quote="tonglovedt"]สัตว์เลี้ยงนี่แหละที่ทำให้ผม รู้จักคำว่ารักจริงๆนะ

ผมเลี้ยงหมาตัวแรก พามันวิ่งเช้าวิ่งเย็น
มาวันหนึ่งผมล็อกมันไว้ แม่มาปล่อยมาเฉย

โป้งง รถชน พิการขาหลังเดินไม่ได้

ก็เลี้ยงกันไป หาล้อมาใส่ หาอะไรมาช่วยทำให้มันมีชีวิตให้คล้ายเดิมที่สุด
สุดท้ายก็ไม่ไหว ขามันเน่า จนต้องฉีดยา ทำให้มันตายไป

ร้องไห้อยู่เป็นเดือน เพราะว่าเล่นกับมัน ส่งมันนอน ทุกวัน

ตัวที่สอง พี่สาวมัน อายุ 13 ปี
เล่นกับผมกับไอ้ตัวข้างบนคู่กันมาเหมือนกัน
ตัวนี้มารยาทดี หมาเรียบร้อย เหลือแค่คำว่า ค่ะ ลงท้ายเวลาเห่า เท่านั้นแหละ
ป่วยเป็นโรคชรา และน่าจะโรคหัดถ้าผมจำไม่ผิดนะ
วันสุดท้ายที่มันมีลมหายใจ มันเดินเข้ามาในห้อง เหมือนรวมแรงใจสุดท้ายเข้ามาบอกลา พ่อแม่พี่สาวผม ร้องไห้กันงาก
หมามันก็กระดิกๆๆหาง แล้วมันก็นอน ก็ลูบหัวมันซักพัก ซี่โครงมันไม่ยุบขยายละ คงไปดีละ

เกิด - พบ - รัก - จาก

เป็นเรื่องธรรมชาติจริงๆ สัตว์เลี้ยงนี่แหละสอนให้ผมเรียนรู้ว่ามันเป็น สัจธรรมจริงๆ
หมามันรักเราขนาดไหน มันแทบไม่ต้องพูดด้วยซ้ำ เรายังรู้สึกได้เลย

เสียใจด้วยกับท่านครับ แต่จะผ่านมันไปได้ครับ
ผมกำลังฟูมฟักลูกแมวตัวนึงอยู่เหมือนกันครับ มันจะเป็นเพื่อนที่ดีของผมแน่นอน