เอาง่ายๆก็คิดเสมอว่ามันมีปืน

ลองคิดถึงผลที่จะตามจากการที่เราหัวร้อนดูสิครับ ว่ามันคุ้มกับที่จะร้อนป่าว ถ้าคุ้มก็เอาเลยครับ ไม่คุ้มก็หยุด

ของผมต่อยคนในรร เลยได้ไปเดินจงกรม นั่งสมาธิกับพระ7วัน
หลังจากนั้นความอดทนสูงขึ้นเลย เพราะไม่มีอะไรทรมานกว่านี้แล้ว

สมัยเด็กหรือวัยรุ่นผมเชื่อว่าเป็นทุกคนแหละ

โตมามันจะค่อยๆเย็นลงนะผมว่า

วิธีผมคือ ผมจะคิดไว้เลยนะว่า เหตุการณ์หัวร้อนแต่ละแบบ ถ้าเราทำแบบนี้มันจะเป็นยังไง

ตัวอย่างเช่น มีคนขับรถปาดหน้า เราลงไปกระทืบเขา worst case คืออะไร เช่นถ้าเขามีปืน ยิงสวนมาโป้ง เราตาย ใครจะมาร้องไห้ที่งานศพเราบ้าง บ้านละ รถละที่ยังผ่อนไม่หมด ใครจะรับผิดชอบ อะไรแบบนี้อ่าครับ คือไม่ใช่คิดตอนที่เจอเหตุการณ์นะ คิดเล่นๆไว้ก่อนเลยเวลาว่างๆ พอเจอเหตุการณ์จริงปุ๊ป มันจะทำให้ผมนึกถึงคนที่จะมาร้องไห้ที่งานศพผมทันที แล้วหัวก็อุ่นลง ปิดกระจกด่าแม่งในรถพอ

วิธีการแก้คือคิดถึงความลำบากตอนที่จะต้องมาแก้ปัญหาที่เกิดความใจร้อนของตัวเอง ถ้าไม่พอก็คิดถึงพ่อแม่พี่ร้องครอบครัวที่จำต้องมาลำบากเพราะความใจร้อนของตัวเรา

ที่แนะนำได้เพราะโดนมากับตัวเองทั้งนั้น

ใจร้อนไปไม่ได้เท่ห์อะไรเลย ปัญหาทั้งนั้นที่ตามมา

เวลาผมหัวร้อน ผมจะหาอะไรอย่างอื่นทำครับ เปิดคลิปยูทูปช่องตลกๆก็ได้ สักพักก็ลืมแล้ว อย่าไปจดจ่อเยอะ

ผมว่าผมร้อนละนะแต่ไม่เท่าผู้หญิงเมนส์มาอันนั้นปกติ

ผมนี่แก้ไม่เคยหาย จนมีลูกอะ มันหายหัวร้อนไปเองเลย

อาจจะเป็นเพราะตอนเลี้ยงลูกต้องใจเย็นด้วยมั้ง ได้ฝึกไปในตัว 5555

ต้องคิดถึงผลเสียที่ตามมาตลอด แต่ผมว่าพวกฮอโมนในร่างกายก็เกี่ยวคงต้องค่อยๆปรับ แฟนผมเมื่อก่อนหนักมากปรี้ดแบบ ทำไม เราไม่ผิด เราต้องบอก เราต้องอธิบายต้องเคลีย ตอนนี้คนละคน มีขึ้นบ้างถ้าลืมตัว แต่นานๆมากถึงมีเหมือนคนปกติ

ง่ายที่สุดก็คงต้องมีคนคอยช่วยเบรค เมียนี้อันดับ 1 เบรคดีเยี่ยม 2 เพื่อนที่ใกล้ชิด พูดบอกมันเลย ถ้าขึ้นเมื่อไหร่ตบได้เลย

* จริงๆ ผมอะ สงสัยมากกว่า ทำไมบางคนมันใจร้อนอะไรขนาดนั้น


ชีวิตผมเกิดมายังไม่เคยน๊อตหลุดเลยนะ ถามว่าเคยไปชกหน้าใครดีกว่า แทบยังไม่เคย


คือกลัวครับ ไม่อยากเดือดร้อน ไม่อยากมีปัญหากับอะไรที่ตามมาอะครับ


สมัยเด็กๆ ผมเตะบอล มีพี่ที่เคารพอยู่คนนึงเขาบอกผมว่า "มีมิตรเยอะ ดีกว่ามีศัตรูเยอะ"


ผมเลยยึดแนวทางนี้มาตลอด ไม่ว่าทำอะไร คนเราไม่ได้เจอกันวันสองวัน โลกแม่งกลมจะตายห่า ไม่รู้เราจะต้องไปอาศัยใครต่อใครอีกตอนนี้


ผมเลยนั่นละ โมโหก็แป๊ปเดียวหายละ