เนื่องด้วยเมื่อช่วงเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา บริษัทมีตรวจสุขภาพประจำปีและมีแพ็คเกจสำหรับครอบครัว ผมก็จ่ายค่าตรวจแล้วกลับมาบอกพ่อกับแม่ว่าผมจ่ายตังแล้วนะ วันเวลานี้ๆต้องไปตรวจด้วยกันที่บริษัทของผม และผมพาไปเองทุกคน

ทีนี้ผลตรวจออกมาก็แม่โอเครดีครับ แต่พ่อน้ำตาลในเลือด 278 (คนปกติไม่ควรเกิน100) ผมก็มานั่งอธิบายกับพ่อแล้วก็บอกว่า พ่อมีอาการที่เป็นผลมาจากน้ำตาลสูง (ผมจำไม่ได้ว่าทางการแพทย์เรียกว่าอะไร) ผมก็บอกพ่อว่า ผลจากน้ำตาลสูงตัวเนี่ย มันทำให้พ่อหงุดหงิดง่าย ขี้หลงขี้ลืม แล้วก็บอกจะพาไปใช้สิทธิ์บัตรทองเพื่อให้หมออ่านผลตรวจสุขภาพแล้วรักษาตามอาการแต่พ่อก็บอกว่า เค้าไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องไปหรอก

ผลตรวจของพ่อและแม่ ผมให้พยาบาลที่บริษัทอ่านผลให้คร่าวๆครับ เพราะตอนรับผลตรวจทางโรงพยาบาลแค่มอบผลตัวให้เฉยๆ ไม่ได้มีให้พบแพทย์ครับ

จึงอยากขอคำแนะนำสำหรับท่านใดที่เคยมีคุณพ่อที่ค่อนข้างดื้อกับการไปโรงพยาบาล ท่านๆมีแนวทางอย่างไรครับ
ปล.ผมจะทำหน้าที่ลูกโดยการพาพ่อไปหาหมอทุกครั้งครับผม

Edit : ผมจำผิดนะครับสิ่งที่ทำให้พ่อผมมีอาการหงุดหงิดง่ายกับหลงๆลืมๆ ไม่ใช่ผลมาจากน้ำตาลในเลือดสูง แต่ผมจำคำศัพท์ทางการแพทย์คำนั้นไม่ได้ ซึ่งค่านั้นมันสูงกว่าเกณฑ์ จึงทำให้มีผลทำให้พ่อผมมีอาการดังกล่าวครับ

เอาแบบ hardcore บ้านผมปล่อยจนเกือบตายอะครับ
เป็นโรคไตไม่ยอมหาหมอ สุดท้ายกินนอนไม่ได้ก็ไป รพ
จนตอนนี้สนิทกับหมอไปแล้วครับหาหมอตรงเวลาเป๊ะ

บอกไปว่า"รักท่าน" กอดสักหนึ่งสักที แล้วบอกไปว่า "อยากรักกันแบบนี้นานๆ"

ทำดีแบบนี้ไม่ต้องเขินไม่ต้องอาย กล้าๆแล้วจัดเลย

ของผมยังดีมีน้องสาว

คือให้น้องสาวไปอ้อนพ่อ จนยอมไปโรงพยาบาล ส่วนแม่ผมพาไปเอง

ถ้าแนะนำก็คงบอกพ่อตรงๆล่ะครับ ว่าอยากอยู่ด้วยอีกนานๆ อยากให้ช่วยเลี้ยงหลานในอนาคต

ไปตรวจหน่อยนะครับพ่อ อะไรก็ว่าไป

ที่จริงก็พยายามบอกไปเลยว่า ตอนนี้ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ไปหาหมอเพื่อป้องกันไว้ดีกว่า เผื่อเป็นอะไรมาจะได้รู้ทัน รักษาง่าย และไม่แพงเท่ากับรักษาตอนอาการหนักแล้ว ได้ไปเจอผู้คนใหม่ๆด้วย

แต่ท่านพลาดตรงที่ไปบอกว่า น้ำตาลในเลือดเยอะเลยทำให้เป็นนู่นนั่นนี่ เพราะพ่อบางคนไม่ชอบให้จี้ตรงจุดแบบนี้
แต่เป็นลูก ใช้ลูกอ้อนหน่อย พ่อแม่ก็ละลายแล้ว จริงๆ

เรียนหมอ หาแฟนเป็นหมอ

ผมไม่รู้พ่อคุณเป็นแบบผมไหม แต่แค่บอกในมุมคนไม่ชอบไปหาหมอ
เวลาเราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร เราก็ใช้ชีวิตตามใจเรา
ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาไม่ใช่ไม่รู้ว่าอาจจะถึงขั้นเสียชีวิต แต่เรารู้สึกว่าเราใช้ชีวิตเราพอแล้ว
เราขอมีความสุขไป 5 ปีดีกว่าอยู่ไปอีก 10 ปีแบบไม่มีความสุข

แถวบ้านผมใช้คำว่าตะล่อม
ภาษากลางน่าจะใช้คำว่ากล่อม
ผมก็เคยนะ พ่อผมเองปวดท้องเป็นปีๆ ไม่ยอมไปหาหมอ
ผมก็ตะล่อมเอาจนยอมไป พอตรวจเจอว่าเป็นมะเร็งลำไส้ระยะ1
หลังจากนั้นมา เลิกดื้อเลย

8ุณพ่อน่าจะเป็นเบาหวานหรือเปล่าครับ เพราะปกติค่าน้ำตาลในเลือดคนปกติจะไม่เกิน 110 นี่ปาไป 200+ ไม่อันตรายหรือครับ ถ้าจะให้ดีผมว่าน่าจะไปตรวจเบาหวานเพิ่มที่รงพยาบาลที่ใช้สิทธิได้นะครับปล่อยไว้อันตราย

เป็นอะไรที่โคตระยากส์เลยครับ 55555 แต่สำหรับผม ก็จะคอยย้ำแกตลอด ว่าไม่อยากอยุดูหลานโตหรอ ไม่อยากอยู่ไปเที่ยวกับลูกหลานหรอ รอดูหลานเรียนจบ.. มีแฟนหรอ... เหมือนคอยบอกแกว่า ต่อให้แกไม่เป็นห่วงตัวเอง แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น คนที่เสียใจและเจ็บที่สุดคือคนที่ยังอยู่ข้างหลังนะ...

ลองค่อยๆพูดดูก่อนท่านถ้าไม่ได้ หาคนอื่นที่ท่านฟัง อาจจะเป็นญาติ น้อง หรือ คนอื่นแทน
เพราะบ้างครั้ง เขาไม่ยอมฟังคนในครอบครัว ลูกหลาน บ้างทีต้องให้คนอื่นมาบอกแทน
แต่ถ้าไปถึงขนาดไม่ฟังใครเลย อันนั้น งานยาก

ผมคิดว่าน่าจะเพราะวิธีสื่อสาร
เนื่องจากคุณไปเปิดว่าทำให้หงุดหงิดง่าย ขี้หลงขี้ลืม
มันทำให้เค้ารู้สึกว่าเหมือนโดนว่าว่าโมโหง่าย+เป็นคนขี้หลงขี้ลืมอีกต่างหาก
เรื่องน้ำตาลเกินเค้าก็รับทราบแหละ
แต่ผมว่ามันทำให้รู้สึกว่าถ้ายอมรับ ก็แสดงว่าเป็นคนโมโหง่ายขี้หลงขี้ลืม

ผมว่าเวลาคุยต้องปรับใหม่ว่าน้ำตาลสูง มีโอกาส ย้ำว่ามีโอกาส
คืออาการมันไม่ได้แสดงให้เห็นจนมองเห็นได้
เพราะฉะนั้น เราก็พูดแบบมองไม่เห็นนี่แหละ ว่ามันมีโอกาสไปต่อยอดที่จะทำให้เป็นโรคอื่นอะไรได้บ้าง
+ลองหาแนวทางรักษาเบื้องต้นเลย ให้เค้ารู้สึกว่ามันโอเค อย่างเช่น ถ้าไปหาหมอแต่เนิ่นๆ อาจจะแค่คุมอาหาร
ลดน้ำหนัก อะไรประมาณนี้ คือทำให้เค้าเห็นว่าเป็นการตัดไฟแต่ต้นลม แถมถ้าทำตอนนี้ดูแล้วง่ายมากเลย

ส่วนเรื่องขี้ลืมหงุดหงิดไม่ต้องพูดถึงเลย รอให้ลืมๆไปก่อน แล้วค่อยไปคุยใหม่ก็ได้ ประมาณว่าไปศึกษาเพิ่มเติมมาแล้ว

น้ำตาล 200 กว่าไปหาหมอเอายามากินด่วนเลยครับ เบาหวานแล้ว มันไม่ใช่การขอร้อง มันคือฉุกเฉิน

ของผมยังดีตรงที่ใช้น้องสาวโทรมาพูดได้ พ่อผมฟังน้องคนเดียว ส่วนผมจะแข็งๆแบบพ่อนั้นแหละไม่ค่อยพูดไรกัน แต่ล่าสุดเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาแม่โทรมาพ่อไข้ขึ้นอาจจะต้องไปหาหมอถ้าไม่ดีขึ้นให้ผมรู้ไว้ พอวันเสาร์เช้าผมอาบน้ำเสร็จตะหงิดใจเลยโทรหาแม่ แม่บอกตัวร้อนจี๋เหมือนเดิมเลย ผมเลยบอกงั้นไปหาหมอ แม่เอามือถือยื่นให้พ่อ ผมพูดไปว่าผมลางานแล้วจะพาไปหาหมอเตรียมตัวไว้นะ ตัดบทไปเลยไม่งั้นดื้อแน่5555 ผลตรวจเลือดออกมาเป็นไข้เลือดออก โชคดีที่ผมตะหงิดใจก่อน กำลังเริ่มเป็นค่าเลือดยังลงไม่เยอะกลับมานอนกินยาที่บ้านได้ เมื่อวานก็โทรถามแม่ว่าเป็นไงแม่ก็ยื่นให้พ่อ ไม่รู้จะพูดอะไรเลยแต่ก็พยายามถามไป ไข้ยังมีอยู่มั้ย กินน้ำเกลือกับนอนเยอะๆนะ แล้วก็วางไป ไม่รู้ว่าจะอยู่จะไปกันเมื่อไหร่ผมเลยพยายามคุยกับเค้าเยอะขึ้น ขนาดน้องสาวอยู่เมืองนอกยังโทรมาคุยบ่อยกว่าผมเลย5555 แต่พ่อแม่เราเองถ้ายังอยู่ก็พูดกับเค้าไปเลยครับ ดีกว่ามานั่งเสียใจทีหลังตอนที่สายไป สู้ๆครับ

ต้องไปครับ น้ำตาลพ่อท่านสูงแล้ว เข้าเกณฑ์เบาหวาน ถ้าไม่รักษาผลหลัก ๆ คือไตจะเสื่อมไวมากขึ้น การรักษาจะชะลอการเสื่อมของไตลง ถ้าทิังไว้นานผลข้างเคียงอื่นจะตามมา ถ้าคุณพ่ออายุยังไม่เยอะมากยิ่งควรไป ไม่งัันตอนแก่ทรมานมากครับ วัน ๆ ฟอกไตอย่างเดียวไม่ต้องทำอะไรเลยชีวิต

ปล. อยากให้ท่านมีคุณภาพชีวิตที่ดีครับ