ความเห็นท่านนี้น่าสนใจ เคยมีคนเทียบครับว่า

ระหว่างตงฟางปุ๊ป้าย vs ปรมาจารย์กระบี่ ฟงซินหยาง

ถ้าเอาตามท้องเรื่อง คนในยุคนั้นเอง ยกว่า ตงฟางปุ๊ป้าย เป็นที่หนึ่งในแผ่นดิน ถ้าตามบทที่ต่อสู้กัน การต่อสู้ของตงฟางปุ๊ป้ายที่จัดการฝ่ายพระเอกก็ ดุเดือดที่สุด

ข้อที่ว่า แพ้ นั้น ก็เพราะจุดอ่อนที่กำหนดว่าอยู่ที่ "ใจมีห่วง" ซึ่งในการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ระดับอดีตประมุขพรรค.. และเหล่งฮู้ชง ถ้าขาดสมาธินิดเดียว หรือปันสมาธินิดเดียว ก็พ่ายได้ (ตรงนี้ บทให้นางเอกสามารถจัดการคนรักของตงฟางปุ๊ป้ายง่ายดายมาก ประมาณจะฆ่าก็ฆ่าได้เลย จนตงฟางปุ๊ป้ายต้องทุ่มเทมารีบป้องกันชีวิตของคนรักแบบไม่ห่วงชีวิตตัวเอง อันนี้ บท จงใจ เพื่อกำหนดการตายของคนไร้เทียมทานคนนี้)

กับฟงชิงหยาง กับตงฟางปุ๊ป้าย ไม่เคยมีการไฟท์กัน แล้วจะวัดจากความเห็นของคนในยุทธภพ หรือคนที่เคยรู้วิชาของทั้งสองคนแบบเหล่งฮู้ชง ก็ไม่ได้ถนัด เพราะเหล่งฮู้ชง อาจประเมินว่าฟงชิงหยาง ไม่ลงมาชิงดีชิงเด่น หรือคิดว่าตัวเองก็รู้แนวพอสู้ฟงชิงหยางได้ แต่ตงฟางปุ๊ป้าย ตอนนั้น เห็นแต่ทางแพ้เท่านั้น ก็ไม่อาจรู้ได้

เหลือแค่วัดวิชาครับ

ฟงชิงหยาง มีเคล็ดเก้ากระบี่เดียวดาย หลักการพื้นฐานที่เก้ากระบี่ไปให้ถึง คือ ไร้กระบวนท่า หรือไม่มีกระบวนท่า คือ ใช้ท่าสามัญธรรมดา แต่ใช้ให้มีอานุภาพสูงสุด มุ่งทำลายกระบวนท่า ฝ่ายตรงข้าม

ตงฟางปุ้ป้าย มีเคล้ดวิชาทานตะวัน เน้นกันที่พลังปราณที่มากมายและรุนแรง บวกความรวดเร็วยิ่ง แต่เผอิญว่า ตงฟางปุ๊ป้าย ใช้เข็มเย็บผ้าหรือเข็มปักผ้า ถ้าไปเปรียบกับ หลักของต๊กโก้วคิ้วป้าย จะอยู่ในขั้นใช้ไม้กระบี่ ไปจนถึง หยิบจับอะไรใช้แทนกระบี่ได้ ซึ่งเป็นขั้นกว่าของกระบี่หนัก ซึ่งตั้งแต่ขั้นกระบี่หนัก ขึ้นไป เป็นขั้น ไร้กระบวนท่า หรือไม่มีกระบวนท่า ซึ่งถ้าข้ามไปอีกขั้น คือ ไร้กระบี่เหนือมีกระบี่

ตรงนี้ ตงฟางปุ๊ป้าย มีข้อวัดว่า อยู่ขั้น หยิบจับอะไรใช้แทนกระบี่ได้ ซึ่งเกินกว่า หลักของเก้ากระบี่เดียวดาย จะทำลายได้ เพราะไม่มีกระบวนท่าให้ทำลายแล้ว แต่ปัญหาอยู่ที่ฟงชิงหยาง ที่บรรลุเก้ากระบี่เดียวดาย แต่จะถึงขั้นหยิบจับอะไรใช้แทนกระบี่แบบตงฟางปีป้ายหรือเปล่า

แต่เท่านี้ ถ้าเอาตามหลักวิชาเก้ากระบี่เดียวดาย กับวิชาในคัมภีร์ทานตะวันที่ตงฟางปุ๊ป้ายออกใช้ถึงขั้นหยิบจับอะไรใช้แทนกระบี่ ข้อมูลตรงนี้ ยังแสดงว่า ตงฟางปุ๊ป้ายเหนือกว่าฟงชิงหยางอยู่ และเก้ากระบี่เดียวดายต่อให้ฝึก ๒๐ ปี ก็ไม่อาจชนะหรือทำลายวิชาระดับที่ตงฟางปุ๊ป้ายออกใช้ เนื่องจากเก้ากระบี่เดียวดาย สุดที่การทำลายกระบวนท่า แต่ตงฟางปุ๊ป้ายอยู่ในขั้นไม่มีกระบวนท่าแล้ว (อย่าเอาไปเปรียบกับที่งักปุ๊กคุ้ง ลิ้มเพ้งจือ ฝึกเลย ห่างไกลกับตงฟางปุ๊ป้ายมาก)

นอกจากนี้ จุดเด่นของคัมภีร์ทานตะวัน เน้นที่พลังปราณและความรวดเร็ว ซึ่งเก้ากระบี่เดียวดายไม่มี ความเร็วของเก้ากระบี่อยู่ที่การออกใช้กระบี่ทำลายกระบวนท่าศัตรู จึงมีทั้งบีบให้ศัตรูลงมือก่อน (คือ โจมตีก่อน) หรือให้ศัตรู้โจมตีก่อนแต่โจมตีกลับไปที่จุดอ่อนของกระบวนท่าที่เห็น (โจมตีทีหลังแต่ถึงก่อน (ถึงจุดสำคัญก่อน) ชิงเป็นฝ่ายรุกที่แท้จริง) แต่ในเมื่อไม่เห็นกระบวนท่า เพราะตงฟางปุ๊ป้ายไม่มีกระบวนท่า (แค่ทิ่มเข็มมา เป็นต้น) ก็ไม่อาจทำลายกระบวนท่าได้ หลักการความเร็วของเก้ากระบี่เดียวดายก็จักไร้ผลทันที และถึงจะสามารถบีบให้ศัตรูตั้งรับแต่ความรุนแรงของการทิ่ม(การออกใช้อาวุธอะไรๆ ของตงฟางฯ)และความเร็วของการทิ่ม(การออกใช้อาวุธอะไรๆ ของตงฟางฯ) ทำให้กระบี่เก้าเดียวดายสิ้นผล คือ โจมตีไม่ถูก และโจมตีไม่เข้า จึงรอวันแพ้ (ถึงให้เวลาเหล่งฮู้ชง ๒๐ ปี ก็ไม่แน่จะชนะ เพราะหลักการของเก้ากระบี่มันสุดที่ ทำลายกระบวนท่า ถึงเหล่งฮู้ชงจะใช้กระบี่โดยไร้กระบวนท่าถึงที่สุด (คือ ใช้ท่าสามัญให้มีอานุภาพ รวบรัดอย่างไร) ก็ยังแค่เท่ากับตงฟางปุ๊ป้ายในเชิงไร้กระบวนท่า แต่ขาดทุนที่เก้ากระบี่ ไม่มีวิชาลมปราณกร้าวแกร่งเท่าวิชาทานตะวัน และไม่เร็วเท่าวิชาทานตะวันอยู่ดี

สมกับที่บทประพันธ์ว่า ตงฟางปุ๊ป้าย มีฝีมือเป็นหนึ่งในแผ่นดิน จริง

บูรพาไม่แพ้ หมื่นปีมีข้าคนเดียว



 

ผมคิดแบบนี้นะ
ตงฟางผมให้เก่งสุดเพราะตอนโดนลุมนี่ ไม่มีหวั่นวิตกอะไร แถมดูแล้วเหนือกว่าคนอื่นๆจริง เพียงแต่ดันมีจุดอ่อนที่คนอ่านออก(ซึ่งไม่ใช่มาจากตัวเอง)
เฮงเตงเอี้ยง แกสำเร็จวิชาในทางของแกถึงขั้นสุดยอด แถมเจอโคตรยอดฝีมือตอนนั้น ชนะได้แต่ก็บอบช้ำพอสมควร
หลวงจีรกวาดลาน สำเร็จวิชาเปลี่ยนเส้นเอ็นซึ่งน้อยคนนักจะทำได้ แถมเข้าถึงหลักธรรมและเคล็ดวิชาต่างๆของเส้าหลินด้วย เพียงแต่ข้อเสียสำหนับผมคือแกมีประสบการณ์ต่อสู้น้อยไปหน่อย