ยิ่งเป้าหมายชีวิตชัดเจนเท่าไหร่ ความเป็นไปได้ที่ไม่จำกัดในวัยเด็กก็ยิ่งลดลง

สำหรับผมจบแบบนี้ไม่ค้างคานะ รอครบรอบ 25-30 ปี ทำออกมาอีกได้ไหม

ปล. ในวันที่วันพีชจบผมจะเคว้งขนาดไหนไม่อยากจะคิด

เข้าใจว่า ยามาโตะ กับ ไทจิ โตสุดและเริ่มมองหาเป้าหมายแบบผู้ใหญ่แล้ว ไม่น่าจะเกี่ยวกับว่าใช้ดิจิม่อนสู้เยอะที่สุด (แต่พอเวลาเริ่มนับถอยหลัง การแปลงร่าง พัฒนาร่างจึงมีผล)

คนอื่นๆ น่าจะยังไม่มีแสงแห่งเวลาขึ้นมาเลยยังไม่โดนนับถอยหลัง หรืออีกนับคือ ยังไม่โดนมองว่าโตหรือมีความคิดที่ชัดเจนแบบผู้ใหญ่

ที่จริงนอกจาก ไทจิ กับ ยามาโตะ อีกคนน่าจะ ผญ. ที่มี ปิโยม่อน (นกชมพู) อันนั้นก็น่าจะหายไปเหมือนกัน

ครั้งหน้าถ้ามีครบรอบ คิดว่า ไทจิกับยามาโตะ น่าจะได้กลับมาเจอ ดิจิม่อนตัวเอง

ในเรื่องเท่าที่ผ่านมา คืิอ 2 คนนี้เป็น คู่หู ที่เก่งที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเจอกับ ดิจิม่อนตัวใหน

ปิโยมอนของโซระหายไปคนแรกครับ ตั้งแต่ตอนไทจิเป่านกหวีด
ตามที่ผมเข้าใจคือ จังหวะที่เราตัดสินใจจะเป็นผู้ใหญ่ โซระ เลือกที่จะสืบทอดอาชีพของแม่ นาฬิกาคงเดินแล้ว แต่ไม่มีฉากให้เห็น ส่วนโจที่ว่า 1. อาจจะเป็นเพราะบุคลิกไม่หนักแน่นของเจ้าตัว 2. ยังเรียนอยู่และไม่ได้อยู่มาช่วงที่ตัดสินใจอนาคต 3. ยังมีความแอบเป็นห่วงโกมามอนตลอดเวลาตั้งแต่ภาคไตรจนไม่มีสมาธิจะทำสิ่งที่ทำ ต่างกับไทจิและแมทที่ไปทำนู่นนี่พร้อมปล่อยอากูมอนกาบุมอนทิ้งไว้เสมอๆ

ผมมองว่าจบเลยก็เศร้าๆ แต่ไม่แย่

เหมือนหนังจะบอกเป็นนัยๆว่า ภาคนี้ส่งออกมาชิมลางถ้าผลตอบรับไม่ดี ก็คงปล่อยจบไปเลย

เพราะไม่สามารถดึงเอาความสนใจจากแฟนคลับยุคแรกๆกลับมาได้ เพราะแฟนคลับต่างโตขึ้นตามวัย

คิดว่าการที่ดิจิม่อนหายไปก็คล้ายๆกับแฟนคลับรุ่นเก่าโตขึ้น(การ์ตูนเรื่องนี้ผ่านมา 20 ปี)แล้วลืมเรื่องราวการผจญภัยของดิจิม่อนไปแล้ว(การหายไปของทั้งสองตัว)



พออายุมากขึ้นมีหน้าที่มีเป้าหมายที่ชัดเจน การผจญภัยต่างๆมันก็ค่อยๆหายไป จากที่เคยเพ้อฝันถึงสิ่งต่างๆ สุดท้ายก็ค่อยๆเลือนลางกลับสู่ความเป็นจริง

เติมพลัง อัดไว้ เต็มห้องใจ ฉกาจ

จะกอดคอ หล่อหลอมใจจนเป็นหนึ่ง

ไม่กลัวหน้าไหนเมื่อไฟติดแล้ว รับมือได้เลย

รวมพลัง เพื่อนเอ๋ย เข้าใส่เลยสุดสุด

ไม่มี จะทรุด ถ้าใจยังกล้า

เจอะสายลมเราแซงโลด ขอบฟ้าเราไปไกลกว่า

พกใจที่เกินเหล็กไหล….

Show Me Your Brave Heart

ผมไปนั่งตามอ่านEaster eggหลายๆเพจมา ที่ดิจิมอนใครหายเร็วหายช้า
ก็น่าจะขึ้นอยู่กับความเป็นผู้ใหญ่ในตัวของคนนั้นแหละครับ
พอเป็นผู้ใหญ่แล้ว ความคิด จินตนาการในตอนเป็นเด็กก็จะน้อยลง จนไม่เหลือ

ตัวอย่างเช่นฝั่งตัวร้ายที่พอตัดสินใจว่าจะโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ มีเป้าหมายนู้นนี้ที่ชัดเจน
ทำให้จินตนาการตอนเด็กนั้นไม่มีเหมือนก่อนและทำให้ดิจิมอนหายไป
หรือในเคสของโซระ ที่จำกัดตัวเองให้จัดดอกไม้ตามแม่ ไม่มีทางเลือกหรือ
มีจินตนาการเหมือนเมื่อตอนเด็ก ปิโยม่อนก็เลยหายไปตอนกลางเรื่อง
หรืออย่างไทจิหรือยามาโตะที่ต้องรับผิดชอบกับตัวเองมากขึ้น
ต้องตัดสินใจว่าจะเป็นอะไร จะทำอะไรแล้ว ทำให้ทั้ง2ตัวหายไป

ปล.ดีนะมีsocial distancing นั่งดูเบาะคนเดียว ร้องไห้ไม่อายใครเลย