คือเป็นปัญหา แม่ยาย-สะใภ้ ของน้องชายผมครับ
ผมขอเล่าตั้งแต่เริ่มเลยนะครับ
น้องชายผม อายุ26 ปี มีแฟนเป็นสาวต่างจังหวัด เจอกันในเฟซบุ๊ก
อายุประมาณ 21-22 ปี ผ่านการมีลูกมาแล้ว 1 คน เป็นเด็กผู้ชายอายุประมาณ 3 ขวบ (สามีเสียชีวิตไปแล้ว)

ด้วยความที่น้องผมมันก็ไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนจริงจังมาก่อน
มันก็รักของมันมาก เข้าข้างเมียมันทุกอย่าง ตรงนี้ผมเข้าใจ แฟนใคร ใครก็รัก

แต่ปัญหาก็คือ เมื่อแฟนน้อง เข้ามาอาศัยอยู่ที่บ้านด้วย พร้อมนำลูกมาอาศัยอยู่
แรก ๆ แม่ผมก็รักหลานมาก ถึงจะไม่เกี่ยวข้องใด ๆ ทางสายเลือดเลยก็เหอะ
ซื้อของกินให้ ของเล่นให้ อยากได้อะไร ซื้อให้ (บ้านผมถือว่ามีเงินพอสมควร ไม่เดือดร้อน)
ส่งเข้าเรียนโรงเรียนเตรียมอนุบาลให้

ซึ่ง ช่วงแรก ๆ ไอแฟนน้องคนนี้ ก็ช่วยที่บ้านผมขายของ
บ้านผมทำธุรกิจ ขายเสื้อผ้าส่ง ที่โบ๊เบ๊ เวลา ตี3-9 โมงเช้า
ขายเสร็จก็กลับมานอน+ทำงานบ้านนิดหน่อย
แม่ผม ก็ให้ค่าขนม เป็นเงินเท่าไหร่ไม่แน่ใจ แต่น่าจะราว ๆ 8 - 9 พัน (แฟนน้องมันจบปวช.นะครับ)

ทีนี้ อยู่ไปอยู่มา เริ่มออกลาย ไม่ไปช่วยขาย วัน ๆ อยู่แต่บ้าน รักสบาย ไม้กวาดไม่เคยจับ
ต้องให้แม่ใช้ตลอด จนแม่เริ่มเอือม +ด่าไปหลายชุด (แม่ผมแกเป็นคนอารมณ์ร้อน)

มันก็เลยไม่ไปขาย พร้อมกับออกไปทำงานเป็นแคชเชียร์ ร้านค้าในห้างแทน
ด้วยความที่มีวุฒิการศึกษาแค่ปวช.ก็เลยได้งานแค่นั้น เงินเดือน 12K มั้ง ผมไม่แน่ใจ

แต่ว่า ไปทำได้เดือนเดียว ก็ลาออกอีก ให้เหตุผลว่าต้องดูแลลูก

แม่ผมก็ด่าอีก จะรักสบายไปถึงไหน งานไม่ทำจะหาเงินจากไหนมาให้ลูกกิน
คิดแต่จะเกาะน้องชายผมกิน ซึ่งในระหว่างนี้ น่าจะประมาณเดือนกันยายนที่ผ่านมา
ไอน้องผู้หญิงคนนี้ ก็ตั้งท้องกับน้องชายผม เด็กอายุครรภ์ประมาณเดือนนึงละ


จนทีนี้แม่กับมันทเลาะกันหนักมาก แม่ผมไล่ออกจากบ้าน
จนต้องกลับไปอยู่บ้านที่ตจว. ไอน้องชายผม ก็พาลทะเลาะกับแม่ด้วย มันเข้าข้างเมียมัน
ซึ่งมันก็ไป-กลับบ้านเมียมัน เดือนละครั้ง 2 ครั้ง (มันทำงานเคอรี่)
โดยมักจะมาขอยืมรถยนต์ผมไป ซึ่งไอผม ปกติไม่คุยกับมันเลยนะ
แต่พอมันจะยืมรถ มันจะมาพูดดีด้วย ว่าน้องขอยืมหน่อย

พอผมให้มันยืม มันจะพูดประมาณว่า ขอบคุณที่ช่วยมัน ในวันที่มันลำบาก
ผมก็ให้มันยืมไปครั้งนึง ทีนี้แม่ผมรู้เข้า มาด่าผมหนัก จนทะเลาะกัน หาว่าผมไปช่วยมันทำไม

ทีนี้ ขอเล่าถึง สถานการณ์ตอนนี้นะครับ
แม่ผมไปคุยกับน้องชายว่า มึงกลับมาช่วยธุรกิจที่บ้านได้ไหม ไปขายของซะ
น้องชายผมมันก็ออกกฏมาว่า ถ้าให้มันไปทำ แม่ต้องไม่ด่าเมียมัน+ลูก ให้ค่าขนมกิน ให้ค่าจ้างมัน
แม่ผมก็ปรี๊ดสิ เรื่องอะไรกูต้องรับ ในเมื่อเมียมันทำตัวรักสบายขนาดนั้น

ไอน้องผมแม่งก็ใจร้อนง่ายอยู่แล้ว มันยื่นคำขาดเลย ว่ามันจะไปอยู่กับเมียมัน ที่บ้านเมีย ไปทำงานโรงงาน(มันออกจาเคอรี่แล้ว)

ซึ่งผมแม่งก็ขำในใจ ไอห่า อยู่ที่นี่มึงเปิดแอร์นอนสบาย อยากกินไรได้กิน มีรถขับ มีทองใส่ จะไปลำบากทำไม

อ้อ น้องผมมันสูบบุหรี่นะ ซึ่งเป็นสิ่งที่แม่ผมเกลียดมาก มันเพิ่งมาสูบได้ 2-3 ปี ช่วงแรก ๆ แอบสูบ ไป ๆ มาๆ สูบแบบเปิดเผย แม่ผมก็ยอม เพราะอยากได้มาช่วยงาน แต่ดูมันทำตัวสิครับ

สุดท้ายนี้ ผมไม่ได้อยากมาขอความช่วยเหลือใด ๆ แค่อยากระบายครับ ว่าน้องผมมันคิดอะไรอยู่
ผมกล้าพูดว่า มันไปไม่รอดแน่ ๆ ให้ไม่เกิน ปีนึง มันซมซานกลับมาแน่ และแม่ผมก็ต้องรับมันแน่ ๆ แม่ลูก ยังไงก็ตัดกันไม่ขาด

ผมอาจพิมพ์ตกหล่นไปหน่อยนะครับ ถ้านึกอะไรเพิ่มได้ จะมาพิมพ์ชี้แจงเพิ่ม

น่าอิจฉามากเลยครับที่ครอบครัวมีธุรกิจรอรับ
และแม่ท่านก็ไม่ได้รังเกียจผู้หญิงคนนี้เลย (ในตอนแรก)
เป็นผมคงเห็นแก่ตัวเองเป็นหลัก เลือกกลับบ้านแล้วครับ
แต่อย่างว่า ความรัก คำเดียวล้วนๆเลย

ปล่อยน้องชายท่านไปเถอะ 5555555

ผมดูทรงจากที่ท่านเล่ามาไม่เกิน 2 ปี (ช่วงเด็กขึ้นขวบ)

ต้องกลับมาแน่ๆ ค่าใช้จ่ายเด็กเล็กแพงจัดๆถ้าอยากให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี

ผมเดาว่าสองคนผัวเมีย รายได้ไม่น่าเยอะเท่าไหร่ ไม่น่าเหลือเก็บถ้าลูกคลอดถึงแม้จะอยู่ ตจว ก็เถอะ

ยิ่งฝ่ายหญิงรักสบายลูกคลอดออกมาแล้ว ฝ่ายชายอาจลำบากเพิ่มไปอีก

กลับมาก็ให้กลับสิครับ แต่ไม่ต้องให้เมียตามมา

แม่นะไม่ใช่คนใช้หรือ เอทีเอ็ม บางทีช่วงอายุเค้ามันต้องเตรียมพักใช้ชีวิตละ ยังต้องมาปวดหัวเรื่องไม่เป็นเรื่อง

มีเมียดีไม่ได้ก็ให้มันลำบากไป ถ้ามันรักลูกเหมือนที่แม่รักมัน สักวันมันก็รู้เองแหละว่า สบายกับลำบาก มันเป็นยังไง

ผู้หญิง​ นี่เจอครอบครัวฝ่ายชายดีมากเลยนะเอาจริงๆ

มีลูกติดมา​ ฝั่งแม่ฝ่ายชายยังรักแบบนี้​

ทำตัวเองแท้ๆ​ ส่วนน้องท่าน​ก็คงหลงผู้หญิง​คนนั้นแหละ​ พอไปลำบากด้วยกัน​ เดี๋ยว​ก็รู้เลย

ท่านน่าจะเป็นคนแรกๆที่น้องติดต่อกลับมาชัวๆ

กำลังหลงแหละ

เงินหมดเด่วก็กลับมา

คงต้องแยกบ้านกันอยู่อ่ะ

น้องชายก็มาทำงานไป เลิกงานก็แยกย้าย

ทำไมผมอ่านแล้ว รู้สึกดีที่ไปและไม่อยากให้กลับมาเลย
หาคนทำงานให้แม่ไม่ได้แล้วจริงๆเหรอครับ

คือธุรกิจค้าขายบ้านผมกำลังไปได้ดีเลยครับ
แม่เขาเลยคิดอยากจะเช่าล็อกเพิ่ม แต่มันไม่มีคน
ทุกวันนี้พ่อกับแม่ไปขายกัน ก็ไม่ค่อยจะทันลูกค้าอยู่แล้ว
และที่ไม่อยากได้พนักงานเพิ่ม เพราะกลัวมีปัญหาเรื่องเงิน ผมเคยคิดว่าให้รับพวกต่างด้าวมาช่วย แต่แกก็ไม่เอาครับ

อ้อ ถ้าจะถามว่า แล้วทำไมผมไม่ไปช่วยขายแทน
คือผมมีงานประจำเงินเดือนประจำอยู่แล้ว + กับมีหนี้ค่ารถยนต์ที่ต้องผ่อนทุกเดือนอยู่
แล้วผมไม่อยากเอาเงินส่วนนั้นของแม่มาใช้ไปกับหนี้ผมครับ อย่างที่บอกขายของแค่ ตี 3 ถึง 9 โมงเช้าเองครับ

ของแบบนี้มันต้องให้เขาคิดได้เองอะครับ แล้วมันจะเป็นการกลับตัวแบบถาวร เอาอย่างน้องชายผมนะ อายุ25 ไม่ยอมเรียนขับรถเพราะกลัวที่บ้านใช้ ดูมัน=,= จะไปไหนต้องผมไม่ก็แม่พาไป แล้วช่วงนี้แม่ผมต้องผ่าตัดแล้วแกต้องพักฟื้นนานตามประสาคนแก่ขี้บ่น มันถึงรู้ตัวว่าต้องทำ

ปัญหาเครือญาตินี่ล่ะทำหนักใจที่สุด

ผมเองก็เคยเจอปัญหานี้นะ แต่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ไม่ได้นำปัญหามาสู่ครอบครัวผม แต่พฤติกรรมนี่คล้ายกันมาก หลงเมีย และ เมียก็ไม่ธรรมดา ฝั่งผู้ชายหลงเมียแต่ขยันทำงาน ฝั่งเมียมีลูกติดและสามีเก่ายังอยู่แถมออกแนวแบดบอยสถุนเต็มขั้น ซึ่งผมไม่เข้าใจลูกพี่ลูกน้องผมทำไมต้องไปยอมเขาทุกอย่าง ยอมจนแตกหักกับพ่อแม่และญาติตัวเอง

ด้วยความที่ไร้ที่พึ่งต้องแอบมาขอยืมเงินผมบ่อยๆ ผมก็ให้และมันก็คืน ความรับผิดชอบสูงมาก ผมยอมรับตัวเขาเลย ปัญหาดราม่าลากยาวมาเกือบ5ปี จนในวันที่ลูกพี่ลูกน้องผมเจอเมียมันนอนกับผู้ชายอื่นในห้องของมันนั้นล่ะ เหมือนเชือกที่รั้งเอาไว้ขาดฝึงทันที มันซมอยู่เป็นปี สภาพเหมือนคนจะตายให้ได้อ่ะ

ตอนนี้เจ้าตัวก็หายดีล่ะ เยียวยาตัวเองหลายปี พร้อมมีคนใหม่ ไอ้ผมก็คุยกันในวงสนทนาว่าเรื่องแบบนี้ ให้รู้สึกเองดีกว่า เพราะยังไงก็ตาบอดเพราะรักเพราะหลง ซึ่งมันก็เห็นด้วยเต็มประดา ทุกวันนี้มันก็ไม่เข้าใจตัวเองว่ายอมไปได้ยังไงขนาดนั้น

ผมว่าท่านเจ้าของกระทู้ ดูแลน้องห่างๆก็พอ เชื่อผมเถอะว่าน้องน่ะแค่ตาบอด ไม่ได้เกลียดท่านหรือแม่ตัวเองจากก้นบึ้งของจิตใจหรอก

ทรงนี้ เดี๋ยวก็คลานเข่ากลับมา

ขออนุญาตคิดต่างนะครับ ถ้าผิดพลาดขออภัย

ผมคิดว่าที่บ้านคุณใช้งานผู้หญิงแต่ให้เงินไม่คุ้มครับ โดยเอาคำว่าให้อยู่บ้านฟรี กินข้าวฟรี เลี้ยงดี มาเป็นเหตุผลที่ให้เงินเท่านั้น ซึ่งเขาอาจจะมองว่า การทำงานหนักแบบนี้ควรจะได้มากกว่านี้ ตี 3 ถึง 9 โมงเช้า นี่หนักอยู่นะ กลับมาก็ไม่ได้นอนดีๆด้วย

เงิน 8-9 พันต่อเดือนมันไม่พอใช้นะครับ ส่วนตัวผมคิดว่ามันใช้ซื้อของที่อยากซื้อไม่ได้ มันพอกินแต่มันไม่พอใช้ตามความอยากของตัวเอง

เขาเลยอยากออกไปหางานเอง ทำงานเองที่ได้ใช้เงินของตัวเองจริงๆ และได้มากกว่าทำงานที่บ้านด้วย เห็นว่าได้ 12k

อะไรราวๆนั้นละมั้งครับ

ปล่อยน้องท่านไปซักพักครับ ไม่นานน่าจะกลับมา สภาพเศรษฐกิจแบบนี้การเลี้ยงเด็กเล็กถึง 2 คน ไม่ง่ายเลยนะ ยิ่งตอนใกล้เข้าเรียนจะซี๊ดเลยแหละ หากคิดถึงอนาคตของลูกๆ ผมว่าเขาน่าจะกลับมา

ท่านควรคิดไปเรื่องอนาคตดีกว่าว่าตอนน้องท่านกลับมา จะพูดตกลงเงื่อนไขอะไรกันบ้าง เพราะว่าเขาต้องพาเมีย+ลูกอีกสองกลับมาด้วย

จะมองแบบนั้นก็ได้ครับ แต่นั่นแหละ พอไปทำแล้ว ทำได้แปปเดียวก็ออก แล้วมาเกาะน้องผมกินต่อ แบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะครับ

สายเลือดเดียวกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดต้องให้กำลังใจกัน และคอยประคับคองกันไป...แล้วอย่าเพิ่งไปตัดสินใครจากการดูพฤติกรรมที่ผ่านมาว่าจะไปรอดหรือไม่รอด สถานการณ์ที่ต่างออกไปมนุษย์สามารถเอาตัวรอดได้ บางครั้งเค้าอาจไม่ซมซานกลับมาเลยก็ได้ยิ่งนานเข้านานเข้า จะเกิดความห่างเหิน ถ้าไม่อยากเสียกันไปคุยให้เข้าใจก่อนจะให้เค้าไปตามทาง