ทรงกับทรุดแหละครับ ขนาดทำเลที่เปิดมีอยู่ร้านนี้ร้านเดียวยอดยังไม่เยอะเลย 2กะ( 24ชม) รวมกันบางวัน ยังไม่ถึง 3000 บาท แต่ก่อนสมัยบูมๆนี่กะกลางวันกะเดียวขั้นต่ำ 4 พันปลายๆ เสาร์อาทิตย์นี่ 5-6000 การันตีแน่นอน เกมที่เล่นส่วนใหญ่เด็กเล็กอะนะ ก็ warz เถื่อน,roblox รองๆลงมา lol ,hon ปัญหาคือเกมที่เล่นบน pc มันหมดมันน้อยลงไป มีแต่ของมือถือ ส่วนบนสตรีมก็เสียตังค์เด็กเล็กก็ไม่มีตังค์ซื้อเกม

ผมเคยเป็นนะตอน ม.ปลาย เอาจริงๆไปหลีเจ้าของร้านสวยแค่นั้นแหละ
เล่นเกมฟรี/แถมได้หลีเจ้าของร้าน 5555555555555555555

เคยคิดเหมือนกันครับ

แต่ไอคนเฝ้าเนี่ย ส่วนใหญ่จะกร่างๆทั้งนั้น ประหนึ่งเมิงเป็นเจ้าของเองอะ ไปขอซื้อคูปองเหมือนกุไปขอ แล้วเสียงดังชิหาย โวยวายตลอด แต่เจือกบอกให้คนอื่นเงียบๆ โคตรน่าตบ

บ้านผมทำตั้งแต่ Play1 > Lan Game > online

ผมเฝ้าตั้งแต่ Play1 จนถึงยุค Counter Strike ตั้งแต่ผม 10 ขวบ จนถึงม.5-6
บอกเลยฟินสนุกช่วงแรก เฝ้าไม่ดีโดนด่า เด็กไม่ยอมลุกโดนด่า ทะเลาะกับเด็กคนอื่นถ้ามันจะชักดาบหรือโกง ยุคแรกไม่มีระบบคูปองอะ
เล่นนอกบ้านไม่ได้ไปถ้าแม่ไม่ว่าง เตะบอลยังไม่ได้เตะเลย ถ้าออกนอกบ้านบางทีก็โดนแกล้ง โดนหินปาใส่รถก็มี ไม่มีเพื่อนระแวกร้านเลย

มาคิดได้ตอน ม.2 เราอยู่อย่างนี้หายนะแน่ เข้ามหาลัยไม่ได้แน่ แต่มันก็อยากเล่น ถ้าเล่นก็ต้องเฝ้าร้านอะ 20-30เครื่อง
จึงพยายามผลักตัวเองแบบสอบนายร้อยก่อน เสือกตกสายตา2ปี เพราะไอ้เล่นเกมเยอะนี่แหละ (ช่วงเนี่ยเหนื่อยสุดตอนเด็ก)

โชคดีฟิตหนังสือตอนนั้นเลยอ่านหนังสือทำข้อสอบเป็น โตมาเลยเข้ามหาลัยได้ สอบตรงได้เทอมแรกม.6 จากนั้นฟินยาว
แต่น้องชายผมรับกรรมต่อ ต้องสอบมหาลัย2ปี จบมาทำงานที่ได้การยอมรับในสังคมต่างจากผมมากระดับนึง

***ที่จะบอกคือ ถ้าจะทำร้านเกมส์ อย่าทำในบ้าน อย่าให้ลูกไปร้าน***

สมัย ม.1 เคยไปเฝ้าร้านเกมให้รุ่นพี่ สมัยนั้นยังเป็น ps1 อยู่ ชมละ 20บาท เค้าก็แบ่งให้วันละ 50 บาท ศุกร์เสาร์เราจะนอนเฝ้าร้านกันเลยทีเดียว ปิดร้านเที่ยงคืนเล่นเกมถึงเช้าสลับกันเฝ้าร้าน สนุกดี

ขออนุญาตเล่าความหลังเลย ผมเรียนจบ ป.ตรี ปี 1997 ปีเดียวกับวิกฤตต้มยำกุ้ง จะเรียกว่าบัณฑิตยุคต้มยำกุ้งก็ได้ครับ และเป็นปีเดียวกับปีที่ FF7 ภาค ps1 ออก ช่วงจบใหม่ๆเดือนมีนา 40 ตอนนั้นวิกฤตยังไม่หนักมากนะครับเพราะมันยังกระทบอยู่กับสถาบันการเงินไรพวกนั้น ผมเลยลองยื่นใบสมัครงานไปหลายที่ หนึ่งในนั้นคือ sony ประเทศไทย เพราะตอนนั้นอยากทำงานกับบริษัทที่ผลิตเครื่อง play มาก 5555
พอกลางปีก็เจอประกาศลอยตัวเงินบาท ยังไม่ทันที่บริษัทต่างๆที่ส่งใบสมัครไปจะตอบกลับมาเลย หลายบริษัทที่ส่งใบสมัครไปได้รับผลกระทบหนักเลยครับ เกริ่นมานาน เอาเป็นว่าปี 97 จบปุ๊บตกงานปั๊บ

ที่นี้เมื่อไม่รู้เอาไงดีกับชีวิต ผมเลยไปสมัครเป็นคนเฝ้าร้านเกมที่อยู่ในซอยหอพักครับ เจ้าของเป็นคนเหนือมีลูกสาวคนนึงที่ตอนนั้นยังเรียน ม.ต้นอยู่ เอาง่ายๆน่ารักสัดอ่ะ ค่าจ้างจำได้ว่าได้ไม่เยอะ แต่กินฟรี 3 มื้อ เฝ้าเช้ายันค่ำ แถมได้อาหารตาก็ถือว่าคุ้ม ยิ่งตอนแผ่น goal storm ออก ช่วงปิดร้านน้องเขาจะมาชวนผมเล่นด้วยกันครับ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังชอบ the god fowler เหมือนผมด้วย เราเลยสนิทกันเร็วมากๆ ผมเฝ้าร้านเกมอยู่แบบนั้นซัก 7-8 เดือนได้มั้งจนกลับต่างจังหวัด

มองย้อนกลับไปช่วงเวลานั้นแม้ตกงานแต่ชีวิตก็มีความสุขมากครับ และไม่เคยเสียใจที่ครั้งหนึ่งในชีวิตเคยเป็นเด็กเฝ้าร้านเกมครับ