พอดีคิดว่าทั้งสองอย่างที่กล่าวมามันดูขัดแย้งในตัวยังไงก็ไม่รู้น่ะครับ เลยอยากมาถามว่าในนี้ใครเคยมีประสบการณ์แบบที่กล่าวมาบ้างครับ

เคยครับ ครั้งเดียวในชีวิต ตอนที่ลูกชายคลอดออกมาปลอดภัยสมบูรณ์ 100%

ตอนผม defense thesis ครับ น้ำตามันคลอเบ้าไม่รู้ตัวตอนคณะกรรมการพูดประมาณว่า “เอาละ ผลงานคุณดีพอจะเป็น thesis ของภาควิชานี้แล้วนะ” หลังจากโดนใส่ยับมาราวๆ 2 ชม.

มันปลื้มปริ่มแบบบอกไม่ถูก จะบ้าตายกับมันมา 2 ปี ท้อแล้วท้ออีก ร้องไห้แล้วร้องไห้อีก พอเสร็จละมันเลยดีใจแบบบอกไม่ถูก

ปลื้มคนๆนึง โดยไม่หวังอะไร เฝ้ามองเค้าตลอด

พอเค้าทำอะไรแล้วได้ดี ประสบความสำเร็จ

มันดีใจจนน้ำตาไหล ปลื้มปิติ

ตอนทราบผลว่าเมียท้อง กับตอนลูกสอบติด รร ครับ ร้องแบบน้ำตาซึม

ส่วนสมัยเรียนจบใหม่ๆ ตอนนั้นเมามากขับรถแบบแทบไม่ไหวจากพัทยาไประยอง พอดีไปถึงอพาร์ทเม้น เข้าไปกอดแฟนดีใจร้องไห้โฮเลยว่ากูรอดมาได้ไง

ร้องไห้ไม่ได้หมายความว่าเสียใจนะครับ

มันคือการปลดเปลื้องอารมณ์ความรู้สึกภายในใจเราที่มันอัดอั้น ณ ขณะนั้น

เคยครับ ของผมมันเวอร์หน่อยๆ ตอน อองรี กลับมาอาร์เซน่อล

ละโดนเปลี่ยนตัวลงไปยิง ลีด เอฟเอคัพ ร้องลั่นบ้านวันนั้น ดีใจปนน้ำตาไหล

ร้องไห้มันก็ไม่ใช่เกิดจากเสียใจ ผิดหวังอย่างเดียวนะครับ
ดีใจก็อย่างนึง อย่างบางที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้บกับเราเลย
แค่เห็นอะไรดีๆเราก็น้ำตาไหลร้องไห้ไปด้วย
ประมาณที่เค้าเรียกกันว่า ปลื้มปริ่ม

ผมยังไม่เคยดีใจสุดชีวิตขนาดนั้นเลยครับ ไม่ว่าจะเรียนจบระดับขั้นไหนก็ตาม ไม่ว่าจะมีลูกทั้งคนแรก ทั้งคนที่สอง ถามว่าตอนนั้นเวลานั้นดีใจไหมกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ดีใจครับ แต่ผมก็คิดต่อไปในอนาคตนะครับว่า มันยังมีสิ่งที่ต้องให้ผมทำอีกเยอะ มันมีอะไรที่รอเราอยู่ข้างหน้าอีกเยอะนะครับ มันเลยดีใจไม่สุดกับซักเหตุการณ์เลย

-อย่างเรียนจบ ก็ตอนนั้นก็คิดต่อละครับว่า จะต้องกลับมาทำงาน จะต้องเตรียมอะไรยังไงบ้าง ชีวิตการเป็นอยู่จะเป็นยังไง เงินจะพอเลี้ยงครอบครัวไหม

-อย่างตอนมีลูก ก็ดีใจครับ แต่ก็คิดวางแผนในอนาคตในหัว ว่าจะต้องเตรียมยังไงสำหรับอนาคตของลูกนะครับ

ถ้าผมจะมีที่ดีใจสุดๆ ก็คงเป็นพวกที่มันไม่เกี่ยวกับอนาคตผมอะครับ อย่างเชียร์บอลโรงเรียนแล้วยิงเข้า ได้ประตู ชนะ อันนี้ดีใจกว่าตอนเรียนจบอีกครับ 5555

กำลังรอวันนั้นอยู่

ตอนเพื่อนผมแต่งงานผมก็ร้องไห้นะ คือมันฝ่าฝันอะไรมาเยอะมากๆเริ่มตั้งแต่พ่อผู้หญิงไม่ชอบเพื่อนผมเลย

จังหวะที่พ่อผู้หญิงเล่าเรื่องตอนรู้ว่าคบกับเพื่อนผมแล้วจบที่คำว่าสุดท้ายผมก็ยอมรับในตัวฝ่ายชายได้ จังหวะนั้นคือน้ำตาไหลกันหลายคนเลย

ของผมไม่ถึงกับร้องกลั้นไว้ได้
ตอนที่ไปสู่ขอแฟนที่บ้านแล้วที่นั้นเขามีเหมือนประเพณีว่าพอไปถึงประตูบ้านให้เจ้าสาวเดินออกมาจูงมือเจ้าบ่าวเข้าประตู มันดูธรรมดามากแต่แม่งทำไมดาเมจแรงมากไม่รู้ มาวูบเดียวแล้วก็หายไป

ผมเคยร้องไห้ ตอนที่ตัวเองจัดงานๆ นึงขึ้นมา มันเหมือนเป็นความฝันของตัวเองอย่างนึงที่อยากทำ
แล้วก็ทำให้เกิดขึ้นจริงได้ ภายในงานก็มีคอนเสิร์ต แล้วก็จ้าง Lomosonic มาเล่น

ตอนเล่นคอนเสิร์ต ถ้าคนที่ไปดู Lomosonic บ่อย ช่วงเพลง ถึงเวลา...
ก่อนจะขึ้นเพลง บอยก็จะพูดเรื่องความฝัน อย่าไปหยุดความฝันตัวเอง อย่ายอมแพ้
ถ้าไม่ยอมแพ้ไปก่อน วันนึงก็จะทำความฝันตัวเองสำเร็จ ตามที่เราเคยๆ ได้ยินกันมานี่แหละ
แต่คราวนี้มันไปสะกิดต่อมน้ำตาผมทันทีเลย อารมณ์อินมาเต็มที่ น้ำตาไหลพรากทันทีช่วงนั้น
เพื่อนๆ ที่ยืนดูด้วยกันก็งงว่า ไอ้นี่ร้องไห้ทำไม แต่จังหวะนั้นสิ่งที่บอยพูด
มันเหมือนกับการมาบอกผมว่า เพราะเราไม่ยอมแพ้ไง เราถึงมาถึงตรงจุดนี้ได้
เพื่อนที่ทำงานนี้ด้วยกัน เข้ามาตบไหล่แล้วบอกว่า พวกเราแม่งทำได้แล้วเนอะ
มันเหมือนความดีใจที่ทำสำเร็จ ปลดความกดดันที่มันหนักมากๆ ออกทันที ผมโล่งเลยนะ
ตอนอินโทรเพลงขึ้น ผมร้องไห้ไปด้วย ตะโกนไปด้วยเลย 555