โดยรวมคิดว่าเรื่องไปไวมากๆ ฉากต่อสู้จาร์ยแกวาดมาเฉยๆ แต่รอดูเป็นเมะน่าจะมันส์โคตรๆ

ติดใจอย่างเดียวคือยาโคตร OP เลย

สงสัยอีกอย่างดอกฮิกังนี่เฉลยตอนไหนว่าบานแค่ตอนกลางวัน ผมว่าผมก็อ่านหมดไมไ่ด้ข้ามอะไรไปนะแต่จำไม่ได้เลยว่าเฉลยตรงนี้ไว้ แล้วดอกฮิกังเอาไปทำอะไรได้

แล้วกระบวนท่าที่ 13 ของปราณตะวันนี่คือยังไงนะครับ ยังไม่ค่อยเก็ต คือต้องรำท่า 1-12 ต่อกันถึงจะเกิดท่า 13 หรอผมเข้าใจถูกปะหว่า

ปล.ฉากที่ชิโนบุโดนอสูรข้างขึ้นที่ 2 ฆ่านี่ถ้าทำเป็นเมะน่าจะมีอิมแพคโคตรๆเลย

ฉากชิโนบุ เศร้าแต่มีผลประโยชน์ต่อฝ่ายนักล่าเยอะครับ ชิโนบุตาย+ฝังพิษในร่าง เพื่อให้ถูกกิน กำจัดอสูรระดับข้างขึ้น 2 ไปได้สำเร็จ

ดอกฮิกังไม่ใช่ดอกที่เอามารักษามุซันจนเป็นอสูรปะ

มันแค่มโนว่าจะช่วยรักษาให้มันทนแดดได้รึเปล่า ผมก็ไม่เก็ทนะ

คือเนื้อเรื่องมันมีอะไรให้ลงดีเทลอีกเยอะเลย แต่ อ. กลับไม่ทำ

ไม่ว่าจะขยายเรื่องปราณ เล่าย้อนไปว่าทำไมปราณตะวันคนอื่นถึงเรียนได้

ไหนจะเรื่องดาบสีนิล เรื่องที่ว่าเปรียบคือถ่านที่เริ่มแรกจะดำ แล้วจะแดงเพราะลุกเป็นไฟ

ไหนจะเรื่องบรรพบุรุษทันจิโร่ที่รับต่างหูมาเป็นใคร มีบทบาทอะไรไหม

ทำไมพ่อทันจิโร่เป็นแค่คนเผาถ่าน กลับฆ่าหมีด้วยมีดเล่มเดียวได้

ชิโนบุเตรียมใจมาตายอยู่แล้วอ่ะ

ผมมองว่าไม่น่าจะเท่เท่าเรนโงคุ

จริงครับ ผมยังคิดเลยจะเอาชนะมันยังไงวะข้างขึ้นที่ 2 โคตรโกง ปั้นมอนมาสู้รัวๆ

เจอดอกฟูจิทั้งร่างเข้าไป ร่วงเลย

อันนี้ผมก็งงๆ คือปราณตะวันใครจะลอกก็ลอกได้เลยหรอ

พ่อทันจิโร่น่าจะเป็นเหมือนโยริอิจิที่มีพรสวรรค์ติดตัวมา แต่ต่างตรงที่พ่อทันจิโร่ไม่ได้ต้องมีโชคชะตาไปต่อสู้กับอสูรเพราะไม่มีใครรอบกายโดนอสูรฆ่า เลยแค่ขายถ่านไปวันๆจนสุดท้ายป่วยตาย

เรื่องดอกฮิกังเหมือนอาจารย์แกไม่ได้เฉลยอะไรเลยครับ มีพูดถึงแค่นิดเดียวเองว่าจะทำให้มุซันชนะแสงอาทิตย์ได้

ส่วนเรื่องปราณตะวันเค้าว่ากันว่า ถ้าสามารถรำกระบวนท่าได้ตั้งแต่ท่าที่ 1-12 ได้อย่างต่อเนื่อง

แล้ววนกลับไปสู่กระบวนท่าที่ 1 จะกลายเป็นการใช้กระบวนท่าที่ 13 ครับ

และก็เรื่องพ่อทันจิโร่เค้าว่ากันว่า (อีกแล้ว) จริงๆ พ่อทันจิโร่มีพรสวรรค์ในการเป็นนักดาบครับ

แต่ด้วยปัญหาด้านสุขภาพเจ้าตัวเลยเลือกเป็นคนเผาถ่านธรรมดาๆ แทนครับ

แต่ตอนคานาโอะวิ่งเข้ามาแล้วร้องโอดครวญนี่ผมว่าน่าจะได้น้ำตาซึมๆกันบ้างถ้าทำเป็นเมะ

แถมชิโนบุมีบทบาทในเนื้อเรื่องเยอะกว่าเร็นโงคุอีก ทั้งสอนทั้งช่วยรักษา แต่เสียดายไม่มีฉากอาลัยอาวรณ์เหมือนเร็นโงคุบ้าง

ผมก็ว่าเรื่องดอกฮิกังผมก็อ่านมาแค่นั้น แต่เห็นในพันดริฟบอกว่าจาร์ยแกเฉลยตอนท้ายเรื่องว่าดอกฮิกังบานแค่ตอนกลางวัน ผมก็หาไม่เจอว่าเฉลยไปตอนไหน

พ่อทันจิโร่ผมก็คิดว่าแบบนั้นเหมือนกัน อาจเพราะไม่มีคนรอบข้างโดยอสูรฆ่าด้วยเลยไม่ได้ไปมีบทบาทอะไร

ปราณตะวันเหมือนจะเป็นปราณเริ่มแรกสุดที่ใช้สำหรับกำจัดอสูรเลยมั้งครับถ้าจำไม่ผิดนะ

แต่เพราะความยากในการฝึก และโดนมุซันฆ่าล้างบางด้วยเลยกลายเป็นปราณในตำนานไปเลย

โดยผู้สืบทอดเหลือแค่ตระกูลคามาโดะ ที่เป็นตระกูลคนขายถ่านธรรมดาที่สืบทอดเป็นคางุระแดนซ์แทน

เรื่องปราณตะวันถ้าผมเข้าใจไม่ผิดนะครับ

เหมือนมันเป็นปราณเริ่มแรกสุดอะ เดาๆก็คงเหมือน พื้นฐาน

แต่ว่าไอ้พื้นฐานเนี่ย เรียนให้ครบจบหลักสูตรมันยากโครตๆ ทำให้เรียนฝึกกันได้แค่ ครึ่งๆกลางๆ

แล้วไปต่อยอดใช้เอาเองดีกว่าทำให้แตกออกเป็นปราณอื่นๆ

บวกกับโดนมุซันไล่เก็บไปด้วยทำให้คนใช้เป็นมันหายไปหมด เหลือแค่ตระกูลพระเอกที่สืบทอดมา

แล้วพระเอกมันก็คงมีพรสวรรค์น่ะล่ะ มันถึงลักจำจากพ่อมาใช้งานได้จริงเป็นตุเป็นตะขนาดนั้น

จารย์จรเข้แกเขียนไม่เคลียร์เยอะอ่ะนะ รอดูในเมะว่าอาจจะมีเสริมบ้างรึป่าวแบบ FMA

แต่ผมรู้สึกว่าแกอธิบายไม่เก่งอ่ะ คือรู้ว่าแกมีไรที่อยากจะสื่อ แต่แกเล่าไม่สมบูรณ์

ชิโนบุตั้งใจให้กินรึเปล่า พิษถึงจะแสดงผลอะกับข้างขึ้นที่ 2

ถ้าจำไม่ผิดเรื่องดอกฮิกังสีน้ำเงินนี่เฉลย



ซึ่งมันแค่เอาไว้ทำให้มุซันทนแดดได้เฉย ๆ อะครับ แต่ตอนหลังก็เจอแนวทางกินน้องเนแทน

ฉากที่ชิโนบุตายนี่ผมไม่อยากคิดเลยตอนเอามาทำเป็นเมะหรือทำเป็นthe movie มันจะเศร้าขนาดไหน

อาจจะเป็นเพราะผมชอบชิโนบุมากสุดในเรื่องด้วยแหละมั้ง ก่อนที่จะอ่านมาถึงตอนที่โดนดูดเข้าไปนี่ก็อ่านสปอย

มาแล้วนะตอนนั้นโกรธจัด5555 (เมนผมแม่งไม่ตายก็shipไม่ถูกคนทุกเรื่อง) พอมารู้ถึงว่าชิโนบุเตรียมตัวตายอยู่

แล้วบวกกับตอนคานาโอะวิ่งมาหากิ๊ฟหนีบผมของชิโนบุแล้วเผยสาเหตุว่าทำไมตอนคานาเอะตายถึงไม่ร้องไห้ แล้ว

ภาพก็ตัดไปตอนที่วิญญาณของชิโนบุกับคานาเอะวิ่งไปกอดพ่อกับแม่ตัวเองท่ามกลางดอกwisteriaที่บานสะพรั่ง

หลังจากนั้นคานาโอะก็ร้องไห้โฮออกมา สำหรับผมนี่คือสุดๆแล้วอะ

เป็นการ์ตูนเรื่องแรกที่ทำให้ผมเกือบร้องไห้หลายครั้งมากๆๆ ผมเห็นด้วยกับเรื่องการอธิบายปมต่างๆของอาจารย์

ยังไม่ค่อยกระจ่างเท่าไหร่แถมเนื้อเรื่องมันดูเร็วๆไปนิดนึง แต่การถ่ายทอดซีนเศร้าๆหรือปมหลังของตัวละครหลายๆ

ตัวมันทำให้ผมเข้าถึงตัวละครได้สุดๆเลย ปกติเป็นคนไม่ค่อยอ่านการ์ตูนเยอะแล้วไมไ่ด้ตามการ์ตูนปัจจุบันเท่าไหร่

แต่พูดได้เต็มปากเลยว่ารักเรื่องนี้มาก ไม่มีตัวละครคัวไหนเลยที่ไม่ชอบครับ