นักบอลถ้วย ง.
Status: พูดความจริงไม่ใช่เขาเล่าว่า เขียมว์ เหมือนฉลาดอะ
: 0 ใบ
: 0 ใบ
เข้าร่วม: 13 May 2020
ตอบ: 5392
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Fri Jul 24, 2020 20:43
เป็นภาพของอดัม ลัลลานา ที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งโดยที่มือถือขวดเบียร์และยิ้มเบาๆ
แต่ในแววตานั้น เหมือนจะมีน้ำตารื้นๆอยู่
สิ่งที่ซ่อนอยู่ในแววตานั้น ชวนให้เรารู้สึกทั้งสุขและเศร้าไปกับเขาด้วย
ที่เป็นเช่นนั้นเราต่างก็รู้กันดีครับ ว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้สวมชุดแดงเพลิง ได้อยู่ในสนามแอนฟิลด์ และได้อยู่กับเพื่อนร่วมทีมชุดนี้
ทีมชุดที่ถูกวางรากฐานเอาไว้อย่างดี แน่นหนา และเชื่อว่าน่าจะยังเดินทางกันต่อไปได้อีกไกล
แค่เขาจะไม่มีโอกาสได้อยู่ทีมชุดนี้อีกแล้ว
เช่นนั้นน้ำตาจะไหลก็ไม่แปลกอะไร
มันทำให้ผมคิดย้อนกลับไปถึงจุดเริ่มต้นของการเดินทางของลิเวอร์พูลในยุคของเยอร์เกน คล็อปป์อยู่ครับ
เพราะในช่วงเวลานั้น ลัลลานาคือหนึ่งในคนที่สำคัญที่สุดของทีม อาจเป็นนักเตะคนแรกๆที่รู้และเข้าใจในระบบการเล่นของกุนซือชาวเยอรมันเป็นอย่างดี และสามารถรับบท Trigger หรือคนลั่นไกในระบบ Gegenpressing ตำรับหงส์แดงได้
สิ่งที่ควรจะเป็นคือเขาต้องเป็นแกนหลักของทีม เป็นกำลังสำคัญที่จะพาลิเวอร์พูลเถลิงความสำเร็จมากมายในอนาคต
แต่ด้วยโชคชะตามันไม่ได้ถูกลิขิตมาแบบนั้น
ลัลลานาผ่านความเจ็บปวดมามากกว่าที่เราคิดครับ แม้กระทั่งกับเพื่อนรักอย่างกัปตัน จอร์แดน เฮนเดอร์สัน ก็ไม่อาจเข้าใจหรือปลอบประโลมให้เขากลับมาได้ และทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่มีรอยร้าวเล็กๆจนเหมือนห่างกัน
ขณะที่อาการบาดเจ็บที่ยาวนานทำให้มีคนจำนวนหนึ่งที่มองว่าเสียงสรรเสริญชื่นชมนั้นเป็นเรื่องที่เกินเลยไป
หากแต่ฟุตบอลนั้นบางครั้งสิ่งสำคัญมันไม่ได้อยู่ในสนามเพียงอย่างเดียวครับ สิ่งที่ลัลลานาทำนั้นมากกว่าแค่ในสนามแข่ง
เขากลับมาและยังคงเป็น “ตัวอย่างที่ดี” ของทีมเสมอ เป็นหนึ่งในคนที่ขับเคลื่อนทีมอยู่นอกสนามอย่างเงียบๆ
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้คล็อปป์เชื่อใจในตัวเขาเสมอ และในวันของการฉลอง คล็อปป์เลือกที่จะชูถ้วยร่วมกับนักเตะหมายเลข 20 คนนี้
คนที่รักทีม เป็นแบบอย่าง และสิ่งสำคัญที่สุดคือ “ความเสียสละ” ที่ยากจะหาใครเหมือน
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้หากันง่ายๆในนักฟุตบอลทั่วไปครับโดยเฉพาะในยุคสมัยใหม่ที่ค่านิยมและทัศนคติหลายอย่างของนักเตะนั้นเปลี่ยนไป
เพียงแต่ทุกคนต้องเดินทางต่อ แต่สำหรับลัลลานาเส้นทางของเขากับลิเวอร์พูลมันจบลงแค่ตรงนี้
สิ่งที่ดีที่สุดที่เขาได้รับคือการที่ได้อยู่ในทีมที่แสนวิเศษทีมนี้ ได้สิ่งของแทนความทรงจำอย่างเหรียญรางวัล
โดยที่ผมอยากจะย้ำให้ทุกคนได้นึกออกอีกครั้งว่าประตูตีเสมอในช่วงท้ายเกมที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด เมื่อต้นฤดูกาลนี้คือหนึ่งในจุดเปลี่ยนสำคัญมากๆที่ทำให้ลิเวอร์พูล “เชื่อ” ว่าพวกเขากลับมาได้
และผมเชื่อว่าครั้งใดก็ตามที่กลับมายังสนามแห่งนี้ เขาจะได้รับเสียงปรบมือกึกก้องจากเหล่าค็อปชนเสมอ
ส่วนนึงของบทความเพจ Sockr
My Locker