ขอนำบทความจากเพจ เก้ากระบี่เดียวดาย มาให้อ่านและขอเพิ่มรูปภาพเพื่อเพิ่มความน่าอ่านครับ

A Chinese Odyssey (1995) ด่านรักยากพานผ่านพ้น

โห้ว เซ่งอึง ( Wu Cheng-En) ผู้รจนาเรื่องไซอิ๋ว ข้าพเจ้ามีโอกาสอ่านหนังสือที่เป็นคำแปลของท่านโห้ว เซ่งอึง และมีการอธิบายขยายความหมายของตัวละครในเรื่อง ”ไซอิ๋ว”


โห้ว เซ่งอึง

โดยพระประทีป ปทีโป แห่งสวนโมกขพลาราม กับคุณสันต์ ทวีกิติกุล ว่าแท้ที่จริง “ไซอิ๋ว” เป็นเรื่องของการเดินทางในใจของคนเรา
หาใช่เป็นการเดินทางไปแสวงหาพระไตรปิฎกดังที่ปรากฏเพื่อความสนุกเพียงอย่างเดียวไม่ แต่กลับเป็นเนื้อหาการที่พระถังซัมจั๋งได้พบพระไตรปิฎกนั้น คือการเข้าสู่พุทธภาวะของตัวพระถังซัมจั๋งเอง



“ไซอิ๋ว” เป็นเรื่องราวของพระสงฆ์ ชื่อ ถังซัมจั๋ง กับศิษย์ทั้งสามคือ เห้งเจีย ตือโป้ยก่าย และซัวเจ๋ง อาสาที่จะเดินทางไปยังชมพูทวีป เพื่อค้นหาพระไตรปิฎกและนำกลับมาถวายพระเจ้าถังไทจง และในระหว่างทางก็พบปีศาจต่างๆ อันเป็นอุปสรรคในการเดินทาง
การต่อสู้ต่างๆ ผู้อ่านจะประทับใจในอิทธิฤทธิ์ของเห้งเจีย หงุดหงิดไปกับพฤติกรรมของตือโป้ยก่าย รำคาญความซื่อบื้อของซัวเจ๋ง ทั้งยังต้องคอยเอาใจช่วยไปกับพระถังซัมจั๋ง แต่ความจริงแล้ว ไซอิ๋ว เป็นเรื่องที่ประพันธ์ขึ้นโดยท่านโห้ว เซ่งอึง เป็นปริศนาธรรมที่พยายามจะบอกเล่า เกี่ยวกับไตรสิกขา


เห้งเจีย นับเป็นตัวแทนแห่งปัญหา ทางมหายานเรียกว่า โพธิปัญญา มีคุณสมบัติ รวดเร็ว แคล่วคล่องว่องไว ปัญญานั้นมีฤทธิ์มาก ในภาษาจีนนั้น “เห้ง” แปลว่า จร หรือไป ส่วน “เจีย” แปลว่า ผู้ดำเนินไปในทางธรรม หรือ ผู้ปฎิบัติธรรม
ส่วนชื่อภายหลังคือ "หงอคง" แปลว่า ตื่นรู้ใน (ความว่าง)

ตือโป้ยก่าย นับว่าเป็นตัวแทนแห่งศีล เดิมเป็นเทพบุตรอยู่บนสวรรค์มียศเป็นถึงผู้บัญชาการทหารเรือในแม่น้ำทงทีฮ้อ แต่ได้กระทำทุศีลจึงถูกสวรรค์ลงโทษให้จุติในท้องแม่สุกร และถูกสาปให้เป็นปีศาจอยู่ในภูเขาฮกลิ่นซัว ถ้ำหุ้นจางต๋อง
ตือโป้ยก่ายหรือศีล ที่มีรูปร่างเป็นหมูนั้น เพราะว่ามันหมูเป็นสัตว์ทีมีปากยาว มีไว้สำหรับบริโภคและนินทาผู้อื่น หูยาวในการฟังหาเหตุที่จะทุศีล หมูรวมไว้ซึ่งความตะกละ ละโมบ และโสโครก ตือโป้ยก่ายมักถูกเห้งเจีย หรือ ปัญญาบังคับให้หุบปาก และหุบหู เพียงเท่านี้ ศีลก็จะมีมา มีคราด 9 ซี่(สังฆคุณ 9)เป็นอาวุธประจำกาย

ซัวเจ๋ง เป็นตัวแทนของสมาธิ ซัวเจ๋งเป็นปีศาจเงือกที่อยู่ใต้น้ำ ก่อนเป็นเทพอยู่บนสวรรค์ กระทำความผิดแล้วถูกสาปให้เป็นปีศาจเงือกจมอยู่ใต้ลำน้ำลิ้วซัวฮ้อ (สมาธิแห่งชีวิต –อนันตริกะสมาธิ มีอยู่แล้วในธรรมชาติแต่จมอยู่ยังไม่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ เพราะยังเป็นมิจฉาทิฏฐิอยู่)

ดังนั้นเรื่องราวไซอิ๋วจึงเป็นเรื่องที่ ลิง หมู เงือก รวม 3 พี่น้อง แปลงกายได้ 108 อย่างหรือ รู้เท่าทันกิเลส ตัณหา 108 นั่นเอง ในอีกนัยหนึ่งเป็นเรื่องราวของจิตที่มุ่งแสวงหานิพพาน จำเป็นต้องใช้ปัญญา ศีล สมาธิ โดยมีถังซัมจั๋ง คือตัวแทนของศรัทธา เป็นตัวนำพา ร่วมกันเป็นหนึ่งเดียว(เอกัคคตาจิต) มุ่งหน้าสู่นิพพาน

ใน A CHINESE ODYSSEY 1 และ 2 (1995) ของโจวชิงฉือ เล่าถึงเรื่องราว ตอนเห้งเจียทำความผิดจนถูกเจ้าแม่กวนอิมลงโทษ แต่พระถังซัมจั๋ง ยอมรับผิดแทน ด้วยการยินดีแลกชีวิตของตนกับเห้งเจีย

500 ปีต่อมา เห้งเจียก็กลับชาติมาเกิดใหม่เป็น จุนเป่า หัวหน้าโจรบนเขาห้าดอย การมาถึงของปีศาจแมงมุมซันสื้อเหนียงและจิงจิง มารกระดูกขาว ทำให้กลุ่มโจรของจุนเป่าปั่นป่วน จุดประสงค์ของทั้งสองคือตามหา ถังซัมจั๋ง ต่อมาความจริงได้เปิดเผยว่า แท้จริงแล้วจุนเป่าก็คือเห้งเจียกลับชาติมาเกิด จิงจิงผู้เคยมีอดีตรักกับเห้งเจียรู้สึกเสียใจมาก ทั้งสองพาจุนเป่าไปที่ถ้ำสายใย แต่กลับถูกพญากระทิงตามมา จุนเป่าค้นพบกล่องวิเศษจันทรา ที่สามารถทำให้ย้อนเวลาได้ จึงย้อนกลับไปเพื่อช่วยชีวิตจิงจิง และซันสื้อเหนียง

แต่กล่องวิเศษกลับพาจุนเป่าย้อนเวลาไปไกลถึง 500 ปี จนได้พบกับจอมเทพสายใย จื่อเสีย ผู้เสี่ยงรักด้วยการดึงดาบออกจากฝัก ใครทำได้คนนั้นคือคู่ครองของเธอได้ขโมยกล่องแสงจันทร์เพื่อต่อรองให้จุนเป่าทดลองดึงดาบก็สำเร็จ เธอจึงตัดสินใจเลือกเห้งเจียเป็นคู่ครอง โดยได้ติดตามไปไหนต่อไหนจนได้พบกับ ตือโป้ยก่ายและ ซัวเจ๋ง ทั้งคู่ติดตามมาเพื่อเอาของให้เห้งเจียไปช่วยอาจารย์ ถังซัมจั๋ง แต่ก็ยังไม่ถูกลดละจากการตามล่าของปีศาจวัวกระทิง มันประกาศเอาจื่อเสียเป็นเมียน้อยและ.รับเห้งเจีย เป็นลูกเขยหลังจากที่ได้ช่วยให้พ้นเงื้อมมือปีศาจแมง มุม เรื่องราววุ่นวายไล่ล่าไม่รู้จักจบสิ้น เห้งเจียจึงปลงว่า

"โลกใบนี้ไม่มีสิ่งแน่นอน โดยเฉพาะเรื่องของความรัก ยิ่งรักมากยิ่งทุกข์มาก"


จึงตกลงที่จะเดินทางตามอาจารย์ไปหาพระไตรปิฎกที่ชมพูทวีป โดยยอมรับอาวุธและกระบองทองกลับมาเป็น พญาวานรเห้งเจียอีกครั้งเพื่อกำราบเหล่าปีศาจ(ทุกข์)

A CHINESE ODYSSEY 1 และ 2 (1995) หรือ JOURNEY TO THE WEST (2013) ผลงานของโจวชิงฉือ ล้วนพูดถึงเรื่องเดียวกัน คือ ด่านความรักยากพานผ่านพ้น A CHINESE ODYSSEY 1 และ 2 (1995) เล่าถึงเรื่องความรักของ เห้งเจีย กล่องแสงจันทร์เปรียบเสมือนตัวแทนแห่งวัฎฎะสงสาร วนเวียนว่ายในห้วงรักมิเคยสิ้นสุด ท้ายที่สุดก็มิสามารถช่วยเหลือจิงจิง จอมมารกระดูกขาว คนรักของตนได้


สำหรับภาคสอง จอมเทพสายใย จื่อเสีย คนรักที่แท้จริงของจุนเป่า และเป็นคนที่ทำให้จุนเป่ากลายเป็นเห้งเจียอีกครั้ง จื่อเสียนางเป็นไส้ตะเกียงของพระยูไลที่แปลงร่างหนีลงมาหาคู่บนโลกมนุษย์ เมื่อนางได้รู้ว่าจุนเป่าคือเนื้อคู่ของนาง นางก็เลือกที่จะตกหลุมรักจุนเป่าตามที่โชคชะตาฟ้าลิขิตเอาไว้

จื่อเสียกล่าวว่า "คนเรามีความรัก ถึงรู้ว่าเป็นกองไฟก็ยังเดินเข้าไป" (ความรักที่ไร้ปัญญาควบคุม)



คำโบราณ กล่าวถึง รัก โลภ โกรธ หลง ได้วาง “รัก” นั้นสำคัญเป็นลำดับแรก ยามผู้คนมีรักล้วนจะไม่ใช้”ปัญญา” เมื่ออยู่ในห้วงรัก เห้งเจีย(ปัญญา)ย่อมเสื่อมในอิทธิฤทธิ์

โศกนาฏกรรมแห่งความรักบังเกิดขึ้นเมื่อจื่อเสียได้ถูกปีศาจกระทิงแทง ต่อหน้าต่อตาเห้งเจีย จื่อเสีย ลมหายใจอ่อนลงเธอกล่าวถึงคนรักของเธออย่างภาคภูมิใจว่า

"ผู้ชายที่ข้ารัก ต้องเป็นคนองอาจ เค้าจะนั่งเมฆเจ็ดสีมารับข้าในงานวิวาห์ ข้าทายถูกตั้งแต่ตอนต้น แต่ข้าไม่คาดฝันว่าจะจบแบบนี้ "

เมื่อสูญเสียคนรักไป จุนเป่า จึงรับกระบองและกลายร่างเป็นเห้งเจีย แสดงอิทธิฤทธิ์ ปราบเหล่ามวลมาร(ความทุกข์) ช่วยเหลือ พระถังซัมจั๋ง (ศรัทธา) และนำทั้งหมดเดินทางหาพระไตรปิฎก(พิพพาน)

ทันใดนั้นกล่องแสงจันทร์ได้เปิดออกอีกครั้ง และนำพาคณะเดินทางสู่ชมพูทวีปท่องอนาคตไปอีก 500 ปีข้างหน้า ทั้งพระถังซัมจั๋ง กับสามศิษย์กลับมาอยู่ในถ้ำสายใยอีกครั้งนึง

เห้งเจียได้พานพบกับ จื่อเสีย และ จุนเป่า ยืนทะเลาะกันอยู่บนกำแพงเมือง นี่คือโอกาสครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายที่เห้งเจียจะได้บอกลาแม่นางจื่อเสีย มันจึงเข้ายึดร่างของจุนเป่าชั่วขณะเพียงเพื่อจะบอกความรู้สึกที่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ด้วยตัวเอง

"ข้าอยากบอกเจ้ามานานแล้ว ว่าข้ารักเจ้า"

เห้งเจียเก็บจุมพิตและกอดสุดท้ายของจื่อเสียเอาไว้ ก่อนเดินจากไปตลอดกาล จื่อเสียในอ้อมกอดจุนเป่าหันหน้าเหม่อมองชายประหลาดถือไม้พลองเดินจากไปจากชีวิตนางชั่วนิรันดร์ แววตาสงสัยคล้ายถามว่า ชายผู้นั้นเป็นใคร? ใยเราจึงรู้สึกคุ้นเคยยิ่ง?




ใน JOURNEY TO THE WEST (2013) โจวชิงฉือก็ยังมิพ้นในวังวนแห่งด่านรัก แต่เป็นความรักของ ถังซัมจั๋ง ที่มีต่อนักปราบปีศาจ “แม่นางตวน” จวบจนนางตายจากไป พระถังซั่มจั๋งจึงหลุดพ้นเดินทางเพื่อค้นหาเส้นทางสู่นิพพาน

กลับมาสู่เรื่องไซอิ๋ว หลังจากพระถังซัมจั๋งและศิษย์ทั้งสามฝ่าฟันทั้งภัยภายนอกและภายในกลุ่มตนเอง จนมาพบพระไตรปิฎก
แต่เมื่อเปิดออกมาปรากฏว่าไม่พบตัวอักษรใดๆเลย พระถังซัมจั๋งถึงกลับถอนใจใหญ่ ก็ได้ยินเสียงของพระยูไลว่า "พระไตรปิฎกไม่มีตัวอักษรนั่นแหละถึงจะเป็นฉบับที่แท้จริงและวิเศษสุด"

พระถังซัมจั๋งก็เข้าใจในบัดดลว่า ทุกสิ่งเป็นอนัตตา ความไม่มีตัวตน ธรรมชาติทั้งมวลย่อมไม่สามารถขีดเขียนออกมาได้หมด ความรู้แจ้งในธรรม(ชาติ)รู้ได้ด้วยตัวเองไม่สามารถถ่ายทอดเป็นตัวอักษรได้ หรือ กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า เมื่อท่านค้นพบธรรม(ชาติ)ด้วยตัวของท่านเองแล้ว ก็จะพบว่า " ธรรม(ชาติ)ทั้งมวลสามารถรวบรวมได้ทั้งหมดในไตรปิฎกฉบับที่ไม่มีตัวอักษรเท่านั้น"

ก่อนมุ่งหน้าสู่ความว่าง ประตูสำคัญล้วนเป็นด่านความรัก ดั่งคำ ปรมาจารย์มาร ผังปาน ที่กล่าวกับหลวงจีนกระบี่ ใน เทพมารสะท้านภพ ถึงสาเหตุที่ หลวงจีนกระบี่มิอาจบรรลุ วิชาถึงขั้นสุดยอด

“ด่านความรักยากจะผ่านพ้นสหาย”

ที่มา

[/b]

ขอบคุณ​ครับ​

ความรักยากนักจักเข้าใจ