เหตุผลเดียวที่ทำให้เรียน รด. เลยครับ ไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้

สามเดือนแรก นรกในกรงจริงๆ

เบื่อฝึกท่าปืนที่สุดแระ ไม่รู้จะให้ถือแม่งทำไมทั้งวัน

เสนารักษ์ กทม. เด็กเส้นเพียบ ใหญ่ขนาดไม่ฝึกห่านไรเลยตั้งแต่เข้ามาก็มี เดินไปไหนมาไหนก็ได้ นอนในห้องพยาบาล ไม่เคยนอนบนโรงนอน
รองลงมาก็เป็นพวกเข้ามาอยู่แต่ห้องพยาบาลไม่เคยฝึก และพวกสลับชื่อกับคนอื่นจากที่โหดๆมาลงที่นี่

พวกหมู่จ่า แทบไม่มีคนปกติ พวกขี้เมา บ้าอำนาจ ประสาทแดกทั้งนั้น เพราัเค้าไม่เน้นคนมีคุณภาพ เค้าเน้นคนเชื่อง

ง่ายๆ วงการขยะครับ ประโยชน์หาไม่ได้

ที่นี่จะดีหน่อย ไม่มีบ่อขี้ ไม่ต้องสวนสนามเพราะไม่ได้ฝึกหนักเหมือนที่อื่น มาก​อยุ่ติดถนนใหญ่กับ รพ. มีเข้าเวรที่ รพ. เลยเดินออกไปหาซื้อของกิน เข้า 7-11 ง่าย เด็กเส้นเลยเยอะไง สบายแท้

อีกอย่าง ที่นี่กลัวฮีทสโตรกมากๆ ถ้ามีร่มไม้ คือฝึกแยกในร่มเลย ไม่ค่อยเอาไปทรมานกลางแดด


ข้อดรที่นี่คือ ฝึกไม่หนักนั่นแหละ ไม่มีบ่อขี้ด้วย
ได้เปิดหูเปิดตาเพราะอยู่ใกล้ รพ. ไปกวาดใบไม้ ไปทำอะไรที่ รพ. ก้มีสาวๆให้ดูบ้าง อย่างไปกวาดสนามที่ รพ.เช้าๆ ถ้าโชคดี ก็จะเจอ.พยาบาลวิ่งออกกำลังตอนเช้า แต่สำผมแล้วอายมากกว่า เพราะสภาพเสื้อยืดกางเกงขาสั้นเขียวรอฃเท้านันยาง มันคือชุดขี้ข้าอะ ไม่กล้ามองสาวอะผมสภาพนั้น

แต่ตอนออกมา ช่วงเปลี่ยน ผอ. ของรพ. พอดีมั้ง ผบ.ที่นั่นก็เปลี่ยน ไม่รู้จะเปลี่ยนไปบ้างไหม

เรื่องนี้ทำให้ผมรู้เลยว่าหากใครถามว่าใช้จ่ายอะไรในชีวิตที่คิดว่าคุ้มค่าที่สุด ตอนนี้ผมพูดได้เต็มปากเลยครับว่า 30000 กับการไม่ต้องเป็นทหาร

ผมรู้สึกโชคดีมากที่ตัดสินใจเรียน รด. ถึงแม้สายตาจะสั้นมาก แต่สัญชาตญาณตอนนั้นบอกตัวเองว่าเผื่อเอาไว้ก่อน

อย่างน้อยไปเหนื่อยกับเพื่อนยังสนุกกว่าไปเหนื่อยกับใครก็ไม่รู้

ภาระโครตๆเลยปืนเนี่ย วันไหนที่ถือปืนไปด้วย โดนแดกไปด้วยแม่งเอ้ยโครตสุด

อย่างกะติดคุก

ที่ผมอยุ่ เสนารักษ์ นะ มีฝึกคือดีที่สุดละ รู้สึกเวลาผ่านไปไว กว่าอยู่เฉยๆแบบเสา อาทิตย์

ด้วยความที่มันไม่ฝึกหนัก ฝึกๆพักๆ ทุกชั่วโมง แปปๆกินข้าวแล้ว กินเสร็จรวม นั่งรอแปป ก็ใา ฝึกๆพักๆ ก็ 5 6 โมงละ

แต่เสาร์ อาทิตย์นี่ วันๆให้นั่งเฉยๆ นอนก็ไม่ได้ ต้องนั่งหลับเอา และก็ไม่ได้หลับสนิท กว่าจะหมดวัน โคตรน่าเบื่อรู้สึกเวลาผ่านไปช้ามาก

เพื่อนผมที่เป็นนักเรียนเตรียมทหาร นายร้งนายร้อยบลาๆ พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ฝึกหนักกว่าก็จริง แต่มันเหมือนฝึกแบบพวกเล่นเวท เมนูการฝึกมีการควบคุมอย่างจริงจังและมีมาตรฐานเพื่อสร้างความแกร่งแก่ร่างกายจริงๆ แต่หลังฝึกเสร็จ คุณภาพชีวิตแม่งคนละเรื่องกับพวกทหารเกณฑ์เลย เพราะพวกนั้นได้พักผ่อนฟื้นฟูร่างกายเต็มที่ อาหารการกินก็ดีกว่า มีสิ่งอำนวยความสะดวก มีสันทนาการที่ดี และอีกหลายๆอย่าง คือเหนื่อยทางกาย(แหงละฝึกเพื่อเป็นทหารของจริง) แต่ไม่ได้เหนื่อยทางใจ ไม่มีความกดดันที่ส่งผลต่อสภาพจิตใจ แถมสนุกด้วยเหมือนเข้าครอสบอดี้เวทออกกำลังกายแบบเฮฟวี่ แม้แต่ตอนโดนซ่อมก็ไม่ได้ทำอะไรทุเรศๆแบบพวกทหารเกณฑ์ด้วย เช่นจับหรรม ถลกหนังหรรม กินน้ำลายเพื่อน บลาๆ


ทหารเกณฑ์มันเหมือนถูกจับไปลงโทษอะไรซักอย่างมากกว่าการฝึก

ถ้ามีเส้นแบบนี้มาเป็นทหารไมครับ ไม่แบบยัดแล้วไม่ต้องเป็นไปเลยล่ะ

"เป็นทหาร ได้อะไรกว่าที่คุณคิด"

สรุป ฝึกจบออกมา 2 ปี ใครได้อะไรออกมามั่ง


ผมดีที่ไม่ติด ลอดเข่ง หน้าอกไม่ผ่าน ตอนนั้นโคตรผอม

ถ้ามาตอนนี้ คงผ่านฉลุย หุ่นตันโคตรๆ

บางอย่างมันก็แล้วแต่คนด้วย อย่างเรื่องรุ่นพี่ ผมก็โดนไม่รู้ไปเข้าตาอะไร โดนนอกเกมประจำ บางคนก็ดี

- กอดคอโดดกบ เพื่อนมันโดดไม่ไหวก็หยุด มันก็เดินมาเตะหัวผมอะ หาว่าอู้ ขนาดใส่หมวกคอบร้ายังมึนเลย

- หัวปัก,หมัดเหล็กนี่ปกติเลย ถ้าวันไหนโดนหน้าโรงนอนคือดีมากพื้นปูน ถ้าโดดที่โรงครัวคือหินลูกรัง เจ็บกว่า
กินข้าวเสร็จนับเม็ดข่าวที่ตก มันก็แกล้งเอาไปโยนไว้ เคยโดนเตะเข้าที่ชายโครงตอนทำท่านี้ ซิทอัพไม่ขึ้นไปวีคนึง
ฝึกเสร็จหัวลอกเป็นแผ่นอะเพราะหัวปัก

- เวลาพวกมันโดนด่า พอสิบเวรฯให้เข้านอน พวกนี้มันก็ชอบเรียกรวม มาระบายกับพวกผม เสามุงคือโดนตีกันงอ
ถูพื้นคือให้คลานใต้เตียงทั้งโรงอะ อย่างใหญ่ นอนนกคือให้ขึ้นไปนอนบนหลังตู้เสื้อผ้า ดองเวรยืนยันเช้า กลางวันฝึก
วิดน้ำเอามือจับข้อเท้าแล้วยกตูดขึ้นลง (ท่านี้โคตรสุดบอกเลย)

- ปกติเย็นวิ่ง2กิโล2รอบ วันเยี่ยมญาติเบิร์นแคล 6รอบ หลังเพิ่มอีก

- จูบปาก , ส่งกล้วยต่อกันทางปาก , จูงหรรม , ชักว่าวให้เพื่อน , อาบน้ำขันเดียว , อาบน้ำเสร็จเรียกไปกลิ้งสนามหญ้า
บางวันน้ำไม่ไหลทาแป้งนอนไม่ต้องอาบ , ตักขี้ , ลงบ่อขี้

- ช่วงจเรจะเข้าตรวจ ให้ไปถางป่า วิธีถางคือตั้งแถวหน้ากระดานแล้ววิ่งลุยเข้าไปเหยียบให้เรียบ หนามช่างแม่ง

พวกนายสิบส่วนมากแค่ซ่อมไม่ค่อยมีนอกเกมหรอก มีจ่าอยู่คนนึงชอบตบหน้าโดนกันทุกคน นอกเกมโดนพวกรุ่นพี่ทั้งนั้น
มาก่อนปีเดียว อายุน้อยกว่าผม2-3ปี กร่างชิบหาย ค่ายผมมีแต่พวกขี้คุก ติดยา รอยสักกับ1ปี ดีๆค่ายอื่นเอาไปหมด
ผมเคยแพนิคอยู่3รอบก่อนหน้านี้ไม่เคย ใจสั่น กระวนกระวาย รู้สึกโคตรไม่ดีเลยตอนนั้น แต่ช่วงฝึกเสร็จผมค่อนข้างชิลนะ
อยู่สายงาน ตื่นสาย ไม่ต้องรวม คนคุมไม่ค่อยมี เสา-ทิตอิสระ ได้กลับบ่อย จัดรอบกลับเอง มีคอมใช้ ดึกๆแอบนอนเวร

ถ้ามันฝึกตามรปจ. ตื่นตี5 นอน2ทุ่ม ไม่มีนอกเกม ฝึกตามระเบียบ แบบที่ถ่ายลงยูทูปอะ สาธารณูปโภคดีๆ ผมว่าโอนะ
ของผมถือว่ามีทั้งดีแล้วก็แย่อยู่ด้วยกันเลย เรื่องกำลังพลสำรองผมก็เกือบโดน มันโทรมาถามว่าสะดวกไหม ติดโควิดซะก่อน
แต่เพื่อนผมปลดก่อนผมตั้ง3-4ปียังโดนเรียกเลย ฝึกจริงนะ ไม่ใช่แค่เซ็นชื่อกลับ 9วัน ตัดผมเข้าป่าจริงๆด้วย

3 เดือนแรกนี่คุกชัดๆแต่ค่ายผมยังดีหน่อยอยู่ใน กทม วันเยี่ยมญาติเยอะเลยมีกำลังใจช่วยนิดหน่อยทนๆฝึกๆไป ฝึกเสร็จขึ้นกองร้อยหนักกว่าเดิมไหนจะเข้าเวรนอกสถานที่ไม่ได้พักผ่อนเลยแบกปืนแม่งทั้งวันตัดหญ้า กวาดถนนสารพัดไม่มีประโยชน์ห่าเหวไรทั้งสิ้น

คือจะบอกว่าก่อนโดนใบแดงงานผมกำลังรุ่งเข้าที่เข้าทางแต่พอมาเจอแบบนี้แม่งโคตรเฟลอะหมดกำลังใจในชีวิตชิบเลยกำลังไปได้สวยกับแฟนเลยแต่ยังดีเขาไม่ทิ้งผมไปไหนพอวันเยี่ยมญาติครั้งแรกเจอหน้าแฟนกับแม่นี่เข่าผมทรุดเลยมันกลั้นน้ำตาไม่อยู่เลยรู้สึกเสียใจที่ต้องทิ้งคนข้างหลังให้อยู่คนเดียว

ผมเลยรู้สึกเกลียดมากกับการที่ต้องมีการเกณฑ์ทหารเข้าไปแม่งเหมือนทาสรับใช้ดีๆนี่เอง อยากให้แม่งพังๆลงไปซักทีเหอะ

ทาสฟรีจากภาษีประชาชน

เป็นอะไรที่ขยะมาก เอาคนมีอนาคตไปเสียเวลาปีสองปี แทนที่เวลาเท่านี้เค้าจะได้สร้างเนื้อสร้างตัวเพื่ออนาคตของเค้าเองและเพื่อสังคม แต่ไอ้ระบบทาสฟรีนี้ กลับเอาเค้าไปทำระยำตำบอนให้เค้าเสียผู้เสียคนเสียโอกาสพัฒนาชีวิต อย่ามาแถเลยว่าเป็นหน้าที่ลูกผู้ชายต้องทำเพื่อชาติ ไอควาย ทำเพื่อชาติไม่ต้องเป็นทหารก็ทำได้ ดูพวกมรึงเองดิทำไรเพื่อชาติบ้างเห็นแต่เข้ามากอบโกยแล้วเป่าหูชาวบ้านสะกดจิตว่าเราคือรั้วของชาติอย่างนั้นอย่างนี้ เราคือคนดีย์ ดีย์ส้นตรีน คำพูดกับการกระทำสวนทางกันแทบทั้งสิ้น ขยะ