เร็วอย่างเดียวไม่พอนะครับ ต้องชัด+ถูกจังหวะด้วย ที่สำคัญต้องมีสำเนียง

ใช่เลย สมัยก่อนค่านิยมเป็นแบบนั้น ใครเล่นเร็วคือเทพเลย
ทำให้ลืมนึกถึงสำเนียงกัน ฝึกปั่นกันอย่างเดียว แต่เดี๋ยวนี้ไม่เป็นแบบนั้นแล้ว

ตอนเด็กคิดงั้นพวก Yngwie / Steve Vai / Joe Satriani ชอบมาก

จนมอปลายมาฟัง David Gilmore โซโล โซโลช้าๆแต่ผมอินมาก หลังจากนั้นความชอบก็เปลี่ยนไป

สมัยเริ่มเล่นกีตาร์ใหม่ๆ ผมก็คิดว่าคนที่เล่นเร็วได้นั้นคือคนที่เก่ง

เเต่พอมาเรียนมาฝึกเเล้วว ในความเก่งนั้น มันมีองค์ประกอบเยอะมากครับ
- สำเนียง
- ซาวด์
- ความสะอาดในการเล่น
- วลีหรือวธีคิดในการโซโล่

มันก็เหมือนนักร้อง สมัยก่อน ที่จะชมว่าเก่ง
ต้องมีเทคนิค ครบ ร้องได้ทุกแนว อย่าง เบนชลา ทิศ อ๊อฟ ปองศักดิ์

แต่เพลงสมัยนี้ ดูที่เนื้อหาของเพลง กับทำนอง เข้าถึงงาย ร้องมีสไตล์
ไม่ต้องร้องได้ทุกแนว

เก่งครับ

ความเร็วมันก็ทักษะที่ควรมีอยู่แล้ว ยิ่งทำได้เร็วก็ยิงเทพ

แล้วเรื่องอื่นค่อยมาปรับเอา จะมาเล่นช้าเสียงชัดๆ มันก็ยิ่งง่ายสำหรับคนโซโล่เร็วๆได้อยู่แล้ว

เก่งครับ แต่ไม่ได้หมายความว่าคนที่ไม่ใช่สายปั่นไวจะไม่เก่ง ต่างกันที่สไตล์การนำเสนอ

สำหรับผม คนที่สุดยอดที่สุดคือ Jimi Hendrix

ก็ต้องเก่งระดับนึงอ่ะ ไม่งั้นมั่ว และแป๊กนะ

สมัยม.ต้น กลุ่มผมหัด Canon Rock กันใหญ่ ใครเล่นได้ก่อนโคตรเท่ สรุปไ่ม่มีใครเล่นได้ เป่าขลุ่ยยังง่ายกว่า

ตอนนี้ผมชอบ การเล่นของ จาร แจ็คมากครับ สุดจัดๆ ทั้งเมโลดี้ และความเนียน

ของผม ริฟกีต้าร์ ครับ เนียนนี่โครตเทพ

ตอนเด็กๆผมก็คิดคล้ายๆงี้นี่แหละ และก็มือกีตาร์เก่งๆเทพๆต้องวงร็อค เพลงร็อคเท่านั้น ถึงจะโคตรเก่ง

ถ้าโซโล่ได้เร็วแล้วแม่นพริ้ว ผมคิดว่าเก่งพอตัวเลยครับ
เพราะมันต้องฝึกมามากไม่มีทางลัดเลย เบสิกต้องแน่น
แต่ส่วนจะทำเพลงออกมาดีมั้ย สำเนียงเป็นยังไงอารมณ์ต่างๆเอกลักษณ์ส่วนตัวมันจะไปอีกขั้นนึง เล่นกีต้าร์เก่งอาจจะทำเพลงไม่ได้ เหมือนเดาะบอลเก่งควงไปมาเทพโชว์ทริกช็อตแปลกๆได้แต่แข่งในสนามจริงไม่ไหว