยู่ในกรอบเขตโทษกับคู่ต่อสู้ ประมาณ2-3 คน รงมประตูซึ่งแน่นอน 1 ต่อ3 ลูกกลางอากาศ โด้สามารถ สร้างความอันตลายได้อยู่แล้ว. หลายจังหวะที่เห็นโด้พยายามยกไม้ยกมือให้เพื่อนเปิดมาที่ตำแหน่งของแก. แต่เพื่อนกับส่งบอลคืนหลังบ้าง เคาะไปมาบ้างจนคู่ต่อสู้ ลงมากันแน่น. สุดท้ายเปิดเข้ามาก็ทำอะไรไม่ได้

ไม่รู้ว่าปิโล่คิดยังไงจะเล่นบอลเปิดจากริมเส้นแต่คิดช้าทำช้ากันหมด

เห็นแล้วอึดอัดแทน

ก็มีทั้งโด้ ทั้งโม ก็ต้องเปิดดิ สายโขก

นักเตะยูเว่ ใส่ถ่วงน้ำหนักไว้คนละ 10kg

เลยดูช้าๆสักหน่อย รอเวลาปลดมันออก

ไว้ใช้นัดสำคัญจริงๆเท่านั้น

ที่ช้า มันเป็นเพราะว่า ไม่ได้อยากเปิดบอล เป็นออปชั่นแรกของการบุก
สังเกตได้เลย เวลาคนชมฟอร์มผู้เล่นตัวรุกของยูเว่ มักจะเป็นตัวริมเส้นเกือบทั้งหมด

กัวดราโด้ / คิเอซ่า /คูลูช่วงแรกๆ / แม้แต่โรนัลโด้ ก็จะมีช่วงที่ไปมีบทบาทตรงริมเส้นอยู่เรื่อยๆ
เกมที่เด่นๆพวกนี้ จะคล้ายๆกันหมดคือ ล๊อคๆมุดๆยึกๆยักๆ ไถ ถ้าทะลวงหลุดมาได้ ก็จะเป็นเกมที่เด่น ถึงเด่นมาก

ถ้าเจอทีมป้องกันดีๆ ก็จะกลายเป็นช้า เสียจังหวะ
แต่ทั้งหมด มาจากเรื่องเดียวกัน คือ ปีกพยายามทำโน่นทำนี่ให้ทีม (ความต่างว่าจะถูกชมหรือถูกบ่น อยู่ที่ว่าเลี้ยงผ่านสำเร็จหรือไม่สำเร็จ)

แล้วทำไมยึกยักเยอะ ส่วนนึง คือ แผนยังไม่มีการคอมโบเพื่อต่อบอล ยังไม่มีการวิ่ง จ่าย ทำทาง เคาะชิ่ง อะไรแบบนั้นให้เห็น อย่างที่ควรจะเป็น


ถ้าเกมที่ตั้งใจมาเพื่อเปิดบอลแบบสุดๆ มันจะเป็นแบบเกมที่เสมอปอร์โต้แล้วตกรอบ วันนั้น มาเพื่อเปิดเน้นๆ มาเพื่อโขกจริงๆ



แต่สิ่งที่น่าปวดหัว คือ เวลาโรนัลโด้ไปเล่นตรงริมเส้น เขาก็พยายามเล่นแบบที่กัวดราโด้ /คิเอซ่า เล่นนั่นแหละ
ความต่างคือ โด้ มักจะถูกตำหนิว่า เอาบอลไว้กับตัวนาน / ทีมพึ่งโรนัลโด้เกินไป / โรนัลโด้ทำให้เกมบุกชะงัก
แต่พอเป็น 2 คนหลัง หลายครั้งจะถูกชมว่า มุ่งมั่น คึกคัก ดีด วูบวาบ

พอมาลองนึกดูดี ๆ แล้ว แอบคิดเหมือนคุณ Contingency ค่ะ ว่าทีมอาจจะไม่ได้อยากเข้าทำด้วยการโยนหรือเปิดโหม่งเปิดโฉบตั้งแต่แรก เพียงแต่มันเป็นข้อด้อยของแผนที่ปีร์โล่ใช้เลยทำให้รูปแบบการเข้าทำมันเลยถูกจำกัดไว้ใด้แค่นั้น

ทุกแผนที่ปีร์โล่ใช้จะมีกลางแค่ 2 คน นอกนั้นเป็นปีก กับวิงแบ็ค โดยแผนที่ใช้วิงแบ็ค กลางอีกคนจะถูกดันขึ้นสูงจนเกือบเท่าไลน์ของกองหน้าเพื่อทำหน้าที่เป็นตัวเติมอาศัยจังหวะสอดขึ้นไปทำประตู โดยไม่ว่าจะเริ่มต้นด้วยฟอร์เมชั่นใด เวลาทำเกมรุกฟอร์เมชั่นจะเปลี่ยนไปอยู่ในรูปแบบ 3-2-5 หรือ 3-2-1-4 ตลอด อิงตามหลักวิทยานิพนธ์ของเค้า

ซึ่งการมีกลางแค่ 2 คนย่อมทำให้มีความเสียเปรียบในแดนกลางเป็นปกติเวลาเจอคู่แข่งที่โอเวอร์โหลดแดนกลางมา หนัก ๆ และในบางครั้งกลางคนหนึ่งของเราจะต้องลงไปยืนในไลน์ที่ต่ำกว่าเรจิสตร้าจนเกือบจะนึกว่าเป็นเซ็นเตอร์อีกคน เพราะแบ็คฝั่งใดฝั่งหนึ่งเติมสูงเกินไปเพื่อโอเวอร์แลปกับปีก จนเซ็นเตอร์ฝั่งใดฝั่งหนึ่งต้องฉีกออกไปอยู่ริมเส้นมากขึ้นเพื่อคัฟเวอร์โซนของแบ็คด้วย ทำให้ทีมเสียเปรียบในแดนกลางมากกว่าเดิม เป็นผลให้ทำได้เพียงแค่ถ่ายบอลออกด้านข้าง และขึ้นเกมทางริมเส้นเป็นหลัก เนื่องจากเจาะกลางคู่แข่งไม่เข้า น้อยครั้งมากที่จะเห็นต่อบอลกันไปจนถึง final third ของคู่แข่ง และที่แทบจะไม่เห็นเลยคือการทำ wall pass แทบไม่เห็นเลยจริง ๆ

และด้วยการที่ทำเกมรุกด้วยฟอร์เมชั่น 3-2-5 หรือ 3-2-1-4 ตลอด ทำให้กว่าจะเซ็ตรูปแบบเพื่อเข้าทำได้ต้องรอการเซ็ตตัวของแนวรุกจนครบ 4-5 คนแล้วไหนจะตัวเติมอีก มันเลยเสียเวลามาก ๆ กว่าจะได้โยนหรือเปิดโหม่ง

โค้ชต้องรับผิดชอบก่อน เพราะเคลื่อนที่น้อยมาก ลูกเจาะตรงกลางไม่มีเลยพอตันก็ต้องออกข้าง ถ้าเคียซ่าอยู่ก็ยังพอทะลวงได้บ้างแต่ถ้าไม่ได้ลงก็นั่นแหละ โยนจ้าาาาาาา

ส่วนที่2ก็คือกลางมีแต่พวกอาแปะ เล่นได้แต่บอลสั้นๆ เลี้ยงกินตัวกันไม่ได้เลยโดนเฉพาะเบนตานคูนี่จ่ายเสียโคตรบ่อยบอลยาวไม่ได้ลุ้น สรุปแผนไม่เวิร์คแต่ดันทุรังใช้

จ่ายบอลเสียแทบทุกคน หน้ากรอบประตูไม่ได้อันตรายอะไรเลย