ขออนุญาตเปลืองมู้1มู้นะครับ แค่อยากจะบอกว่าผมกลับมาแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ต้องบอกก่อนเลยว่าตลอด1อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ผมแทบไม่ได้บอร์ดเลย เพราะมัวแต่ยุ่งกับงานรับปริญญาที่มช เพราะตัวผมเองเป็นบัณฑิตแล้วต้องตื่นเช้ามืดทุกวัน ซ้อมเสร็จก็ร่างแทบแหลกแล้ว เข้าบอร์ดไม่เกิน10ครั้งอะ พอรับเสร็จก็พึ่งมีเวลาว่างเต็มก็เมื่อวานกับวันนี้นี่แหละ คิดถึงบอร์ดสดๆ

"มช.เอฟเฟค"
พอจบงานรับปรญ.ผมกลับไม่มีความสุขเลยครับ มันเหงามันเศร้ามันนอยด์มันหน่วง โคตรคิดถึงเพื่อนๆน้องๆพี่ๆมากกกกกก ซึ่งตอนแรกนึกว่าจะเป็นคนเดียวแต่ที่ไหนได้เพื่อนๆบัณฑิตเป็นเหมือนกันหมดเลย นี่สินะมนต์เสน่ห์ของมช. สมกับเนื้อเพลงกลับมามช.จริงๆ "มาร่วมผูกพันสัญญา อยู่แห่งไหนหนใดจะไกลใกล้ เมื่อจากไปก็ไม่แรมลา ไม่ลืมคำสัญญาที่เคยว่า จะกลับมาหากัน มอ ชอ"

สุดท้ายนี้แล้วอยากจะบอกว่าผมเรียนจบแล้วค้าบบบบบบบบบบบ

เห็นคำว่า มช เอฟเฟค ผมนี่เข้ามาพร้อมกับความหวังที่มีรูปเต็มกระทู้เลย

ปล. ยินดีด้วยครัช

ผ่านมาแล้วครับ สมัยผมจบ ป.ตรีแบบนี้เลย ใครยังวนเวียนรองานแวะมาคณะตลอด เพื่อนจะค่อยๆหายไปทีละคนๆจากคณะถ้าเริ่มได้งาน

ถ้าคุณต้องทำงานที่ ม.ที่คุณจบด้วยนะ โอ้โหคุณเอ๊ย

บอกเลยนะครับ งานโคตรดีทั้งบัณฑิตทั้งญาติบัณฑิต

นึกถึงสมัยเรียนที่นั่นจริงๆ

เป็นบัณฑิตห้ามป่วย ห้ามตายครับ ปีผมรับบ่าย เข้า9โมง เหล้าก็ต้องกิน ซ้อมก็ซ้อม55555555

เมื่อก่อนไม่เคยอินเลย แต่พอเวลาผ่านไป คิดถึงวันเก่าๆ อินท่อนนี้มากๆ
" ห่างแต่กายใจยังฝังแน่น ถิ่นแดนที่ตรึงอุรา
มช นี้ยังตรึงตราเรานั้นแน่นอน "

เหมือนคนแต่งรู้อนาคตเลยว่าจบไปแล้วจะมีความรู้สึกแบบนี้

ยินดีด้วยนะครับ
ปล. เป็นงานที่รับปริญญาที่อยากไปมาก สาวๆ มช. แค่คิดก็

ถ้าเปรียบ มช เป็นแฟน ก็คงเป็นแฟนที่รักที่สุดในชีวิต

ไม่มี มช ไม่มีผมวันนี้ ที่นั่นไม่ใช่แค่มหาลัย แต่มันสอนอะไรเราเยอะมาก เพื่อน พี่น้อง ฯลฯ

ออกตัวก่อนนะว่าไม่ได้จะดูถูกมหาลัยอื่นๆ แต่ผมไปมหาลัยอื่นๆใน กทม ไม่มีหรอกที่จะเหมือนที่นี่

ที่ มช ในคณะคุณจะรู้จักเพื่อนในเมเจอร์ แล้วก็จะรู้จักเพื่อนต่างสาขา รู้จักน้องในคณะ พี่ในคณะ เพื่อนต่างคณะ พี่น้องต่างคณะ คือรวมๆก็รู้จักกันทั้งมหาลัยนั่นแหละ คำนี้ไม่ได้เวอร์เลย

ด้วยตัวกิจกรรมของมัน บวกกับลักษณะของคนทางเหนือ(ที่รู้จักกันไปทั่ว) มันทำให้หล่อหลอมให้เป็นอัตลักษณ์เฉพาะของที่นี่ เขามีการศึกษามานะว่า คนเหนือเนื่อถือว่าเป็นพวกที่มีความถือตัว เวลาเรียกตัวเองจะเรียกว่า "คนเมือง" ไม่ว่าจะจังหวัดไหนแต่ถ้าเป็น คนเมือง คุณจะรู้สึกว่าคนนี้คือพรรคพวกเดียวกัน จะไม่แปลกเลยถ้าคุณไปอยู่ในที่ห่างไกลแล้วเจอคนพูดเหนือ คุณจะเรียกได้อย่างเต็มปากว่า "เฮาคนเมืองเหมือนกั๋น" แม้จะคนละจังหวัดก็เถอะ

มันเลยทำให้ที่นี่มันมีความผูกพันธ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ มันลึกซึ้งมากกว่าสถานที่มาเรียน ฯลฯ

พูดซะยาว...เจอกันวันขึ้นดอยครับน้อง

ยินดีด้วยครับ ย้อนเวลากับไปได้ผมจะเลือกเข้ามช.จริงๆ ตอนนั้นมัวแต่ยึดติดว่าจะต้องเรียนในกรุงเทพ
รู้สึกพลาดจริงๆ

เพื่อนผมก็ดาวน์ๆกันเหมือนกันครับปีที่แล้ว

น่าจะสนุกจริงๆ

ยินดีด้วยท่าน

ว่าแต่ ข่าว ไข้หวัดโคโรน่า

ทำให้ รับปริญญา มช เปลี่ยนไปไหมน่ะ

เค้าก็ให้พวกคนจบไปมาแต่งให้แหละครับ
ปล.