ฝึกแข่งจ้องตากับเมียดูคับ

ผมนี่ติดนิสัย สายตาชอบเหลือบไปมองหน้าอกเขาตลอด

เคยได้ยินแต่สายล่อฟ้า นี่สายล่อป้า

ผมเป็นเหมือนกัน คือหลบตามองล่างตลอด แล้วบางคนใส่เสื้อเปิดหน่อย นึกว่าจะจ้องตลอด

คิดว่าเขาก็คนเราก็คน เท่านี้จริงๆครับ

คือแต่ก่อนผมก็เป็น ผมมักจะคิดว่าตัวเองด้อย ไม่เก่งตลอดเวลา จนเมื่อโอกาสได้สัมผัสคนระดับสูง รวยๆ หรือ พวกที่ภายนอกเหมือนไฮโซ

จึงทำให้รู้ว่า ปกติโคตรๆ คุยก็แบบเรา กินก็ไม่ต่างเรามาก ความคิด ทัศนคติ ก็คนปกติ คือ อาจแตกต่าง แต่มันไม่โอเวอร์เกิน มนุษย์มากมาย เราเองไปจินตนาการ เตลิดเอง ความกลัวความไม่มั่นใจจึงเกิด

เราแค่มองว่าเขาก็คนเราก็คน เราไม่รู้ก็ถาม รู้ก็แนะนำ ตามหน้างานง่ายๆ ลองดูนะ ผมว่า แก้ที่ความคิด มันง่ายกว่า พยายามจ้องตา จะธรรมชาติกว่า

ผมก็เคยเป็น แบบว่าไม่รู้ตัวมาก่อน จนมีคนบอก ผมก็ปรับตัวเองใหม่ สบตาคุยพยักหน้าเป็นครั้งคราว ถ้ารู้สึกว่าจ้องกันนานไปแล้วก็กระพริบตาช้าๆ(เน้นว่าช้า)เพื่อมีช่องผ่อนคลายสำหรับเราและคู่สนทนา ทำให้ดูน่าเชื่อถือ และจริงใจมากขึ้นเวลาคุยลูกค้า

ความจริงผมเข้าใจนะเวลาคุยด้วยแล้วอีกคนไม่กล้าสบตา อาจจะเพราะอาย ไม่มั่นใจในตัวเองหรืออะไร

แต่เวลาได้ยินคนอื่นมานินทาให้ฟัง หรือเพื่อนมาเล่าให้ฟังถึงเพื่อนคนนี้ เขาจะไม่ค่อยชอบ ว่าทำไมต้องหลบตากันด้วย เหมือนมีความผิด อะไรงี้

เป็นเหมือนกัน เริ่มจากสมัยเรียนโดนเพื่อนล้อ หลายๆอย่างทำให้เกิดความไม่มั่นใจในตัวเองมากๆ เวลาคุยกับคนที่ไม่สนิทหรือครอบครัวจะไม่กล้าสบตา แก้ได้แต่ไม่ได้แบบหายเลยตอนนี้ก็ยังเป็นยิ่งเจอคนที่ดูดี แต่งตัวดี ยิ่งไม่กล้ามองเพราะจากโดนเพื่อนล้อสมัยเรียนนั่นแหละ

แก้แบบคอมเม้นหลายๆท่านเลยคือเริ่มมองจมูก เพราะถ้าเรามองตาเราจะรู้สึกเหมือนเค้ากำลังจ้องอะไรเราอยู่

* ผมชอบมองนะ ใจดีสู้เสือไป


มันดูจริงใจและเราตั้งใจฟังดี เหมือนผมพูด ถ้าเป็นไปได้ผมก็มองหน้าคนพูดนะ จะมองตามองอะไรก็ตามแต่


เฉยๆ ละ

ผมใส่คอนแทคเลนส์คนละสี เวลามองตาคนอื่นมันจะเขินๆ หน่อยเลยไม่กล้ามอง