อยุ่แล้ว มองอะไรแบบมองทั้งระบบ มันก้คือเหมือนเดิมวันยั่งค่ำ

สมัยด่ามิสเตอร์ดีอะ ทำไปได้

สมัยก่อนมีความฝัน ทะเยอทะยาน ต้องเจ๋ง ต้องเท่

ตอนนี้นะ เห็นเด็กรุ่นใหม่ทำอะไร มันก็เหมือนที่เราทำสมัยก่อนเดะ

เราแทบจะไม่สนใจ แทบไม่สนุกไปกับโลกแล้ว

อย่างกระทู้ เอกชน vs ราชการ ก็มาเรื่อยๆ

เด็กจบใหม่บริหารเงินยังไง ทำแบบนี้สาวชอบไหม

หรืออะไรที่มันวนลูปเดิมๆ ก็เริ่มไม่ตอบละ

ตอนนี้เลี้ยงดูพ่อแม่ ดูแลลูกเมียพอ คนอื่นช่างมัน

พอโตขึ้นกลับไปฟังเพลง​ lily allen​ แล้วเพิ่งเข้าใจความหมายจริงๆครับ​

ทุกครั้งที่มีสติระลึกได้จะคิดว่าตัวเองโตขึ้นเสมอ รู้มากขึ้นเสมอ
แต่แปลกนะที่ผ่านไปนานนนนนนนนนน พอดู ไอ้ xxx นี่มันเรื่องเดิมชัด ๆ โตขึ้นเล็กน้อยแค่ไหนกันนี่

เคยคิดว่าทำดีกับเขา แล้วเขาจะชอบเรา สรุปคือมีงานไรก็มาให้เราทำให้ตลอดเพราะเห็นว่าเราชอบเขาไง สุดท้ายอดแดก ไปคบกับอีกคนที่ไม่เคยทำอะไรให้เขาเลยเป็นภาระอีกตะหาก

ดูย้อนในเฟสนะ เราตั้งสเตตัสอัพตลอด
ดราม่าอกหักลงเฟส แชร์เพลง แล้วก็คำคมเยอะมาก
ทะเลาะกับใครก็ลงเฟส แต่ต่างกับตอนนี้ที่ ตอนนั้นไม่ว่าจะอัพอะไร ไปว่าใคร
คนกดไลค์เยอะพอๆกับผมอัพ 1 รูปสมัยนี้เลย คนหายไปไหนหมด

เคยเชื่อว่าคนทุกคนมีความจริงใจต่อกันเป็นเรื่องปกติ

เหลวไหลสิ้นดี... ผลประโยชน์ทั้งนั้น

เคยดู ชอว์แชง ตอนเด็ก หนังอะไรวะ ไม่สนุกเลย ดูได้ 10 นาที ปิดเลย


แต่มาดูตอน 30 ยกให้เป็นหนังที่ดีที่สุดในชีวิต


ความสนุกในชีวิตตอนวัยรุ่นคือ การเจอเพื่อน ไปกินเหล้า

ความสนุกของผมตอนนี้ คือการหหยุดงาน แล้วอยู่บ้าน ตื่นสายๆ แล้วดูเนตฟลิก

เยอะเลย หลายเรื่องแบบ อห. กูทำไปได้ยังไงวะ