ใครมีประสบการณ์ สถานการณ์การปวดขี้นอกสถานที่แบบ ฮาๆ อายๆ รู้สึกผิด หรืออะไรก็แล้วแต่ มาเล่าสู่กันฟังครับ ขำๆ ปั่นๆ วัน work from home

ของผม ส่วนตัวเป็นคนท่อตรงมาก และถ้าปวดขี้คือต้องขี้เลย ทนไม่ค่อยไหว

- ไปงานคอนเสิร์ตที่ชะอำ ขากลับรถทยอยออก ขับมากลางทางปวดขี้ เลยจอดวิ่งลงไปขี้ในป่าเพื่อนรอที่รถดูต้นทาง ปรากฎรถผ่านไปผ่านมา(ด้วยความเมา) จอดถามกันใหญ่ว่าเป็นไร ไอ้เพื่อนรักฉายไฟมาหาผมเลย บอกรอเพื่อนขี้

- นั่งรถตู้ประจำทาง ปวดจนทนไม่ไหว ตะโกนบอกคนขับจอดปั๊ม ก่อนลงมีตดมาชุดนึง ขี้เสร็จแทบไม่กล้าขึ้นรถ กลัวสายตา

- เอาสาวอยู่ ปวดขี้ จะใส่ให้จบก็ไม่ไหว ขอพักไปขี้ กลับมาสาวเดินสวนเข้าห้องน้ำบอกปวดเหมือนกันดีละที่พัก สาวเข้าไปถึงใส่บึ้มๆเลย ออกมานั่งฮากัน ปรากฎไม่ได้เอาต่อ

กาแฟกรูแทบพุ่ง

ปวดท้องขั้นสุดบนทางมอเตอร์เวย์ ขากลับจากชลบุรีเข้ากรุงเทพ โอ้โห แล้วรถติดแบบต้องร้องขอชีวิต ใช้ทุกกระบวนท่าที่เคยได้ยินมาในอดีต ทั้งน้ำลายป้ายสะดือ ปลดกางเกงให้มันหลวมๆ นั่งบิดนั่งเกร็ง เกือบชั่วโมง ดีว่าวันนั้นมันมาเป็นก้อน ถ้ามันมาในรูปแบบน้ำนี่มีซึมแน่นอน

ยอมใจอันสุดท้ายอ่านละยังนั่งขำตาม 55+

ระบาย ตดออกหน่อยๆได้มะ

ไปเที่ยวกะแฟน กะครอบครัวครั้งแรกสมัย ม.ปลาย

ไปชลบุรีนั่นล่ะ นั่งรถกระบะที่มีกรงอะ ใช้คำไม่ถูกนั่งอยู่ข้างหลังกะแฟน กะคนอื่นๆ

ก็บอกเค้าไปตรงๆว่าปวดขี้นั่นแหละ แต่ปวดแบบปวดมาก นั่งเกร็ง นั่งตัวบิดตัวงอ

ก็บอกคนขับให้เร่งๆหน่อย ทีแรกก็อยู่กับตัวเองแต่หน้าตามันคงแย่มาก แฟนก็มาถามไหวมั้ยๆ อดทนไว้ๆ

มันก็ยื่นมือมาให้บีบแทนที่เราบีบมือตัวเองอยู่ ก็บีบมือมันจนโวยวาย เจ๊บๆๆอะ

นึกถึงไดอารี่ตุ๊ดซี่ส555

อันสุดท้ายฮาจริง 55555 ไม่ไหวแบบนั้น

ผมเลยเมื่อตุลาปีที่แล้ว ไปกินชาบูกับเพื่อน

ขากลับเพื่อนเข้าห้องน้ำกันหมด แต่ผมยังไม่เปนไร

พอขับรถมาได้สัก 10 นาที

ปวดขรีัมาก แบบจะทะลุกางเกงออกมา

รถก็ติดแบบขยับไม่ได้ ปั๊มก็ยังห่าง

รถค่อยๆขยับไปๆทีละนิด แอร์เย็นมาก เหงื่อออกท่วมตัวต้องปิดแอร์เปิดกระจก ผ่านไป 10 นาที รถยังไม่ค่อยขยับ ปวดท้องอย่างสุดๆ

ผมเปิดไฟกระพริบจากขวาตบเข้าซ้ายจอดเยื้องๆป้ายรถเมลล์ แล้ววิ่งไปประมาณ สองป้ายรถเมลล์เข้าปั๊มแก๊ส รถบีบแตรด่าผมกันระงม

เข้าไปถึงห้องน้ำปั้มแก๊สอย่างสกปรก แต่มันสุดจะทนผม ใส่หมด max ไม่ถึงห้านาทีถึงสวรรค์

และเดินกลับมาที่รถ เจอตำรวจจับ 5555 แต่ผมก็อ้างว่าน้ำมันหมด รอดตัวไป

เป็นคนท่อตรงเหมือนกัน วันนั้นไปกางเต้นท์เขาใหญ่คนเยอะจัดๆ พาแฟนเดินออกไปถ่ายรูปไกลๆผู้คน
สักพักอาการมามองตาแฟนเก่าแว๊บเดียวรู้เลยต้องการอะไร แวะข้างทางเลย นั่นแหละครับ ปวดขี้!!! 5555
แฟนก็ยืนรอ ผมก็ใส่ข้างป่าเลย เจ้าหน้าที่ผ่านมาถามน้องมายืนทำไรตรงนี้อินี่เขาก็ตอบตรงๆเลย รอแฟนขี้ค่ะ

เรื่องของผม น่าจะไม่หวือหวาเท่าไหร่ แต่จังหวะนั้น มัน ก็ตื่นเต้น นิดๆ นะ 555

ของผม วันนั้น กลับ จาก นั่งรถไฟ เที่ยว กาญ มา

เลยมาลง MRT ที่ จตุจักร ช่วง หกโมง ทุ่มนึง

วันนั้น ฝนตก ปรอยๆ ด้วย รถก็เยอะ ตอนแรก ปวดนิดๆ ละ แต่คิดว่า เออ นั่ง แท๊กซี่ กลับบ้าน ดีกว่า น่าจะยังพอทนไหว บ้านผม อยู่แถว คลองจั่น

แต่เรียกรถ กี่คันๆ ก็ไม่ไป ทีนี้ ข้าศึกมันเริ่มมานิดๆ ละ จนสุดท้าย เกือบสองทุ่มละ ทนไม่ไหว

เลยวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ในสถานี MRT ตอนนั้น ไม่สนไรละ ไม่ไหวจริงๆ

เลยเข้าไป ทิ้ง บอมบ์ ป้าบๆๆ เสดปุ๊บ อ้าว ไอสัส!!! ทิชชู่ หมด!!

ทำไงดีวะ โทรหาเพื่อน เพื่อนก็ขึ้นรถ กลับไปบ้านหมดแล้ว

ระหว่างคิดอยู่ว่าเอาไงดี อยู่ๆ แม่บ้านเขาก็ ปิดไฟ ห้องน้ำ พรึ่บ!!! ชิบหาย ละ เหมือนเขาจะปิด

เลยตะโกนออกไปว่า ยังมีคนอยู่ค้าบบบ!!!

สุดท้ายเลยต้องใช้วิธี กดชักโครก ก่อน แล้ว ค่อย หวักน้ำ ใหม่ ขึ้นมาล้าง

เดินออกมา แม่บ้าน ยืนรอปิดประตู ห้องน้ำ อยู่ เลย ยิ้มเขินๆ แล้วรีบเดิน ออกไป หารถ กลับ

เรื่องเดียวที่อยู่ในความทรงจำผมเลยคือ

ท.ทหาร อดทน

แต่ไม่ได้หมายถึงทุกเรื่อง

ตอนไปเข้าค่าย รด. เขาชนไก่

ผมมาจากต่างจังหวัด ต้องไปรอต่อขบวนรถที่บ้านโป่ง ในตอนเช้า

ระหว่างที่รอในคืนนั้น ก็ไปกับบัดดี้ ไปเดินลาดตระเวรตลาด (ในชุด รด นั่นแหละ)

ระหว่างเดินขากลับ มันแสดงสีหน้าออกเสีย ๆ หน่อย

ผมเลยถามว่าเป็นอะไร

มันแจ้งความประสงค์มาว่าปวดขี้

ซึ่งตอนนั้นก็อยู่ห่างจากสถานีรถไฟ ซึ่งมีจุดระบายความทุกทนทางทวารอย่างห้องน้ำอยู่ไม่ไกล

แต่ถ้าเทียบกับคนปวดขี้คงหลายหมื่นลี้อยู่

ก็เลยตัดสินใจว่า จะกลับไป สถานี

เพราะเข้าในใจศึกสงครามครั้งนั้นว่า ถ้าพลาดพลั้ง อาจพ่ายแพ้ ต้องหลั่งเลือดเหลืองทั้งแผ่นกางเกงได้

ก็รีบจั้มอ้าวกันไปในระดับถ้าเข็มไมล์มี 120 ก็ใส่เกินไปราว 180

ด้วยความเข้าใจ ทำให้เท้าผมก้าวเดินนำหน้าไปด้วยความเร็ว แล้วเพื่อนก็ตามมาด้วยเช่นกัน

ปรากฎว่าเหลืออีกประมาณ 100 เมตร แค่ข้ามถนน

เพื่อนส่งเสียงมาว่า กูพ่ายแพ้แล้ว เส้นทางข้างหน้า เราคงเดินไปต่อด้วยกันไม่ได้

แล้วมันก็แอบไปที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งอยู่ข้างทางริมถนน

แต่มีกอหญ้าพอสูงปิดได้แค่หรรม แต่ปิดความทรงจำครั้งนั้นไม่มิด

ปลดพันธนาการที่ปิดกั้นรูตูดมันลงมากองยังเท้า

แล้วระบายข้าศึกออกทางทวารตรงนั้นเลย

ยังดีที่บ้านหลังตรงข้ามเขาปิดประตูไว้

ผมก็ไปยืนดูลาดเลาให้มัน

จะว่าไปก็คงไม่เชิง ใช้คำว่าลดความอุจาด

แต่เข้าใจในฟีลนั้น

หน้ามันจากที่เครียด ๆ

กลายเป็น เหมือนรู้ว่าตัวเอง สอบเอนเข้ามหาลัยได้ แล้วไปตรวจลอตเตอรีที่ซื้อพบว่าถูกรางวัลที่หนึ่งซ้ำอีก

แล้วผมก็ปล่อยให้มันได้มีช่วงเวลาที่ดีทางทวารไปโดยลำพัง

เพราะนอกจากความอัดอั้นแล้ว อาวุธทางเคมีที่เรียกว่ากลิ่น ก็ยังมีอัตราการทำลายล้างระบบทางเดินหายใจของผมพอสมควรเลยทีเดียว

สมัยเรียนมหาลัยขึ้นรถปอ.129 แล้วรถติดตรงทางขึ้นทางด่วนบางนา ผมปวดขี้แบบท้องเสียอ่ะบิดเกร็ง เหงื่อแตก หน้าซีดคือแทบไม่ไหวแล้วจนรู้ว่าถ้าฝืนขี้แตกบนรถเมล์แน่นอนเลยเดินไปบอกคนขับให้เปิดประตูให้หน่อยเขาบอกไม่ได้นะน้องนี่ทางด่วน ผมบอกถ้าพี่ไม่เปิดผมคงขี้แตกบนนี้แน่นอน เขาเลยยอมเปิดผมวิ่งฝ่าเลนไป 4 เลนปีนข้ามขอบทางไปขอเข้าห้องน้ำบ้านใครไม่รู้บอกว่าพี่ผมไม่ไหวแล้วขอเข้าห้องน้ำหน่อย เขาก็งงๆแล้วก็ชี้ทางไป พอเสร็จออกมารีบไหว้ใหญ่เลย เล่าให้เขาฟังเขาก็หัวเราะเขาบอกดีนะยังทัน พอเวลาผ่านมา 2-3 อาทิตย์ผมเลยซื้อขนมไปฝากแก 555

ไปเที่ยวเวียตนามหลายปีล่ะ ห้องน้ำมีสองห้องชายหญิงอย่างละห้อง ปกติผู้ชายเข้าห้องน้ำก็เสร็จเร็วกว่าผู้หญิง ผมเจ้าเป็นคนสุดท้าย ก็นั่งแบบสบายๆ ได้ยินเสียงบ่นพรืมพรำๆ พอเสร็จก็ออกมา

ปรากฎว่าผู้หญิงยืนต่อแถวหน้าห้องน้ำยาวเหยียดเลย เชิดหน้าหล่อๆแล้วก็กลั้นหายใจเดินออกมา

นั่งรถเมล์กลับบ้านวันศุกร์ฝนตก

ประมาณการว่ายังไม่ปวดมากกับคงไม่เกิน 3 ชม

503 ทางด่วนสีขาว

มาปวดหนักๆตอนรถผ่านด่านทางด่วนขึ้นไปละตรงยมราช

แอร์หนาวมาก แต่เหงื่อผมไหลเหมือนเตะบอล 90 นาทีจนคนข้างๆ

ถามเป็นอะไร ผมนี่บอกไปเลย ไม่เป็นไรครับ รถจอดเซ็นลาดปุ๊บ

วิ่งแบบไม่คิดชีวิตอะไรอีกแล้ว ตูดไม่ทันสัมผัสฝารองนั่งก็พุ่งออกมาละ