เป็นเพลงจีนที่ผมชอบมากที่สุด จะฟังตอนมีอารมณ์อยากกินเบียร์คนเดียว พินิจตรึกตรองเพื่อเข้าใจสัจธรรมแห่งชีวิต

“คนดีดพิณ เพลงพิณสอนใจคน”




กระบี่เดียวดายว่าคมแค่ไหนใยตัดความรักไม่ยักกะขาด
สำเร็จคัมภีร์ปราบมารแต่มารในใจใยยิ่งผงาด
บูรพาไม่แพ้ใยแพ้เพลิงพิศวาส
มหาเวทย์ดูดดาวใยมิอาจดูดกลืนความพยาบาท
แสงแดดสาดมามองด้วยตาเปล่าก็หรี่เท่ากัน
มีดสั้น ดาบ ทวน จะใช้ยาพิษ กระบี่ เกาทัณฑ์
มันตายเพราะอาวุธใดพอท่านแก่ไปก็ตายเหมือนมัน
หาได้มีใครจะอยู่ค้ำฟ้า ยาจก เศรษฐี หรือจอมราชันย์

(และเพราะฉะนั้นข้าเห็นว่า)
ใยต้องแก่งแย่งกันทั้งปี เมื่อชีวิตนั้นสั้นลงทุกนาที
ยุทธภพได้แต่ฆ่า ได้แต่ฟัน ได้แต่แย่ง ได้แต่ชิง ได้แต่ต่อย ได้แต่ตี
บารมีมากไปใยเหมือนแบกสัมภาระแล้วเดินทางไกล
ปล่อยวางมายาลงเถิดสหาย แล้วใช้มือคู่นั้นยกจอกเมรัย
Pre Chorus1
เฮ้ย เสี่ยวเอ้อไปยกสุรามาอีกไห
ยกจอกย้อมใจให้ไมตรีไม่เฉไฉ
กอดคอฝ่าอุปสรรค ปล่อยวางความแค้นที่หนัก
คืนนี้ข้าจะนั่งดื่มแล้วยิ้มเยาะเย้ยให้ยุทธจักร
Chorus
สิ้นแสงตะวัน ผุดพลันแสงจันทรา
นี่แหล่ะหนา ร่ำสุราและยิ้มเย้ยในที
โลกไม่จีรัง ปล่อยวางเสียชีวี
ดั่งนที ที่ไหลมาแล้วก็ไหลไป
Verse2
และข้าขอยิ้มเยาะเย้ยให้ความปะปน
ในขาวมีดำ ในดำมีขาวทุกตัวคน
แม้เป็นพรรคมารก็อาจมีดีในดวงกมล
ชั่วช้าสามานย์อาจอยู่ในใจของวิญญูชน
เบื้องบนได้ลิขิตไว้ก็ล้วนแต่เป็นวาสนา
ใยยึดมั่นถือมั่นให้จริงจังกันนักหนา
กาลเวลาอันยาวนาน ผุกร่อนกระทั่งหินผา
หามีสิ่งใดในโลกจีรัง ชื่อเสียง ลาภ ยศ ศรีษะ แขน ขา
(ล้วนแตกดับสูญเป็นธุลี)
ใครกันจะค้ำปฐพี เมื่อชีวิตนั้นต้องตายทุกชีวี
ขอยกจอกให้ความไม่แท้ ความไม่แน่ ความไม่นอน ไม่อาทรความไม่มี
วัว ควายตายไปเหลือเขาหนัง คนตายเหลืออะไรเมื่อถูกฝัง
เหลือเพียงชื่อทิ้งไว้เบื้องหลัง แล้วจะแบกอะไรให้เมื่อยแผ่นหลัง
Pre Chorus2
เฮ้ย เสี่ยวเอ้อไปยกสุรามาอีกไห
กฏเกณฑ์ใดๆในยุทธภพช่างเหลวไหล
ชาวยุทธช่างน่าขัน น่าหยันอย่างบัดซบ
คืนนี้ข้าจะนั่งดื่มแล้วยิ้มเยาะเย้ยให้ยุทธภพ
Chorus
สิ้นแสงตะวัน ผุดพลันแสงจันทรา
นี่แหล่ะหนา ร่ำสุราและยิ้มเย้ยในที
โลกไม่จีรัง ปล่อยวางเสียชีวี
ดั่งนที ที่ไหลมาแล้วก็ไหลไป
Bridge
ไม่มี สิ่งไหน
ยั่งยืน ตราบจน ชั่วกาลนาน
กี่รบ กี่รัก
ที่เคยผ่านมา ก็ผ่านเลยไป
ท่ามกลางหุบผา
หัวใจ ลิ่วลม ดุจดั่งใบไผ่
ปล่อยมัน ล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย ตามลิขิตฟ้า
Chorus
สิ้นแสงตะวัน ผุดพลันแสงจันทรา
นี่แหล่ะหนา ร่ำสุราและยิ้มเย้ยในที
โลกไม่จีรัง ปล่อยวางเสียชีวี
ดั่งนที ที่ไหลมาแล้วก็ไหลไป


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ก่อนแสงสุรีย์ เช้ารุ่งวันพรุ่งนี้
น้ำค้างแพรรพีดุจสีสัน
เสียงนกร้องก้องไพรดังไหวหวั่น
พอตะวันเฉิดฉายมลายไป

อย่าถือมั่นสัญญาเป็นอาจิณ
เกิดแล้วสิ้นสูญลับกลับม่ใหม่
มิจีรัง ทนงอสงไขย
เหลือทิ้งไว้ซากเน่าอันเปล่าเปลี่ยว

ลำแสงแรกแห่งกาลได้ผ่านพ้น
ยากจะดลนำพามาเก็บเกี่ยว
คงยิ้มเยาะทุกข์โศกบนโลกเดียว
เย้ยความเหี่ยวเฉาแห้งหมดแรงตาย

เสียงดนตรีเห่กล่อมคอยน้อมนำ
คงชื่นฉ่ำหัวใจได้สบาย
มีโอกาสเริ่มใหม่ยังไม่สาย
ตราบอรุณสุดท้ายฉายลงมา

ทุกข์ตรมใดในหล้าพาสะอื้น
ให้เกลียวคลื่นกระหน่ำคอยนำพา
ดั่งเรือน้อยลอยน้ำลำนาวา
เย้ยชะตาล้อคลื่นจุดยืนตน

ทำไมเปิด vdo เป็นอีกเพลง เนื้อเพลงเป็นของ f hero นี่ครับ

ฟังล่ะอยากเปิด เวอร์ชั่น 1996 เลย

เวอร์ชั่นคนแก่นี่ร้องเพราะสุดละครับ คือสองสุดยอดบรรลุปล่อยวางทุกสิ่งในยุทธภพ ค้นพบสัจธรรม

ปกตินะครับ ฮ่าๆๆ

เนื้อหานี้ลึกซึ้งแตกฉานในโลกยิ่ง

หากเป็นเมื่อก่อนที่ยังร่ำสุราอยู่ คงต้องยกขวดคารวะ จขกท. ผ่านเม้นท์นี้ให้สาแก่ใจ

บัดนี้เลิกดื่มแล้ว ขอใช้น้ำโพลาลิส คารวะสักหนึ่งอึกเถิด

บทประพันธ์เรื่องโปรดเลยและยังไม่มี tv series เวอร์ชั่นไหนเลยที่ทำออกมาได้ดี

ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงตงฟาง ในเรื่องเลย

ผมชอบเวอร์ชั่นนี้ที่สุดภพ