กระทู้นี้ตั้งใจมาระบายและก็ขอกำลังใจไปในตัวด้วยครับ เป็นเรื่องที่นึกขึ้นก็ได้ก็เลยอยากมาระบายครับ

เป็นเรื่องที่พ่อผมเคยมีชู้(เคยมีกิ๊กมีเมียน้อยนั่นแหละครับ) ตอนนี้พ่อผมเกษียณราชการมาแล้วครับ คือเรื่องนี้เกิดขึ้นมาก่อนพ่อผมเกษียณราชการประมาณปลายปีที่แล้วครับ พ่อผมรับราชการอยู่ต่างจังหวัด ส่วนผมกับแม่อยู่ที่บ้าน ตัวผมยังเรียนหนังสืออยู่ครับระดับมหาลัย ด้วยความที่แม่ผมทำธุรกิจที่บ้านเกี่ยวกับการเกษตรมาตั้งแต่ก่อนผมเกิด ก็เลยไม่ได้ตามไปอยู่หรือไปใช้ชีวิตอยู่กับพ่อ

ตอนพ่อผมไปรับราชการอยู่ต่างจังหวัด แม่ผมก็ทราบว่าพ่อแอบมีชู้กับคนที่ทำงานโดยมีคนที่จังหวัดนั้นส่งข่าวมาให้แม่ผมอยู่ตลอดครับ พอผมรู้เรื่องเข้าผมก็เสียใจมาก ผิดหวังมาก ยอมรับว่าตอนแรกโกรธพ่อมาก ผมรับไม่ได้จริงๆ แทบอยากตัดพ่อตัดลูกกันเลยทีเดียว

แต่ตอนหลังก็ทำใจได้ แต่ก็ยังเก็บมาเป็นปมเล็กๆ ปกติความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่ ผมสนิทกับแม่มากกว่าอยู่แล้ว แม่ผมตอนแรกที่รู้ก็ถึงขั้นจ้างนักสืบมาถ่ายรูปพ่อกับชู้ เพราะราชการมีกฎไว้ว่าถ้าราชการคนไหนคบชู้เสื่อมเสียชื่อเสียง มีสิทธิ์ถึงขั้นไล่ออก แค่รวบรวมหลักฐานแล้วแจ้งไปข้างบน

แต่เหมือนตอนหลังแม่ผมเขาก็ใจดี สงสารพ่อว่าจะเสียหน้าที่การงาน เลยไม่ได้แจ้งหรือทำอะไร เลยรอให้พ่อเกษียณก่อน แม่เคยคุยกับผมว่าถ้าพ่อเกษียณแล้วจะขอหย่า เคยให้ผมโทรไปคุยกับพ่อว่าขอหย่ากับแม่ได้ไหม แต่เหมือนพ่อจะไม่ยอมครับ

แต่สุดท้ายพอพ่อเกษียณจริงๆก็ไม่ได้หย่ากัน พ่อก็กลับมาอยู่กับแม่ ผมก็รู้สึกได้ว่าเหมือนพ่อกับแม่ที่อยู่ด้วยกันเพราะลูกมากกว่า เขาอาจจะไม่ได้รักกันแล้วก็ได้ จนถึงตอนนี้ผมก็เก็บมาเป็นปมในใจว่าพ่อผมมีชู้ นอกใจแม่

แต่ผมก็คิดในใจแง่ดีว่าอย่างน้อยเขาก็เป็นพ่อผม พยายามคิดในแง่ดีว่า ถึงเขาจะทำตัวไม่ดี เขาก็ยังเป็นพ่อผม เป็นคนให้กำเนิดผมอยู่ เวลามีอะไรปัญหาเรื่องเงิน เรื่องเรียน เขาก็ช่วยส่งเสียให้ ผมก็เลยรู้สึกดีขึ้นครับ ผมก็เก็บเป็นบทเรียนว่าถ้าอนาคตมีลูกก็จะไม่ทำแบบนี้ ไม่ทำให้ลูกเสียใจ เพราะว่าเราเห็นตัวอย่างแบบนี้มาแล้วครับ

จนถึงตอนนี้ก็ดีขึ้น พ่อกับแม่ผมก็อยู่ด้วยกันปกติ พ่อก็ข่วยแม่ผมทำงานที่บ้าน ไม่ได้มีปัญหาหรือทะเลาะอะไรเหมือนตอนแรกแล้วครับ ผมก็คิดว่าจะตั้งใจทำหน้าที่ลูกเรายังเรียนอยู่ก็เรียนไปก็มาช่วยทำงานบ้าง

ขอบคุณครับที่ให้พื้นที่ระบาย ใครเคยมีปัญหาเรื่องนี้แล้วจัดการกับความรู้สึกตัวเองอย่างไงก็ช่วยบอกได้ครับ ขอบคุณครับ

ครอบครัวผมพ่อแม่หย่ากัน แต่เพราะอะไรผมไม่รู้ ตั้งแต่จำความได้ผมไม่มีความทรงจำกับพ่อเลย

ส่วนปัญหาเดียวกับเจ้าของกระทู้ผมรู้จักอยู่3คน

1.คนแรกเพื่อนผม พอรู้ว่าพ่อมีกิ๊กมันท้าพ่อต่อยเลย โคตรโหด

2.คนคุยเก่าผม พอรู้ว่าพ่อมีกิ๊กตามล่ากิ๊กพ่อตัวเอง โทรด่าทุกวันจนเลิกกิ๊กกันเลย

3.เพื่อนของแฟนผม อันนี้พ่อมีกิ๊กตั้งแต่เด็กๆมันปลงแล้ว พ่อกับแม่ยังอยู่บ้านเดียวกันแต่ไม่นอนห้องเดียวกัน เพื่อนแฟนผมขอแค่กิ๊กพ่ออย่ามาวุ่นวายกับพี่น้องแล้วก็แม่มันก็พอ แล้วก็ห้ามเอาเข้ามาบ้านที่มันอยู่ ครอบครัวรวยอยู่แล้วเลยมีบ้านหลายหลัง

ปัญหาทั้งบ้านพ่อแม่+ลูกนับรวมด้วยได้ไหมครับ

พ่อเก่ง แม่เก่ง เลี้ยงลูกให้เก่งด้วย(หมายถึงมีความคิดของตัวเอง เวลามีข้อถกเถียงไม่มีใครผิด ใครถูก แค่ความเห็นไม่ตรงกัน ต่างคนต่างมองคนละมุมจนเกิดปัญหาหาข้อสรุปไม่ได้ )

อยุ่บ้านเดียวกัน แต่แยกโซนกันชัดเจน ไม่ค่อยคุยกันจนถึงปัจจุบัน

คุยกันก้เหนื่อย งั้นแยกกันดีกว่า

ผมก็เก็บเป็นบทเรียนว่าถ้าอนาคตมีลูกก็จะไม่ทำแบบนี้ ไม่ทำให้ลูกเสียใจ เพราะว่าเราเห็นตัวอย่างแบบนี้มาแล้วครับ


แต่ผมไม่เห็นด้วยที่ทนอยู่กันต่อเพื่อลูกแฮะ ต่างคนต่างอยู่ก็ยังเจอลูกได้นะ อายุขนาดนี้ละจะทนทำไม

ขอบคุณครับ ส่วนนึงผมคิดว่าที่อยู่กันต่อเพราะพ่อแม่ผมอาจะยังไม่ได้หมดรักกันทีเดียว น่าจะยังคงมีความทรงจำบ้างครับ(แต่งกันมาหลายสิบปีแล้ว) เพราะเคยนั่งคุยกินข้าวเปิดอกที่ร้านอาหารกับพ่อแม่เหมือนกันครับ ตอนนั้นเคยบอกพ่อครับว่าต่อให้พ่อไปแต่งงานใหม่ เราก็ยังเจอกันได้ เป็นพ่อลูกเหมือนเดิม(กรณีนี้คือผมเลือกอยู่กับแม่นะครับ) เขาก็ไม่พูดอะไร เหมือนเขาเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้วครับ

พ่อเป็นคนก่อเรื่อง คนที่เราต้องแคร์ความรู้สึกน่าจะเป็นแม่นะ
แล้วแม่ว่าไงครับ ยังมีความสุขกับการอยู่กับพ่ออยู่ใช่มั้ย
ถ้าใช่ก็โอเคครับ(แต่คำตอบต้องจริงใจ ไม่ใช่ฝืนตอบนะ)

ถูกแล้วครับที่เก็บไว้เป็นบทเรียน สิ่งไหนที่พ่อแม่ทำแล้วเราไม่ชอบ ก็อย่าเอาไปทำกับลูก

รู้ว่าท่านเสียใจที่พ่อมีกิ้ก แต่อยากให้แยกเป็น 2 เรื่องครับ
1.คือความสัมพันธ์ของพ่อแม่ ก็คือความสัมพันธ์ของมนุษย์ 2 คน เหมือนคนทั่วไปแค่ท่านเป็นพ่อแม่เราเท่านั้นเอง จะด้วยสาเหตุอะไรก็แล้วแต่ มีความรักเกิดขึ้น ก็จบลงได้เหมือนคู่อื่นๆเป็นล้านคู่ ขอให้ท่านมองมันด้วยความเข้าใจในธรรมชาติของมัน

2.ความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับพ่อ-แม่ เป็นผัวเมียกันเลิกกันได้ แต่เป็นพ่อ-ลูกเป็นแล้วเลิกไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าพ่อท่านเป็นพ่อที่ดีรึเปล่า เลี้ยงดูอบรมสั่งสอนมั้ย ให้ปัจจัยในการดำรงชีวิตครบมั้ย ทำหน้าที่ขาดตกบกพร่องมั้ย ถ้าเป็นพ่อที่ดีมาตลอด ท่านก็ทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุด แม้ว่าจะเลิกกันหรือหมดรักกันแล้ว แต่ พ่อ-แม่-ลูก สถานะนี้มันจะคงอยู่ไปตลอดชีวิต เรื่องของพ่อ-แม่ก็คือเรื่องของพ่อ-แม่ ท่านไม่สามารถทำอะไรได้ในความสัมพันธ์ระหว่างคน2คนนี้ เรื่องของเราก็คือ ทำหน้าที่ของ พ่อ-ลูก-แม่ ให้ดีที่สุดก็พอ

เป็นกำลังใจให้ครับ

มีปัญหาเรื่องพ่อ แต่เขาก็มีมุดีนะ แต่กินเหล้านี่คนละคนเลย ที่เรารับไม่ได้คือตีแม่ เห็นนิ้วแม่ที่หักแล้วเราทำใจไม่ได้จริงๆ

ทำให้พอมีชีวิตคู่ ไม่เอาเรื่องเลยทำร้ายผู้หญิง หรือเจ้าชู้ เห็นตัวอย่างมาแบบนั้น แล้วเรารู้เลยว่าแม่เราต้องอดทนขนาดไหน กว่าจะส่งเสียให้เรียนจบมาเป็นคนดี มีงานดีๆ ทำ

ขอบคุณมากครับ คำพูดที่ว่าพ่อแม่เลิกกันได้ พ่อแม่ลูก เลิกไม่ได้ นี้ผมเคยพูดออกมาเหมือนกันครับ

ท่านเอย สถาบันครอบครัวสำคัญจริงๆ
ผมเหมือนท่าน แต่หนักกว่า
พ่อผมเจ้าชู้ติดเมียน้อย แต่ไม่ส่งตังมาให้ผมเลย มีแค่มหาลัย ส่งมาให้ผมนิดหน่อย 90% แม่ผมจ่ายทั้งนั้น แทบไม่ให้เวลาผมเลย เงินทองหาเองไม่ได้ อายุเริ่มเยอะขึ้น หมอสั้งให้หยุดเบียร์ ก็กินเหมือนเดิม ทรัพย์สินติดตัวไม่มี บ้านไม่มี รถไม่มี เงินเกษียณไม่มี ไม่เคยเป็นลูกจ้างใคร เมื่อก่อนบ้านปู่รวย ตอนนี้ผลาญหมดแล้ว ชีวิตไม่คิดถึงอนาคต คิดถึงวันนี้พรุ่งนี้
ตอนเด็กๆถึงมหาลัย ผมค่อนข้างมีปม เราพยายามไม่คิดตามที่คนอื่นบอก แต่เชื่อเถอะตอนเราเด็กๆ อยู่ดีๆมันก็คิด มันเปรียบเทียบกับคนอื่นจริงๆ (ผมเริ่มทำงานมีเงินเก็บ ผมยังคิดในใจ ความรับผิดชอบ การเก็บเงิน มันยากตรงไหน) เป้าหมายผมคือ ซื้อบ้านอยู่กับแม่ ชีวิตเราไม่เคยมีบ้านเป็นของตัวเอง อีก 6 ปีรอแม่เกษียณคงได้ตามฝัน ผมยังรู้สึกเลย พ่อผมจะเอาไงดี
แต่ณ ปัจจุบัน พ่อ แกคงคิดได้ ไม่รบกวนผมกับแม่แล้ว ผมก็ไม่เคยหวังอะไรจากแก นอกจากให้พ่อรักษาสุขภาพ คนเรามันต้องสะสมเริ่มเก็บจากอดีตจริงๆ พ่อผมกว่าจะมาคิดได้ตอนอายุ 50 แต่เห็นแกมีความสุข เราก็ดีใจ