แต่ถ้ามีคนหิวน้ำเดินผ่านมา ก็ลองให้โอกาสคนนั้นดูก็ไม่เสียหายครับ

สงสารหินครับ นึกถึงเวลาหินต้องคอยเกรงใจ จะบอกว่ารำคาญก็ไม่กล้า

ถ้าเค้าไม่รู้สึกอะไรเลย

ออกไปทางไม่โอเค ยาก หยดไปก็เปียกเปล่าๆ

น้ำหรือจะสู้เครื่องบด

น้ำหยดลงหินทุกวัน


น้ำท้อ



สูตรนี้ใช้ได้ ถ้าหินยอมให้น้ำหยดใส่ครับ

แต่ถ้าโดนบังคับให้โดนหยด อันนั้นอาจจะออกอีกหน้านึง

น้ำหยดลงหินทุกวัน หินรําคาญ

หยดทุกวัน มันก็กร่อนแหละครับ แต่ถ้าคุณหยดไม่ตรงหิน มันก็ไม่มีวันกร่อนหรอก

ไอ้ที่คุณทำ มันจะถูกใจเค้ามั้ยล่ะ ถ้ามันไม่ถูกใจ ต่อให้ทำให้ตายมันก็ไม่กร่อนหรอก สมมติคุณคิดว่าไอ้การหยดหินคือการไลน์ทักไปตอนเช้าบ่อยๆ กินอะไรรึยัง แต่ถ้าเค้ารำคาญ เค้าไม่ชอบ ต่อให้หยดไปทุกวันมันก็ไม่กร่อนหรอก เพราะมันหยดไม่โดน

อยากให้เค้าชอบ ศึกษาว่าเค้าชอบอะไร แล้วไปหยดตรงนั้น นั่นแหละ เดี๋ยวมันก็กร่อน

นานมาแล้ว สมัยผมยังอินโนเซนต์
ผมเคยเสียเวลา+พลังงาน+ความรู้สึก ไปกับคนคนเดียว ประมาณ 2 ปีกว่า
สุดท้ายผมก็เฟล

มองย้อนกลับไป ผมคิดว่า ผมทนและยอมอยู่กับสถานะที่คลุมเครือนานเกินไป
ไม่เด็ดขาดพอ ใจไม่เหี้ยมพอ และขาดความเป็นตัวของตัวเองมากเกินไป
(คือ ลืมที่จะรักตัวเองไปเลย)

ถามว่าเสียดายหรือเปล่า ? ... มันก็ไม่เชิง เพราะ ณ ตอนนั้น ผมก็คิดว่าผมทำดีที่สุดแล้ว
ด้วยมุมมองและประสบการณ์น้อยๆของตัวเองตอนนั้น
มันก็มีความสุขในแบบใสๆ เป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตตอนนั้น
เพียงแต่ ผมว่ามันไม่คุ้มกับต้นทุนค่าเสียโอกาส
เรื่องพวกนี้มันก็พูดยากเหมือนกันครับ ตัวแปรมันเยอะ

... แต่ถ้าให้ผมทำแบบนั้นอีกครั้ง ผมไม่เอาแล้วครับ
ผมคงตัดสินใจเร็วกว่านี้ และเด็ดขาดกว่านี้

คนไม่ใช่ ทำไงเค้าก็ไม่ชอบหรอกครับ

ไปหยดทุกวัน มีแต่จะสร้างความรำคาญให้เค้าเปล่าๆ

ศึกษาหินชนิดนั้นดีๆก่อน

ได้ครับ แต่ก็ไม่ใช่กับทุกคน
ถ้าคนมันไม่ใช่จริงๆ หยดยังไง หินก็ไม่กร่อน แถมหินกลิ้งหนีด้วย

ขึ้นอยู่กับว่าน้ำอะไรอ่ะ

ใช้ได้ครับ

นั่นถึงเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมเราถึงไม่ควรหยุดหยดน้ำลงหิน

ถ้ามีคนอื่นมาหยด เราก็หยดสู้ไปเลยยยยยยยย

ยุคนี้ผมว่าถ้าเบ้าหน้าไม่ได้ หรือฐานะไม่ดีจริง
หินอาจจะBแทน

เก็บน้ำไว้อาบเถอะครับ

เสียเวลาเปล่าๆ