ตอนเรียนอนุบาลมีรุ่นพี่ชั้นประถมที่อายุห่างกันหลายปีถามว่ามีทีมฟุตบอลที่ชอบหรือยัง ตอนนั้นยังไม่รู้อะไรเลยก็ตอบว่าไม่มี วันต่อมาพี่แกก็เอาโปสเตอร์ไรอันกิ๊กส์แผ่นใหญ่ๆมาให้ แล้วบอกว่าต่อไปให้เชียร์แมนยู ผมก็โอเคแมนยูยาวๆไป แต่พอขึ้นมัธยมพี่แกเปลี่ยนทีมเชียร์ซะงั้น ให้มันได้แบบนี้สิ

ชอบฮอลเพราะเบิร์กแคมป์
ชอบหงส์เพราะเพื่อนมันเชียร์แมนยู 555
ชอบบอลรองแล้วตอนนั้นสไปซ์บอลกำลังดัง
แชมป์ไม่มีเอาเท่ไปวันๆ

ตอนประถม พี่ชายซื้อเสื้อบอลตัวแรกเป็นเสื้ออาร์เซน่อลให้ตอนวันเกิด พอใส่ไปซ้อมบอลก็รู้จากอาจารย์ว่าไอทีมนี้มันชื่อไอ้ปืนใหญ่ ก็เลยรู้จักปืนใหญ่เป็นทีมแรกๆ แล้วก็เชียร์เรื่อยมา

เชียร์ตามเพื่อนๆ 555 ตอนนั้นบ้านมันมีจานดาวเทียม เลยต้องดูตามเพื่อนแล้วก็เริ่มเชียร์ตั้งแต่นั้น

ชอบตอนคันโทน่ายิงประตูใน FA เดินถอยหลังมาวอลเล่ย์คนอะไรแม่งโคตรเท่

เชียร์เพราะตอนเด็กๆ พ่อพาไปร้านข้าวต้มของเพื่อนพ่อ พ่อกับเพื่อนพ่อ เชียร์หงส์ วันนั้นเจอปืนพอดี ก็เลยเลือกเชียร์ทีมตรงข้ามด่วยความหมั่นไส้

สโลแกน You'll never walk alone โง่ ๆ นี่แหละครับ ปกติไม่เคยดูบอลจนวัยรุ่น

ได้อ่านสโลแกนนี้จากโลโก้ทีมในช่วงที่ชีวิตต้องการพลังในการผลักดันชีวิตให้ไปต่ออย่างมากครับ

Beckham

เอาไปเลย ยกให้ ไม่ต้องผ่อน เปเป้

ตื่นมาเจอ ค่ำคืนแห่งอิสตันบูล ทำไมสีแดงมันดูแรงจังวะ

จุดเริ่มต้นเริ่มจาก ชอบเตะบอลแล้วช่วงนั้นก้ชอบอ่านหนังสือการ์ตูน ดันไปเจอหนังสือบอลตอนนั้นจากนั้นเก็บเงินค่าขนมซื้อประจำแต่ไม่ได้ทุกเล่ม แต่ก็ไม่ได้มีทีมเชียร์

จนหลังๆเริ่มดูบอลเป็น ถึงใช้คำว่าเชียร์จริงจัง 2 ทีม

เชียร์ มาดริดเพราะ เฟอร์นัลโด้ เรดอนโด้



เชียร์ลิเวอร์เพราะ เจมี่

เดินผ่านร้านหนังสือ เจอสตีฟ แม็คมานามาน ขึ้นหน้าปก

สูง ผอม ผมหยอยๆ สะดุดตา

ชอบสีน้ำเงินครับ เลยเชียร์ เชลซี 5555+

เห็นพี่เบ็คยิงครึ่งสนามในรายการแฟนพันธ์แท้แมนยูครับ

เชียร์เชลซีเพราะ เมื่อก่อนรายกาจ เจาะสนาม ชอบตัดไฮไลท์ของ zola มาลงบ่อยๆ ตัวเล็กๆ พริ้วๆ