ดาวเตะลา ลีกา
Status: English please

: 0 ใบ

: 0 ใบ
เข้าร่วม: 01 Sep 2017
ตอบ: 4061
ที่อยู่: Bangkok
โพสเมื่อ: Sun Jan 26, 2020 09:50
"ระดับ" ของคน จริงๆ มันวัดจากเพลงที่ฟังหรืออะไรพวกนี้ยากนะ
แต่ก่อนอื่นเลย ช่วงเลือกตั้งที เราก็แบบ "เราทุกคนเท่าเทียมกัน" คำพูดแบบ เสียงคนกทม.มีคุณภาพมากกว่าคนตจว. นี่เลวมาก ไม่มีความรู้ และเหยียดสุดๆ
แต่เรื่องอื่นๆ พวกเราดันมักจะแยกตามฐานะและรายได้ทั้งนั้นเลยนะ เออ ก็แปลกดี
ต่อ เรื่อง "ตลาดล่าง"
ผมว่ามันชี้วัดไม่ได้อ่ะ เหมือนผมสมัยเด็ก จะมีเทรนด์ว่า "เพลงแกรมมี่ คือดนตรีของจริง ส่วนอาร์เอสมันเพลงตลาด" บอยแบนด์มาเต้นๆ อะไรนี่ เราเกลียด แบนอ่ะ
มันต้องนักดนตรีจริงๆ หน้าตาธรรมดาๆ เล่นกีต้าร์ เบส ตีกลอง อะไรแบบนั้น ไม่ใช่พวกนักร้องขายหน้าตา
แต่เวลาผ่านไป ดนตรีก็เป็นแค่อะไรก็ได้อ่ะ ที่ฟัง&ดูแล้วเราแฮปปี้
ใน playlist ผม ก็มีทั้ง Linkin Park, BNK48, Utada Hikaru, Room39, OST. Persona 4 etc. เรียกว่ามั่วหยำเปไปหมด ก็เพลงแต่ละเพลง มันให้ความสุขและอารมณ์ต่างกันนี่นา
อุตสาหกรรมเพลงที่ใหญ่ที่สุดในโลกก็ที่อเมริกา ซึ่งเพลงนี่โน่น โหย เรื่อง sex นี่ไม่รู้จะโจ๋งครึามยังไงแล้วนะ 5555
จะคนเงินเดือน 9,000 หรือ 150,000 มันก็เxี่ยนเหมือนกันนั่นล่ะ แล้วใยเรื่องเพศต้องมาใช้ชี้วัดถึง "ระดับ" กันล่ะ
คนระดับสูงๆ แต่เรื่องเพศนี่ฉาวโฉ่ก็มีกันทนโท่...
ดนตรีเอง บ้าง ก็อาจจะแย้งว่า เฮ่ย อย่าง Loso นี่ เพลงมึงแบนราบมากเลยนะ ไม่มีสำบัดสำนวนสักเท่าไหร่ ซื่อๆ ตรงๆ โต้งๆ ไม่มีลูกเล่นเลยอ่ะ
แต่มันก็ทั้งเคยและยังคงทำให้คนมากมายมีความสุข ระดับตำนานล้านตลับนะคร้าบบบบ
ในขณะเดียวกัน ผมที่เล่นกีต้าร์เพลง Loso ได้ไม่รู้กี่สิบเพลง ก็ยังชอบในเพลงสมัยใหม่ยุคหลังๆ การสื่อความหมายอ้อมๆ การเล่นกับคำ กับภาษา ดนตรีที่มีความแปลกใหม่
สำคัญกว่า น่าจะเป็นการนึกถึงคนอื่น เคารพในความคิดและความชอบส่วนตัวของเพื่อนร่วมสังคม นั่นล่ะนะครับ