ผมเริ่มทำงานตอนอายุ 22 ได้งานตั้งแต่ยังไม่จบครับ (สัมภาษณ์ไว้ก่อน) แล้วจบก็พักสองอาทิตย์แล้วเริ่มงานเลย โดยที่คุยกันว่าผ่านโปรแล้วจะขึ้นเงินเดือนให้ 1,000 บาท สรุปว่าก็ได้ขึ้นตามนั้นครับ แล้วก็เติบโตตามสายงานในบริษัทมาเรื่อยๆ จาก IT Support -> Project Co -> Project Mgr ได้ย้ายไปทำงานเมืองนอก

สรุปก็อยู่กับที่นี่เกิน 7 ปีครับ ถ้าไม่ได้มีธุระเรื่องที่บ้าน ป่านนี้ก็อาจจะยังอยู่ที่นี่ครับ

=================
ในมุมมองของคนๆนึง ผมมองว่าคุณยังขาด entrepreneur spirit ครับ คือ ณ ปัจจุบัน คุณมองแต่มุมคุณเอง แต่ไม่ได้มองว่าในสถานการณ์แบบนี้บริษัทอยู่ในสถานะทางการเงินแบบไหน และ against market อยู่ในระดับไหน และเป็นธุรกิจกลุ่มไหน ที่ได้ผลกระทบอย่างไร ฯลฯ

ผมคิดว่า การที่เราจะโตในบริษัท มันมองจากแค่มุมของตัวเองไม่ได้ครับ คุณต้องมี sense of ownership ด้วย ว่าถ้าวันนึงคุณมาเป็นคนถือ P&L เอง คุณจะตัดสินใจยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ครับ

ผลงานคุณดี อันนี้ผมคงไม่เถียง ผมเองก็เป็น high performer มาตลอดชีวิตครับ (ทุกวันนี้ผมอายุน้อยที่สุดในตำแหน่งที่ทำอยู่ถ้าเทียบกับทั้ง APAC) ซึ่ผมบอกเลยว่าเกรดตอนเรียนไม่มีผลอะไรเลยครับ ผมจบเกรด 2.xx เท่านั้นด้วยซ้ำครับ -- ฉะนั้น จริงๆคุณก็ไม่ได้มี leveraging power ในการ negotiate อะไรเลยครับผม

สุดท้าย ถ้าคุณไม่พอใจ คุณก็ลองออกก็ได้ครับ ไหนๆก็มีที่บ้านสนับสนุน ลองเดินทางตามที่ตัวเองคิดว่าดีหรือลองหาบริษัทที่พร้อมจ่ายและได้รับ benefits ในแบบที่คุณสมควรได้ดูก็ได้ครับ เพราะโชคดีแค่ไหนแล้วที่มีที่บ้าน support ครับ

ทำงานตอนอายุ​ 23​ งานโรงแรมเงินเดือน​ 9000​ ครับ​ ทุกวันนี้อายุ28เป็นไกด์นำเที่ยวประจำ/ฟรีแล้นซ์ ถ้าขยันๆก็30k 40k แล้วแต่ช่วงครับ​ เทียบกับทำงานครั้งแรกก็มาไกลครับ​ พอใจมากครับ​ แต่ช่วงนี้พิษcovid19 สายท่องเที่ยวตายสนิทและดูท่าอีกนาน

เริ่มทำก็น่าจะสัก 26 ปี
จบช้า มัวแต่เล่น ทหาร บลา ๆ ที่ไม่ยอมจบสักที
ลองไปเป็นลูกจ้างประจำของรัฐ รอทหาร ได้ 12k ต่อเดือน
จบเรื่องทหารได้ที่ทำงานที่แรก เป็น site งาน อยู่ทางภาคเหนือ ได้ราว ๆ 28-29k

เริ่มทำที่แรกเป็น Freelance ตั้งแต่ตอนปี4 พอจบมาเค้าก็ให้เป็นประจำต่อเลย ทำประจำได้เดือนนึง บริษัทเจ๊ง เงินเดือนกับค่าจ้าง Freelance ก็ได้ไม่ครบ 5555 เลยหางานใหม่ ได้ที่ใหม่ตอนนี้ทำมาเกือบ 2 ปีแล้วดีมากกกก เพื่อนร่วมงานดี งานสนุก จะลาออกครั้งนึงเพราะได้งานที่ใหม่เค้าให้เงินเยอะกว่า แต่หัวหน้าก็เพิ่มเงินให้รั้งไว้ ตอนนี้เลยยิ่งโอเคมาก ค่าตอบแทนดี เพื่อนร่วมงานดี งานเป็นงานที่ตัวเองชอบอีก

เริ่มทำงานตอน 22 เหมือนกันครับ ตอนนั้นสตาร์ท 25k
เพราะโชคดีที่มีประสบการณ์เฉพาะด้านเลยเรียกได้เยอะ
พอ 24 เปลี่ยนงานมาทำสาย Marketing เรียกไป 35k ก็พออยู่ได้
ตอนนี้อยู่มา 3 ปี ยังไม่ถึง 45k เลย แต่ผมพอแล้ว แค่นี้ก็กินอิ่มนอนหลับนะ

ถ้าเอาที่แรกเลยจริงๆ นะครับทำได้ 5 วันออกเลยครับ เหมือนเรายังไม่รู้ว่าทำงานคืออะไรน่ะครับ
เจอสภาพการทำงานในบริษัทครั้งแรกเเล้วรู้สึกว่า โลกนี้แม่งใหญ่จริงๆ

หลังจากนั้นถึงหางานใหม่อย่างจริงจัง

เริ่มทำงานตอน 23 ปี (หลังเรียนจบ 5 เดือน) ที่แรกเงินเดือนเริ่ม 19,000 สายโรงงานอาหาร

เป็นบริษัทผลิตอาหารที่มีชื่อเสียงพอตัว ตอนได้เข้าทำงานก็ดีใจมาก แต่พอทำไปสักพักรู้สึกว่าไมาโอเคกับวัฒนธรรมองค์กรที่เอื้อคนงานก้นหม้อก่อน หลายครั้งหัวหน้างานเหมือนกันแต่เป็นก้นหม้อ มักจะได้สิทธิที่พิเศษกว่าคนใหม่ๆตรงนี้ตรงเดียวที่ไม่ค่อยโอเค แต่อย่างอื่นรู้สึกเฉยๆไปจนถึงพอใจ

18 ครับ เริ่มที่ The mall ไปเป็นจราจรโบกรถในห้าง ตอนนั้นเรียน กศน.ด้วย ทำงานไปด้วย

ถามว่าพอใจไหม พอใจครับ ค่าแรงตอนนั้นอาจจะไม่เยอะ แต่มันคือเงินจากน้ำพักน้ำแรงเราเองล้วนๆเลย

ผมได้จับด้านผลประกอบการหลักของ บ. ด้วยครับผมรู้ดีว่าปีนี้ บ. กำไรหายค่อนข้างเยอะเทียบกับปีอื่นครับ คาดว่าเกิน 65% ด้วยซ้ำ เพราะสาเหตุหลักเกิดจากภัยแร้งที่ส่งผลกระทบต่อวัตถุดิบที่นำมาผลิตสินค้า แล้วพอดีผมก็ดูเกี่ยวกับ รายได้ต่างๆ ที่ส่งออกซึ่งถือว่าเป็นรายได้หลักเลยก็ว่าได้ ส่วนโควิดมีผลกระทบไม่มากนักเพราะทางลูกค้าต่างประเทศ หรือ บ. นายหน้าส่งออก ก็ติดต่อมาทุกวัน แต่เป็นทาง บ.ผมเองที่ไม่มีสินค้าพอขาย แต่เรื่องนี้ เค้าก็ต้องรู้มาตั้งแต่ก่อนรับผมเข้าทำแล้ว เพราะประเมินผลผลิตของปีหน้าไว้ก่อนแล้ว ครับ ผมก็ไม่คิดว่าผมเก่งขนาดเรียกร้องได้ทุกอย่าง แต่คิดว่าโดนเอาเปรียบอยู่ดีครับผม

ทำงานร้านซ่อมคอมที่มีบอสเก่งมากๆ วิชาแน่นตั๊บๆ แถวภาคเหนือร้านนึง ตอนอายุ 17 เงินเดือน 4000

ตัวเงินอาจจะไม่พอใช้ ไม่พอใจ แต่เป็นการเริ่มต้นเดินที่ดีได้ความรู้ ได้ประสบการณ์มาเพียบ และความภูมิใจมาเต็ม

ถามว่าเคยรู้สึกว่าโดนเอาเปรียบมั้ย เคยครับ ที่เก่านี่เอง 55
สุดท้ายก็หาทางออกมานะครับ เพราะได้ที่ใหม่นั่นแหล่ะครับ

เอาเคสผมละกัน หมดแพสชั่นกับการเรียนป.โท เลยมาทำงาน ตอนอายุ 26 เริ่มงานช้ามาก แต่ก็คิดว่า เก็บเอาประสบการณ์ตอนนี้ทำมา 5 เดือนแล้ว เนื้องานสนุกดี แต่ไม่มีทางโตไปมากกว่านี้ละ ก็จะทำให้ได้สักปีนึง แล้วค่อยคิดว่าจะเอาไงต่อดี แต่ตอนนี้คิดก็คงอยากไปทำราชการละ เพราะสายที่เรียนจบมา นี่ทำเอกชนไม่รุ่งจริง ๆ ดันมาติดโควิด สอบไม่ได้เลย ยังไงก็สู้ๆ ครับ ผมนี่หมดไฟมาก แต่ก็ต้องทำ ถ้าไม่ทำจะเอาอะไรกินแล้วที่นี่ให้เงินโอเคด้วยสำหรับ First jobber

ผมทำที่แรกหลังเรียนจบได้ 2 เดือน อายุประมาณ 23 ยังไม่รับปริญญา ทำหน้าที่ผู้ประสานงานองค์หนึ่ง หัวหน้าสั่งงานเละเทะมาก สั่งงานไม่ตรงระบบ สุดท้ายไม่ผ่านโปร 555

เริ่มหารายได้เสริมตอนเรียนมัธยมปลาย น้าสาวพาไปสมัครเป็น PCชั่วคราว ขายของโปรโมชั่นตามห้างฯ
ชอบครับ ทำงานอยู่ในห้างฯเย็นสบาย และมีเงินค่าจ้างไว้ไปซื้อของที่อยากได้เอง...เสียอย่างเดียว วันๆนึงโค-ตะ-ระเมื่อยเลย แต่ก็สนุกดี

เริ่มทำงานเต็มเวลาครั้งแรกตอน มิ.ย.2542 หลังจากปลดเกณฑ์ทหาร เป็นแมสเซนเจอร์(แต่ขี่มอเตอร์ไซค์ยังไม่เป็น 555)
ก็สนุกดีครับ ได้เรียนรู้มากมาย ทั้งสายขาวสายเทาในวงการ จนต่อยอดมาได้ถึงปัจจุบัน และบรรยากาศอบอุ่นดี เนื่องจากมีพนักงานไม่กี่คน...แต่รายได้น้อยไปนิด เนื่องจากเป็นบริษัทห้องแถวเล็กๆ กำลังจ่ายไม่มากนัก กิจการประเภทเถ้าแก่คุม ซ้อคอยสั่งงานเสริม(เช่น ไปตลาดที่ห่างไป 4-5 กม.ซื้อถั่วงอกให้ 5 บาท, อะไรแบบนี้ 555)

กลับไปอ่านเรื่องของท่าน ยอมรับว่ารู้สึกแปลกๆ ไม่ค่อยดี อธิบายไม่ถูก แต่ขอคอมเม้นท์นิดเดียวครับ...เล่าสู่กันฟัง
แก่ตัวลง วุฒิจะใช้ประโยชน์น้อยกว่าประสบการณ์ไปเรื่อยๆครับ เก็บประสบการณ์ไว้ก่อน เรียนรู้ไว้ก่อนจะดีจะแย่ นั่นคือการเรียนรู้ นั่นคือสิ่งที่อยู่กับเราตลอดไป
ผมเลิกใช้เอกสารสมัครงานแล้วราวๆ 10 ปีติดต่อกันล่ะ 2 ที่ล่าสุดแม้แต่ใบสมัครก็ไม่ได้เขียน คุยกันเรื่องประสบการณ์กับแผนการพัฒนาที่นำเสนออย่างเดียวเลย นั่นอาจจะเทียบได้ว่าผลการเรียนยังไงก็ไม่มีผลต่อการสมัครครับ เพราะฉะนั้น ประสบการณ์จะนำสิ่งที่ดีให้เรานะ

เล่าจากมุมมองคนที่พอจะผ่านอะไรมาบ้างครับ ขออภัยถ้าอาจจะขัดหูขัดตาไปบ้าง

ปล. วุฒิปัจจุบันผม ม.6 สายศิลป์ เกรดต่ำเตี้ยเรี่ยดิน 555

เรียนจบ 22 แล้วก็ทำงานเลยครับ ปัจจุบันอยู่ที่เดิมตั้งแต่เรียนจบ กลางเดือนหน้าครบ 4 ปีแล้ว อยู่ที่นี่มาแรกๆสบายๆ มีพี่คอยสอนเรื่อยๆ ช่วงปีหลังๆก็เหนื่อยหน่อยงานเยอะ แต่ก็ยังถือว่าสบาย อยากลองหาที่ใหม่ดูเหมือนกัน