เพิ่งจัด18 againรวดเดียวจบ
ไม่คิดว่าจะดูแล้วอินจนต้องจัดให้จบยันเช้าแบบนี้เลย
ทั้งบท ทั้งนักแสดงเล่นกันดีจริง
หลายๆฉากดูแล้วก็แอบจุกๆแหะ พอมามองตัวเอง
ตอนที่พระเอกบอกว่า ไม่อยากโตมาเป็นผู้ใหญ่แบบไหน ไม่อยากทำแบบไหนตอนโต พอโตกลายเป็นทำซะเอง
เวลาแฟนบ่นเครียดมาจากที่ทำงาน บางทีก็เครียดจนร้องไห้ ผมกลับไม่รู้วิธีพูดปลอบแฟนด้วยซ้ำ ได้แต่รับฟังแล้วพูดว่าให้ทนไปก่อน (รู้สึกตัวเองแย่กว่าพระเอกซะอีก

)
ด้วยความที่คบกันมา10กว่าปี บางทีก็รู้สึกละเลยแฟนไปจริงๆ บางทีแฟนโทรมาอยากคุย อยากระบายอะไรๆให้ฟัง แต่เล่นเกม,ดูซีรี่ย์อยู่ ก็ดันขี้เกียจคุย
ผมแม่มเข้าใจฟีลที่พระเอกไม่เคยเล่าเรื่องแย่ๆที่ทำงานให้แฟนฟังเลย ผมแทบไม่เล่าเรื่องแบบนี้กับแฟนเลย เพราะไม่อยากให้แฟนรับรู้ จนบางทีก็เอามาหงุดหงิดแบบไม่มีสาเหตุ
ดูเรื่องนี้แล้วคิดถึงพ่อแม่เลย เวลาเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน ผมมักจะเห็นมุมมองของทั้ง2คนแล้วคิดว่า เรื่องแค่นี้ใช้เหตุผลคุยกันดีๆก็ได้จะทะเลาะกันทำไม พอโตมาดันมีทะเลาะกับแฟนแล้วไม่คุยกันตรงๆหลายครั้งเหมือนกัน
ปล. ติดใจอยู่ประเด็นนึงในเรื่อง
Spoil
ลูกเมีย จำพระเอกไม่ได้ได้ไง ลูกอาจจะยังไม่เท่าไหร่ แต่นางเอกที่อยู่ด้วยกันมาเกือบ20ปี ทั้งหน้าตา การกระทำ นิสัย การแสดงออกที่โคตรจะชัดเจน ที่จริงมันควรจะจำได้ตั้งนานแล้วนะ ไม่ต้องรอพระเอกมาบอกด้วยซ้ำ
ลองนึกถ้าเป็นแฟนตัวเอง เห็นวันเดียวก็จำได้แล้ว หน้าตา การพูด ท่าทางเอกลักษณ์แบบนี้ คนใกล้ตัวมันน่าจะจำได้แน่ๆ