หลังภาคมดครับ เพราะมันยังไม่ทำอนิเมะเลยต้องรอลุ้นว่าจะออกมายังไง แต่ผมชอบตรงที่เปลี่ยนพระเอกไปแล้ว ตอนนี้คุราปิก้าเป็นพระเอก ส่วนกอร์นไม่มีบทบาทแล้ว มีการเปลี่ยนพระเอกของเรื่องชอบอาจารย์แกตรงนี้แหละ

มด ชอบการวิพากษ์มนุษย์, ความโหดที่คาดไม่ถึง คนอ่านไม่ทันตั้งตัว, การต่อสู้แบบพลาดคือตาย, ดราม่าพอเป็นน้ำจิ้ม ไม่ฟูมฟาย, การบรรยายที่ใส่เข้ามา เพื่ออธิบายสัญชาตญานสัตว์ของพวกมด แต่ถูกเจือปนด้วยความคิดความรู้สึกแบบมนุษย์ เทียบกับมนุษย์จริงๆต่างกันยังไง มันหลากหลายมาก (เช่น ปูฟ ยูปี หรือปีโต้ กับความคิดปกป้องราชา แต่ยังเห็นคนเป็นผักปลา, ไจโร นึกเรื่องของตัวเองออก กลับบ้าน, เมเลี่ยน ร่วมสู้กับมนุษย์, โนว์ มนุษย์ที่กลัวจนหัวหงอก)

ฉากสุดท้ายของราชากับโคมุงิ ภายใต้ความประทับใจ ผมรู้สึกถึงนัยยะเสียดสี ตลกร้าย ขัดแย้งกันอย่างลงตัว ชอบมาก

ถ้าแยกตอนมดออกมาเป็นการ์ตูนเดี่ยว นี้คือการ์ตูนที่ยอดเยี่ยมสุดเรื่องนึง เท่าที่ผมเคยอ่านมา มันให้อารมณ์เหมือนหนังทดลอง เป็นการ์ตูนกึ่งนิยายภาพ ถูกสร้างสรรค์มาเพื่อให้อ่านแบบมังงะจริงๆ ผมเชื่อว่าถ้าเป็นอนิเม เสน่ห์ของภาคนี้จะขาดไปไม่มากก็น้อย

ภาคอื่นๆก็ยอดเยี่ยมครับ โดยเฉพาะGI แต่ภาคมดมันถูกจริตผมมากจริงๆ

ภาค GI

ภาคมดโคตรน่าเบื่อ

ชอบภาคตระกูลนี้สุดละะะ

ชอบภาค GI มากสุดละ เก่งเป็นขั้นเป็นตอนดี(เสียดายฝั่งเก็นทรูดูโง่ไปหน่อย)

ภาคประมูลสมบัติ ยิ่งตอนปิดเมืองถล่มแก๊งมาเฟีย โคตรกดดัน(มันเก่งแค่คนเดียว คุราปิก้าที่เหลือคือ เหมือนเด็ก 5 ขวบไปท้า เด็กมหาลัยต่อย)

ภาคมดมันดูมั่วซั่วไปนิดนะ

ตอนน้องผึ้งโดนแดก นี่ อึ้งโคตรๆ

ใช่ฉากที่ราชา คุยกับโคมุงิ เป็นภาพดำๆปะครับ โคตรกระชากอารม

กระชากพอๆกันกับ ฮิคารุ เซียนโกะ ตอนซาอิเอาพัดมาให้เลย

ชอบภาคทวีปมืดครับ

ผมมาจากปี 2050