อย่างเดือดอ่ะ

อันนี้ น่าคิด ..

ทำไมต้องไปบังคับคนอื่นให้ออกมาร่วมกับตัวเองวะ

ขอเบรกหน่อยเหอะ เราเรียกร้องประชาธิปไตย เรียกร้องสิทธิเสรีภาพ

แต่เสื...ดันไปเรียกร้องคนอื่นให้คิดเหมือนตัวเอง เรียกให้คนอื่นแสดงออกเหมือนตัวเอง

ผิดทางเปล่าเห้ย..ไอ้สอง คิดดีๆ

ด่าไอ้ตู้เผด็จการ เราก็ทำตัวไม่ได้ต่างไปจากมันเลย

ทุกคนมีสิทธิเลือก จะเป็นประชาธิปไตย จะเป็นสลิ่ม นั้นคือสิทธิของเขาที่เขาจะเลือกเป็น

คุณต้องเคารพในสิทธิของเขา

ตรงไหนที่บังคับครับ งง

นอกเรื่องนะ เพลงนี้ฟัง1-2รอบแล้วยังเฉยๆ พอตั้งใจฟังอีกหลายๆรอบ นี่แม่มโคตรโหด

"ว่าแต่ ศิลปินเพื่อชีวิตไปตายที่ไหนหมด"

เทียบเผด็จการที่จับคนอื่นไปขังคุก กับการแซะว่าศิลปินที่แต่งเพลงด่านักการเมืองเมื่อก่อนหายไปไหน

มันจะเทียบกันได้ไงเนี่ย

แล้วการที่คนกลุ่มนึงมีสิทธิ์มีเสียงที่จะเลือกสนับสนุนเผด็จการ มันเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ มันไม่ควรมีทางเลือกนี้แต่แรก

สลิ่มโชคดีแค่ไหนแล้วที่สนับสนุนเผด็จการแต่ไม่ถูกลากเข้าคุก เสือกได้การสนับสนุนจากรัฐอีกต่างหาก

เพลง เพื่อชีวิต(กู)

เอาไรมากร้องเพลงด่ายาชูกำลัง

ยังทำแม่งซะเอง กินแล้วภาคภูมิใจจจจจจจ

ผมเทียบ ลุง คือ เผด็จการทางอำนาจ

ผมเทียบ ม๊อบ คือ เผด็จการทางความคิด

คือคิดต่างไม่ได้เลย ขนาดผมอยู่ข้างม๊อบนะเนี่ย ผมยังคิดต่างไม่ได้เลย


ผมแค่เตือน ว่าไม่ต้องไปบังคับคนอื่นให้มาร่วมกับเรา

ระบอบประชาธิปไตย มันคือ การถือเสียงข้างมาก ถ้าข้างมากเฮี้ยประเทศมันก็เฮี้ย นี่จุดอ่อน อย่าถามหาสิ่งที่ถูกต้อง อย่าถามหาสิ่งที่ควรจะเป็น

ถ้าเราต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย คุณก็ต้องเคารพมัน

ถ้าคนอื่นคิดต่างไม่ได้ นั้นไม่ใช่ประชาธิปไตยแล้ว

เอ่อ.. ไม่ได้ให้เขาคิดตามเราครับ เขาน่ะคนต้นคิด

ชั่วชีวิต คิดหวังตั้งใจไว้มาก
ประชาธิปไตยในไทยชาติ
เต็มใบเต็มที่เต็มร้อย
จึงออกตามหา
ประชาธิปไตยดังว่า
เพื่อนร่วมอุดมการณ์หลายหลาก
สิบร้อยพันหมื่นแสนล้าน

แล้วยังไง คือพวกเขาต้องออกมาชุมนุม พวกเขาต้องโพสเฟสต่อต้านรัฐบาล แบบนี้เหรอ ถึงจะพอใจ

อยู่เฉยๆ เงียบๆ ไม่ได้ ใครอยู่เฉยๆ กูยัดให้เป็นสลิ่มไว้ก่อน เป็นจริงหรือเปล่าไม่รู้ ปักธงสลิ่มไว้ก่อน

มันใช่เหรอวะ

นึกว่าในเพลง งงเลย

ร้อนอะไรแต่เช้าครับเนี่ย 555

ชอบคอมเม้นนึง จากนิวซีแลนด

อ่านใหม่ละ

เห็นด้วยบางอย่างที่บอกไม่ควรไปบังคับใครcall out

แต่ก็นะพวกนิ่งเฉยไม่ทำอะไรก็ไม่ต่างกับพวกเห็นผู้หญิงกำลังโดนโรคจิตฉุดไปข่มขืนแต่ทำเป็นไม่เห็นไม่รู้ไม่ชี้ วางตัวเป็นกลาง